Ο αμερικανικός στρατός παραδέχτηκε ότι ψέκασε ένα μυστηριώδες χημικό νέφος σε δεκάδες συνοικίες των Ηνωμένων Πολιτειών, με κατοίκους να υποστηρίζουν ότι δεκαετίες αργότερα τους προκάλεσε καρκίνο. Οι μυστικές αυτές δοκιμές πραγματοποιήθηκαν τη δεκαετία του 1950 και του 1960 σε περιοχές όπως το Σεντ Λούις του Μιζούρι, το Φορτ Γουέιν της Ιντιάνα, το Κόρπους Κρίστι του Τέξας και σε άλλες 29 πόλεις των ΗΠΑ και του Καναδά. Κατά τη διάρκεια των ετών, οι κάτοικοι αυτών των πυκνοκατοικημένων περιοχών, μεταξύ των οποίων το συγκρότημα κατοικιών Pruitt-Igoe στο Σεντ Λούις, παρατήρησαν φορτηγά και συσκευές να ψεκάζουν ένα παχύ, δύσοσμο νέφος που κολλούσε στο δέρμα τους και προκαλούσε ασθένειες σε πολλά παιδιά. Αυτό για το οποίο το στρατιωτικό σώμα δεν ενημέρωσε τους Αμερικανούς ήταν ότι ο ψεκασμός περιείχε θειούχο κάδμιο ψευδάργυρο (ZnCdS), μια σκόνη που μπορεί να προκαλέσει καρκίνο, βλάβες στα νεφρά ή προβλήματα στους πνεύμονες εάν εισπνευστεί σε μεγάλες ποσότητες για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Ο στρατός ψέκαζε με κάδμιο για να μιμηθεί και να μελετήσει πώς θα μπορούσαν να διασπαρθούν βιολογικά όπλα στις πόλεις κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, επιλέγοντας περιοχές όπως το Σεντ Λούις, επειδή έμοιαζαν με σοβιετικές πόλεις όπως η Μόσχα. Παρά το γεγονός ότι ο στρατός υποστηρίζει ότι τα επίπεδα έκθεσης ήταν αρκετά χαμηλά ώστε να μην προκαλέσουν σοβαρή βλάβη, σημαντικά έγγραφα από μια έκθεση που εξέταζε τους κινδύνους για την υγεία λείπουν ακόμη, γεγονός που αφήνει πολλούς να αμφισβητούν τους ισχυρισμούς για την ασφάλεια του ψεκασμού. Τώρα, πρώην κάτοικοι του συγκροτήματος Pruitt-Igoe αποκαλύπτουν ότι πολλοί από αυτούς έχουν αναπτύξει σπάνιες μορφές καρκίνου, ενώ άλλα μέλη των οικογενειών τους έχουν ήδη πεθάνει από ασθένειες που μπορεί να συνδέονται με το νέφος. Ο κάτοικος του Pruitt-Igoe, Σέσιλ Χιουζ, δήλωσε: «Δεν μας ζήτησαν άδεια. Δεν ζητήσαμε να μας ψεκάσουν. Η κυβέρνηση με χρησιμοποίησε σαν να ήμουν πειραματόζωο».
Παρά το γεγονός ότι το Pruitt-Igoe κατεδαφίστηκε τη δεκαετία του 1970, μια ομάδα κατοίκων που ήταν παιδιά την εποχή του ψεκασμού μίλησε στο NewsNation για τις μακροχρόνιες ασθένειες που εξαπλώθηκαν στην κοινότητά τους μετά τις δοκιμές του στρατού. Ο Τζέιμς Κάλντγουελ δήλωσε ότι διαγνώστηκε με σπάνιο τύπο λεμφώματος και πρόσθεσε ότι πιστεύει πως σχετίζεται με τον ψεκασμό, καθώς η ασθένεια δεν υπάρχει στην οικογένειά του. Ο Κάλντγουελ σημείωσε ότι ο αέρας ψεκαζόταν από ένα φορτηγό με επίπεδο κατάστρωμα που μετέφερε μια μεγάλη μηχανή με ένα μεγάλο ακροφύσιο. «Δεν μπορούσες καν να δεις μέσα από αυτό, ήταν τόσο παχύ και κολλούσε στο δέρμα μας», είπε ο Κάλντγουελ. «Και όσον αφορά τους ανθρώπους στα φορτηγά, προσπάθησαν να μας τους παρουσιάσουν ως τεχνικούς συντήρησης, αλλά τι κάνουν οι τεχνικοί συντήρησης με στολή hazmat; Φορούσαν μάσκες και γυαλιά», πρόσθεσε.
