Ήταν ξεκάθαρα το «χέρι» του Λουτσιάνο Σπαλέτι. Παραφράζοντας τον Σορεντίνο, αν ο Ζεγκρόβα «έχει το φιτίλι αναμμένο» (όπως είπε χαρακτηριστικά ο ίδιος ο Σπαλέτι), τότε η τοποθέτηση των σωστών «εκρηκτικών» στην επίθεση της Γιουβέντους, ώστε να διασπαστεί η άμυνα της Πίζα, φέρει την απόλυτη υπογραφή του Τοσκανού τεχνικού. Ίσως για πρώτη φορά στο φετινό πρωτάθλημα, ο προπονητής της «Γιούβε» κατάφερε να αλλάξει την εξέλιξη του αγώνα μέσω των αλλαγών του.

Με αυτόν τον τρόπο αξιοποίησε ουσιαστικά το «γεμάτο» ρόστερ και κυρίως την επιθετική του γραμμή, η οποία στη Cetilar Arena διέθετε παίκτες που την προηγούμενη σεζόν είχαν συνολικά 33 γκολ και 14 ασίστ.

Παρότι δεν βρήκε το δρόμο προς τα δίχτυα, τη μεγαλύτερη επιρροή στο ματς είχε ο Κοσοβάρος πρώην παίκτης της Λιλ. Από τα πρώτα κιόλας δευτερόλεπτα μετά την είσοδό του, κινήθηκε στη δεξιά κορυφή της περιοχής και άρχισε να μοιράζει κοφτές σέντρες και τελικές προσπάθειες. Σε μόλις μισή ώρα είχε τρία γεμίσματα (σχεδόν το 20% των συνολικών της Γιουβέντους) και δύο τελικές εντός εστίας, αποτελώντας έναν από τους πιο απειλητικούς παίκτες, παρά τον περιορισμένο χρόνο συμμετοχής του.

Η εμφάνισή του επιβεβαίωσε την ικανότητά του να κάνει τη διαφορά στο φινάλε των αγώνων –όπως είχε δείξει στο πρώτο κομμάτι της σεζόν– ενώ ταυτόχρονα του επέτρεψε να «εξιλεωθεί» για το αποτυχημένο πείραμα της πρώτης του συμμετοχής ως βασικός στο Champions League απέναντι στην Πάφος. Ιδιαίτερα καθοριστικός ήταν όταν είδε τον χώρο πίσω από την άμυνα και έβγαλε την κάθετη πάσα στον Καμπιάσο, από την οποία προήλθε το tap-in του Καλουλού.

Την αρχή της φάσης, πάντως, είχε κάνει ένας ακόμη παίκτης που πέρασε ως αλλαγή: ο Τζόναθαν Ντέιβιντ. Ο Καναδός, που αποκτήθηκε το καλοκαίρι από τη Λιλ ως βασικός υποψήφιος για τη θέση του σέντερ φορ, μπορεί να έχει υποχωρήσει στην ιεραρχία, όμως απέδειξε –όπως και στα παιχνίδια με Μπόντο και Νάπολι– πόσο χρήσιμος είναι ερχόμενος από τον πάγκο. Με το παιχνίδι σύνδεσης που προσέφερε και υπό το βλέμμα του ομοσπονδιακού τεχνικού του Καναδά, Τζέσι Μαρς, έδωσε ποιότητα στη μεσοεπιθετική γραμμή και αποδιοργάνωσε την έως τότε καλά στημένη άμυνα του Τζιλαρντίνο.

Από τη συνεργασία του με τους Καλουλού και ΜακΚένι προήλθε το 1-0, ενώ από δική του μεταφορά της μπάλας γεννήθηκε η φάση του Μιρέτι που οδήγησε στο δεύτερο γκολ του Γιλντίζ, με τον Ντέιβιντ να καταγράφει και την τελική ασίστ.

Και κάπου εδώ μπαίνει στην εξίσωση και ο Φάμπιο Μιρέτι. Αν τα δύο δείγματα δεν αρκούν για να βγάλεις συμπέρασμα, το τρίτο ήταν απολύτως πειστικό. Σε μόλις τέσσερα λεπτά συν τον χρόνο των καθυστερήσεων, ο Ιταλός μέσος είχε επτά επιτυχημένες πάσες, δύο κερδισμένες μονομαχίες σε ισάριθμες προσπάθειες, ένα κλέψιμο και δύο ντρίμπλες. Ένα συμπυκνωμένο μείγμα ποιότητας και έντασης, με αποκορύφωμα τη φάση στην περιοχή όπου, με κοντρόλ με τη σόλα, απέφυγε τον Καρατσιόλο και άνοιξε τον δρόμο για τους συμπαίκτες του.

«Δεν είμαι εγώ που αλλάζω τα παιχνίδια, τα αλλάζουν πάντα οι ποδοσφαιριστές με τη συμπεριφορά τους», δήλωσε σεμνά ο Σπαλέτι μετά το ματς. Στην Πίζα, ωστόσο, η δική του σφραγίδα ήταν κάτι παραπάνω από εμφανής.