Το 1931 οι ποδοσφαιριστές στην Αργεντινή κατέβηκαν σε μία πρωτοφανή για το παιχνίδι απεργία. Το βασικό αίτημά τους ήταν ότι ήθελαν να γίνουν επαγγελματίες, να υπογράφουν συμβόλαια, να μην είναι σκλάβοι των ομάδων και ορισμένα ακόμα σημαντικά ζητήματα. Το πέτυχαν. Εκεί ξεκίνησε λοιπόν η εποχή που στη χώρα αποτελούν «Profesionalismo», καθώς μέχρι τότε το ποδόσφαιρο ήταν ερασιτεχνικό και έχει μείνει στην ιστορία ως «Amateurismo». Σε εκείνη την αρχική μορφή του ξεχώρισαν οι πρώτοι μεγάλοι σούπερ σταρ στα γήπεδα των Γκαούτσος. Ενας από τους καλύτερους και μπαίνει στους καλύτερους ακόμα και στις δικές μας μέρες, υπήρξε ο Μάνουελ Σεοάνε (1902-1975). Αυτός που στην πορεία ονομάστηκε ως Στρατηγός για το εγκεφαλικό παίξιμό του και οι ιστορικοί της μπάλας αναφέρουν δίπλα στο όνομά του, ότι είναι κρίμα που τότε δεν καταγράφονταν οι ασίστ. Τα νούμερά του θα ήταν μυθικά. Εξίσου κορυφαία όμως ήταν και η συγκομιδή του στα γκολ. Με την αγαπημένη του Ιντεπεντιέντε, στην οποία αγωνίστηκε από το 1921 έως το 1933, μέτρησε 241 γκολ σε 264 αγώνες πρωταθλήματος. Ετσι είναι δεύτερος σκόρερ στην ιστορία του club πίσω από τον ακόμα πιο θρυλικό Αρσένιο Ερίκο, αλλά και πέμπτος ever στο αργεντίνικο ποδόσφαιρο, έχοντας μάλιστα τον καλύτερο μέσο όρο από κάθε άλλον. Θα μπορούσε βέβαια να έχει βάλει ακόμα περισσότερα. Ωστόσο, για 2,5 χρόνια (1923-’26) είχε τιμωρηθεί να μείνει εκτός Λίγκας, επειδή είχε πλακωθεί με έναν διαιτητή. Κατά την τιμωρία του φόρεσε τη φανέλα της Μπόκα Τζούνιορς και πέρασε μαζί της το 1925 τον Ατλαντικό στην διάσημη περιοδεία του club στην Ευρώπη. Από τα 40 συνολικά γκολ που σημείωσε η Μπόκα στα φιλικά, ο Σεοάνε έβαλε τα 16 και έκλεψε καρδιές. Οποια ομάδα όμως τον πλησίαζε, έπαιρνε την ίδια απάντηση, ότι ήθελε να γυρίσει να παίξει στην Ιντεπεντιέντε. Ηταν η εποχή που με τον Σεοάνε να πυροβολεί, η ομάδα πήρε και την ονομασία Κόκκινοι Διάβολοι και κατέκτησε δύο πρωταθλήματα (1922, 1926). Και με την Εθνική Αργεντινής όμως το άστρο του έλαμψε. Εδωσε το παρών σε τρία Κόπα Αμέρικα και στα τρία έφτασε στην κορυφή και σήκωσε την κούπα (1925, 1927, 1929), ενώ σε αυτό του 1925 αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ με 6 γκολ. Η μεγάλη λύπη του ήταν ότι δεν πήγε στο Μουντιάλ του 1930. Είχε ζητήσει από την Ομοσπονδία να προσφέρει οικονομική βοήθεια στην οικογένειά του για όσο θα έλειπε και του το αρνήθηκαν. Ετσι δεν ταξίδεψε στη γειτονική Ουρουγουάη, επειδή έπρεπε να μείνει πίσω να δουλέψει. Είπαμε, ήταν η εποχή του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου και ο Σεοάνε θα μνημονεύεται για πάντα ως ο πρώτος μεγάλος matador και αρχισκόρερ. Οταν κρέμασε τα παπούτσια του, τον διαδέχτηκε ο Οαραγουανός, Αρσένιο Αρίκο και κατάφερε να τον ξεπεράσει ως ο κορυφαίος όλων στην ιστορία του αργεντίνικου πρωταθλήματος. Το παιχνίδι όμως είχε πλέον γίνει επάγγελμα. Πηγή: gazzetta.gr