Η Τζακουελίν Ράσελ αποκάλυψε ότι έχασε δύο αδέλφια από καρκίνο, ενώ πολλοί από τους γείτονές της είχαν καρκίνους νεφρών, εγκεφάλου και ματιών, τους οποίους απέδωσε στο νέφος ZnCdS. Ο πρώην κάτοικος Μπεν Φίλιπς πρόσθεσε: «Οι φίλοι των γονιών μου άρχισαν να πεθαίνουν. Πήγα σε 10 κηδείες και περίπου επτά ή οκτώ ήταν θάνατοι από καρκίνο». Παρά τους ισχυρισμούς των κατοίκων ότι αυτό το τεστ του Ψυχρού Πολέμου τους προκάλεσε καρκίνο, δεν υπάρχει ακόμη οριστική απόδειξη που να συνδέει τον ψεκασμό ZnCdS με προβλήματα υγείας, ακόμα και 70 χρόνια μετά.
Δεκαετίες αργότερα, ο στρατός παραδέχτηκε δημόσια ότι πραγματοποίησε δοκιμές διάχυσης με θειούχο κάδμιο ψευδάργυρο στο πλαίσιο της Επιχείρησης LAC (Large Area Coverage) και άλλων πειραμάτων βιολογικού πολέμου. Οι δοκιμές είχαν σχεδιαστεί για να μελετήσουν τα πρότυπα διάχυσης χημικών παραγόντων, χρησιμοποιώντας τα συγκροτήματα κατοικιών στο Σεντ Λούις και άλλες αμερικανικές συνοικίες ως δείγματα πιθανών ρωσικών στόχων. Η παραδοχή της κυβέρνησης ήρθε στα μέσα της δεκαετίας του 1990, μετά την αποχαρακτήριση εγγράφων, προκαλώντας δημόσια οργή και έρευνα του Κογκρέσου σχετικά με την ασφάλεια του χημικού νέφους.
Το 1997, το Εθνικό Ερευνητικό Συμβούλιο (NRC), ένα μη κυβερνητικό επιστημονικό σώμα, δημοσίευσε μια έκθεση 387 σελίδων για τον ψεκασμό ZnCdS, επιβεβαιώνοντας τους ισχυρισμούς του στρατού ότι τα χαμηλά επίπεδα ψεκασμού ήταν ασφαλή και απίθανο να προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα υγείας. Ωστόσο, η έκθεση του NRC τόνισε ότι οι κίνδυνοι για την υγεία, όπως καρκίνος των πνευμόνων, προβλήματα στα νεφρά και αποδυνάμωση των οστών λόγω έκθεσης σε κάδμιο, δεν μπορούν να αποκλειστούν πλήρως λόγω περιορισμένων δεδομένων για τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις. Η έκθεση σημείωσε, επίσης, ότι κάποια στρατιωτικά αρχεία σχετικά με τις δοκιμές ZnCdS λείπουν ή παραμένουν απόρρητα, καθιστώντας δύσκολο να γνωρίζουμε το πλήρες εύρος των ψεκασμών στη δεκαετία του 1950 και 1960. Μεταξύ των ελλειπόντων εγγράφων περιλαμβάνεται η «Joint Quarterly Report 5», μια απόρρητη έκθεση που περιέγραφε τις δοκιμές ψεκασμού ZnCdS και είχε συνταχθεί από τον επιστήμονα Φίλιπ Λέιτον, ο οποίος συμμετείχε στο πρόγραμμα βιολογικού πολέμου του στρατού.
Σύμφωνα με το NewsNation, ένα αίτημα κατά του Νόμου περί Ελευθερίας Πληροφόρησης για το χαμένο έγγραφο που υποβλήθηκε τον Μάιο δεν έχει απαντηθεί, παρά το γεγονός ότι ο νόμος δίνει στην κυβέρνηση μόνο 20 εργάσιμες ημέρες για απάντηση. Οι κάτοικοι του Pruitt-Igoe ζητούν αποζημίωση και περαιτέρω μελέτες για το μυστηριώδες νέφος, αλλά παραδέχονται πως ό,τι και να γίνει, θα είναι πλέον αργά για αυτούς. «Περιμένουν να πεθάνουμε όλοι εμείς», δήλωσε ο Φίλιπς. «Και όταν πεθάνουμε, ίσως περιμένουν να πεθάνουν και τα παιδιά μας». Παρά τις απαιτήσεις των κατοίκων, τις δημόσιες ακροάσεις και τις εκκλήσεις ομάδων υπεράσπισης, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση δεν έχει παράσχει αποζημίωση, δεν έχει εκδώσει επίσημη συγγνώμη και δεν έχει αναγνωρίσει επιπτώσεις στην υγεία από τον ψεκασμό ZnCdS. Επίσης, η Daily Mail δεν εντόπισε αρχεία που να δείχνουν ότι η Υπηρεσία Προστασίας Περιβάλλοντος (EPA) ή το υπουργείο Υγείας και Ανθρωπίνων Υπηρεσιών (HHS) πραγματοποίησαν νέες μελέτες υγείας, όπως είχαν ζητήσει οι νομοθέτες της Πολιτείας του Μιζούρι.
