Η ανθρωπότητα έχει ακούσει κατά καιρούς διάφορες θεωρίες για τη ζωή «μετά θάνατον».
Οι μόνες αναφορές που έχουμε είναι κάποιες μαρτυρίες ανθρώπων που θεωρούνταν ιατρικά νεκροί και «επανήλθαν» στη ζωή. Κάποιοι από αυτούς άνοιξαν συζήτηση στο Reddit και η ερώτηση που κυρίως άκουσαν ήταν: «πώς είναι να πεθαίνεις;». Οι απαντήσεις ποικίλλουν σε μεγάλο βαθμό…
«Σαν να διαβάζεις ένα βιβλίο»
«Ξύπνησα και ήταν σαν να είμαι στο διάστημα, αλλά δεν υπήρχαν αστέρια ή φως. Σαν να επέπλεα, ήμουν ακριβώς έτσι. Δεν ένιωθα ζέστη ή κρύο, πείνα ή κούραση, μόνο ένα ειρηνικό ουδέτερο πράγμα. Ήξερα ότι υπήρχε φως και αγάπη κάπου κοντά, αλλά δεν είχα καμία επιθυμία ή δεν ένιωθα ότι πρέπει να πάω. Θυμάμαι να σκέφτομαι τη διάρκεια της ζωής μου, αλλά δεν ήταν σαν ένα μοντάζ. Περισσότερο ήταν σαν να διάβαζα ένα βιβλίο και υπήρχαν αποσπάσματα εδώ και εκεί», ανέφερε ένας άνδρας ο οποίος μετά από χειρουργείο θεωρήθηκε νεκρός από υπερβολική αιμορραγία.
«Ένας κήπος»
Ενώ πολλοί χρήστες περιγράφουν το «θάνατο» τους σαν ένα κενό, ο χρήστης IDiedForABit είχε μια πολύ διαφορετική εμπειρία μετά από μια αλλεργική αντίδραση που έκανε την καρδιά του να σταματήσει: «Θυμάμαι ένα αίσθημα να με τραβάει προς τα πίσω, πολύ αργά, σαν να με τραβούσε μέσα από το νερό. Σε ένα σημείο έμεινα και κοίταζα έναν κήπο. Δεν ήταν γεμάτος με λουλούδια, αλλά με σκόνη και χορτάρι. Υπήρχε μια παιδική χαρά με δύο παιδιά χαρούμενα, ένα αγόρι και ένα κορίτσι. Είναι δύσκολο να το περιγράψω, αλλά έχω την αίσθηση ότι θα μπορούσα να επιλέξω αν ήθελα να μείνω ή να φύγω. Όμως κάθε φορά που προσπάθησα να επιστρέψω κάτι με συγκρατούσε στη θέση μου».
«Το ξυπνητήρι»
Όταν ήταν έφηβος, ο χρήστης TheDeadManWalks, είχε υποβληθεί σε χημειοθεραπείες. Όταν εξαιτίας μιας λοίμωξης η κατάστασή του επιδεινώθηκε «γλίστρησε προς το θάνατο» όπως το περιγράφει ο ίδιος. «Το χειρότερο είναι κοιτώντας πίσω, πόσο ειρηνικό ήταν. Είναι σαν να θες να χτυπήσεις το ξυπνητήρι στις 7 το πρωί. Και όταν το χτυπάς νομίζεις ότι έχεις κοιμηθεί λίγο και πρέπει να πας στο σχολείο ή στη δουλειά».
