Κινηματογραφικά αριστουργήματα της Pixar και της Walt Disney, τηλεοπτικές σειρές με συμπαθή ζωάκια ή super ήρωες, παιδικά κινούμενα σχέδια που μας θυμίζουν ανέμελα χρόνια. Όλα καλά μέχρι εδώ, αλλά κάτι λείπει: η ένδειξη «made in Greece», που σπανίως βλέπουμε σε animation παραγωγές.

Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα κινουμένων σχεδίων, που γιορτάζεται ανά τον κόσμο στις 28 Οκτωβρίου, το in2life ψάχνει μέσα στο θολό τοπίο του ελληνικού κινουμένου σχεδίου και ξετρυπώνει κλασικά διαμαντάκια που δεν είναι ευρέως γνωστά, αλλά και νέες προσπάθειες, οι οποίες δίνουν ψυχή σε σύγχρονες χάρτινες φιγούρες.

Η πρώτη ελληνική ταινία κινουμένων σχεδίων, που φτιάχτηκε το 1945 από τον Σταμάτη Πολενάκη,  έχει τίτλο «Ο Ντούτσε Αφηγείται». Με εθνικό-πολιτικό περιεχόμενο, είχε για πρωταγωνιστή τον Ιταλό «ντούτσε». Ο Μουσολίνι αφηγείται τα «κατορθώματά του» ενώ τα καρέ του Σταμάτη Πολενάκη τον διαψεύδουν, ανυψώνοντας το εθνικό φρόνημα των Ελλήνων. Η ταινία φτιάχτηκε εν μέσω Κατοχής με πενιχρά μέσα και αποτελεί το πρώτο λιθαράκι, με αντιπολεμικό χαρακτήρα αλλά και έξυπνο χιούμορ, που ξεδιπλώνεται στα καρέ του.

Δείτε ένα μικρό απόσπασμα:

Έπρεπε να περάσουν αρκετά χρόνια, μέχρι να δει το ελληνικό κοινό τις επόμενες αξιόλογες προσπάθειες animation. Το 1969 με την μικρού μήκους «Τσουφ» και το 1971 με το «Σσσστ!», ο γνωστός για τις μετέπειτα ταινίες του Θόδωρος Μαραγκός απέσπασε το πρώτο βραβείο στο κινηματογραφικό φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης. Επρόκειτο για έναν συνδυασμό κινουμένων σχεδίων και φωτογραφιών ή αποσπασμάτων από εφημερίδες, που παρουσίαζαν τις εικόνες εκείνης της εποχής.

Στα ‘80s, οι εγχώριες προσπάθειες που ξεχώρισαν ήταν η μεταφορά του αισώπειου μύθου «Ο Τζίτζικας και το Μυρμήγκι» από τον Αλέκο Παπαδάτο το 1987 και το «Don’t Feed The Bear» («Μην ταΐζετε την αρκούδα») του Νάσου Βακάλη το 1989. Ο μπαμπάς αρκούδος με τον γιο του κρύβουν σε ένα τρένο το μέλι τους, μέχρι που το αρκουδάκι… έχει λιγούρες.

Ο «Πλάτων και η Πανδώρα» είναι μία από τις ακριβότερες ελληνικές παραγωγές –στοίχισε περίπου πέντε εκατομμύρια ευρώ- και άρχισε να δημιουργείται στα studios της Artoon στα τέλη των ‘90s, από την δημιουργική έμπνευση των Νίκου Βεργίτση και Γιώργου Νικολούλια. Πρόκειται για την ιστορία δύο φραουλόπουλων, της Πανδώρας, ετών 430 και του Πλάτωνα, ετών 380, τα οποία η μοχθηρή οικογένεια της Μέρλιν προσπαθεί να χωρίσει γιατί τα δάκρυα του χωρισμού τους είναι μαγικά και πραγματοποιούν τις επιθυμίες εκείνου που θα τα πιει. Όταν, όμως, οι δύο αιωνόβιοι ήρωες ξανασμίγουν, τα δάκρυα χαράς διαλύουν τα μάγια. Τις ελληνικές φωνές στα φραουλόπουλα χάρισαν η Άννα-Μαρία Παπαχαραλάμπους, ο Φίλιππος Σοφιανός, η Ντίνα Κώνστα, η Σοφία Φιλιππίδου και άλλοι σημαντικοί Έλληνες ηθοποιοί. Για την συγκεκριμένη παραγωγή, τα studios της Artoon μπήκαν στην λίστα της UNICEF με τα 50 κορυφαία animation studios του κόσμου.

Εκπαιδευτικά ταινιάκια για την Αρχαία Ελλάδα ήταν επίσης μία από τις περιορισμένες μέχρι τότε θεματικές του ελληνικού animation. Το 2002 με το 3D animation «776 b.C.», η ΕΡΤ ποντάρει στην παραγωγή κινουμένων σχεδίων, ενώ την ίδια χρονιά εμφανίζεται και ο «Αρχαιούλης», με αρχαίο Έλληνα ήρωα, που μας ξεναγεί στον Χρυσό Αιώνα.

Το 2010 έμελλε να είναι η χρονιά που η ελληνική animation κουλτούρα θα αποκτήσει την πρώτη της adult σειρά κινουμένων σχεδίων. Το «Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος» αυτοπαρουσιάζεται ως «συνάντηση του SouthPark με τον Καραγκιόζη». Στα χνάρια των αμερικανικών σειρών με το βιτριολικό χιούμορ, τύπου «Family Guy», ο Γιώργος Φειδάς (σεναριογράφος των «S1ngles») και ο Γιάννης Τσιτσώνης φέρνουν στις τηλεοπτικές οθόνες από την Πέμπτη 4 Νοεμβρίου αυτή την φρέσκια ιδέα.

Ο αρχαιοέλλην Μένιππος, είναι απένταρος, και έτσι, όταν πεθαίνει δεν τον δέχονται στον Άδη χωρίς τον απαραίτητο οβολό. Ο Μένιππος αναγκάζεται να γυρίσει στους ζωντανούς μέχρι να αποκτήσει το κέρμα, και φτάνει ως τις μέρες μας, κυνηγώντας μια δουλειά κι ένα ευρώ για τον «βαρκάρη». Η επικαιρότητα, η θρησκευτική σάτιρα και οι δηλητηριώδεις ατάκες αναμένεται να δημιουργήσουν φανατικό κοινό για την σειρά «πίσω από τον Μύθο».

Πηγή: in2life.gr