Μία μέρα σαν αυτή, πριν από ακριβώς 38 χρόνια, στις 14 Ιουνίου 1987, γράφτηκε μία από τις πιο λαμπρές σελίδες στην ιστορία του ελληνικού αθλητισμού.
Η Εθνική Ελλάδας του μπάσκετ κατέκτησε για πρώτη φορά το Ευρωμπάσκετ, νικώντας στον τελικό την πανίσχυρη Σοβιετική Ένωση με 103-101 στην παράταση, μέσα σε ένα κατάμεστο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Ήταν η νύχτα που το ελληνικό μπάσκετ απέκτησε ψυχή, ταυτότητα και εκατομμύρια νέους φίλους.
Με ηγέτη τον ανεπανάληπτο Νίκο Γκάλη, ο οποίος σημείωσε 40 πόντους και αναδείχθηκε MVP της διοργάνωσης, η Ελλάδα ξεκίνησε μια ξέφρενη πορεία γεμάτη πίστη, πάθος και υπερβάσεις.
Από την πρόκριση στους “8”, στην ιστορική νίκη επί της Ιταλίας, και αμέσως μετά στον θρίαμβο εναντίον της Γιουγκοσλαβίας στον ημιτελικό, η ομάδα του Κώστα Πολίτη έδειχνε ότι αυτή τη φορά ήταν αποφασισμένη να φτάσει μέχρι το τέλος.
Ο μεγάλος τελικός απέναντι στη Σοβιετική Ένωση των Τσατσένκο, Μαρτσουλιόνις και Βολκόφ ήταν μία μάχη τιτάνων. Παρά το προβάδισμα των Σοβιετικών σε αρκετά σημεία του αγώνα, η Ελλάδα άντεξε, ισοφάρισε, και έστειλε τον αγώνα στην παράταση. Εκεί, με τον Γκάλη να συνεχίζει ασταμάτητος και τον Αργύρη Καμπούρη να ευστοχεί σε δύο βολές λίγο πριν το φινάλε, γράφτηκε ο θρίαμβος: 103-101. Το τελευταίο σουτ της Σοβιετικής Ένωσης δεν βρήκε στόχο, και το πάρτι ξεκίνησε.
Ο κόσμος ξεχύθηκε στους δρόμους όλης της Ελλάδας. Ήταν η πρώτη φορά που ένα άθλημα προκαλούσε τέτοια πανεθνική ευφορία, η πρώτη φορά που η Ελλάδα ανέβαινε στην κορυφή της Ευρώπης σε ομαδικό σπορ.
Ήταν όμως και η αρχή μιας νέας εποχής. Το ελληνικό μπάσκετ κέρδισε μια γενιά παιδιών που ονειρεύτηκαν να γίνουν «Γκάλης», «Γιαννάκης», «Φάνης», «Φασούλας» να νιώσουν το πάθος εκείνης της βραδιάς.
Το καλοκαίρι του ’87 δεν έφερε μόνο ένα χρυσό μετάλλιο. Έγινε η βάση πάνω στην οποία χτίστηκε ολόκλήρο το οικοδόμημα του ελληνικού μπάσκετ, που έφερε τεράστιες επιτυχίες τα επόμενα χρόνια.
