Ειδικοί προσπαθούν να εξηγήσουν τη δολοφονική επίθεση της λέαινας κατά του αρσενικού λιονταριού με το οποίο ζούσαν μαζί εδώ και οχτώ χρόνια στον ζωολογικό κήπο της Ιντιανάπολις. Η 12χρονη Ζούρι επιτέθηκε και έπνιξε τον 10χρονο Νίακ με τον οποίο το 2015 απέκτησαν τρία μικρά. Σύμφωνα με τους ανθρώπους του ζωολογικού κήπου, ποτέ στο παρελθόν δεν είχαν παρατηρήσει επιθετική συμπεριφορά μεταξύ τους. Το BBC ζήτησε την άποψη ειδικών επί του θέματος προσπαθώντας να ρίξει φως στην υπόθεση. «Έχουμε δει παραδείγματα αρσενικών λιονταριών να σκοτώνουν θηλυκά και ομάδες θηλυκών να τρέπουν σε φυγή αρσενικά, αλλά ένα θηλυκό να σκοτώνει αρσενικό; Δεν έχω ακούσει ποτέ κάτι τέτοιο», δήλωσε ο καθηγητής Craig Packer, διευθυντής του ερευνητικού κέντρου για τα λιοντάρια στο πανεπιστήμιο της Μινεσότα. Είπε μάλιστα πως υποψιάζεται ότι ρόλο στο φόνο έπαιξαν οι προσωπικότητες των δύο λιονταριών. Στην άγρια φύση, τα αρσενικά λιοντάρια «κυριαρχούν απόλυτα» τις λέαινες. Ο Νίακ είχε εκτραφεί με το χέρι κάτι που πιθανότατα τον έκανε πιο ευάλωτο, κατά τον καθηγητή. Αντιθέτως, η Ζούρι δεν μπορεί να χαρακτηριστεί τυπικό θηλυκό καθώς ήταν πιο κυριαρχική. Επιπλέον ήταν μόλις 11 κιλά ελαφρύτερη από τον παρτενέρ της, ζυγίζοντας 147 κιλά. Το βάρος των αρσενικών κυμαίνεται συνήθως από 150 έως 260 κιλά και των θηλυκών από 120 έως 180 κιλά, σύμφωνα με τον ζωολογικό κήπο του Σαν Ντιέγκο. «Αν ήταν αποτέλεσμα ασυμφωνίας χαρακτήρων, ίσως αυτός να είναι ένας παράγοντας που θα πρέπει να ληφθεί υπόψη σε άλλες καταστάσεις αιχμαλωσίας», πρόσθεσε ο Craig Packer. Αυτό που καθιστά ακόμα πιο περίεργη την υπόθεση είναι το γεγονός ότι η λέαινα επιτέθηκε δύο φορές στον παρτενέρ της: την πρώτη απομακρύνθηκε και επέστρεψε έχοντας συμπεριφορά που υποδηλώνει υποταγή, μέχρι να του επιτεθεί ξανά. «Μέχρι να δούμε μια σειρά περιπτώσεων, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να πούμε τι προκάλεσε αυτή την επιθετική συμπεριφορά που κατέληξε σε φόνο». Έκπληκτος δήλωσε και ο Paul Funston, διευθυντής του παραρτήματος Νοτίου Αφρικής του παγκόσμιου οργανισμού Panthera που ασχολείται με την προστασία των άγριων γατών. Στην άγρια φύση, ομάδες από λέαινες μπορούν να επιτεθούν σε αρσενικά λιοντάρια για να προστατεύσουν τα μικρά τους ή την περιοχή τους. Τέτοια περιστατικά έχουν καταγραφεί από κάμερες σε πάρκα σαφάρι. Ωστόσο, όπως σημείωσε ο κύριος Funston, ποτέ δεν έχει συναντήσει μια ανάλογη περίπτωση που να έχει τέτοια τραγική κατάληξη. Υπάρχει, επίσης, η περίπτωση που τα αρσενικά λιοντάρια κυνηγούν τα λιονταράκια όταν αυτά μεγαλώσουν για να διασφαλίσουν ότι είναι μόνα τους με την αγέλη από λέαινες. Κάποιες φορές τα λιοντάρια θα σκοτώσουν τα μικρά, συνήθως όταν παίρνουν τον έλεγχο σε νέα περιοχή από άλλη αγέλη, για να δείξουν τη δύναμή τους στα θηλυκά. Τα αρσενικά μπορούν επίσης να γίνουν επιθετικά με τις λέαινες και να σκοτώσουν όποια από αυτές αρνηθεί να γίνει σύντροφός τους. Κατά τον κύριο Funston, που μελετά επί 25 χρόνια τη συμπεριφορά των λιονταριών, ένα σενάριο είναι η Ζούρι, που σύμφωνα με τους ανθρώπους του ζωολογικού κήπου «ήταν περιποιητική και προστατευτική μητέρα», να φοβήθηκε τον Νίακ και παρακινούμενη από το μητρικό ένστικτό της να του επιτέθηκε. «Ακόμα κι αν τα ζώα είναι ήρεμα ή δείχνουν να είναι ήρεμα, δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν υποβόσκουσες εντάσεις», ανέφερε χαρακτηριστικά. Μπορεί όπως λέει να είναι ένα ασυνήθιστο και σπάνιο περιστατικό, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι είναι απαραιτήτως και παράξενο. «Βλέπουμε ένα τυπικό μοντέλο και έχουμε την τάση να πιστεύουμε ότι τα γνωρίζουμε όλα. Όμως αυτό είναι ένα περίπλοκο κοινωνικά είδος. Και αυτό είναι ένα πράγμα που αγαπώ στα λιοντάρια. Δεν μπορείς να ξέρεις ακριβώς τι πρόκειται να συμβεί σε ένα συγκεκριμένο σενάριο και αυτό τα κάνει πραγματικά ενδιαφέροντα ζώα για να παρατηρήσεις, να θες να προστατεύσεις και να συντηρήσεις». Ο Bruce Patterson, τέλος, ερευνητής στο μουσείο Field του Σικάγο, είπε στο BBC πως γνωρίζει περιπτώσεις άγριων λεαινών που επιτέθηκαν και τραυμάτισαν αρσενικά λιοντάρια που τους αναστάτωσαν, αλλά σε καμία περίπτωση δεν το τράβηξαν μέχρι τέλους, όπως συνέβη στην υπόθεση του ζωολογικού κήπου…