Από μικρό παιδί, στο νησί του, τη Ζάκυνθο, έκανε τους άλλους να γελάνε. Από τότε, δεν σταμάτησε ποτέ. Συμπαθής με την πρώτη ματιά, άμεσος και ειλικρινής, ο Κώστας Κόκλας ήταν καλεσμένος στην εκπομπή της ΕΡΤ1 «Αυτός και ο άλλος», με τους Θοδωρή Βαμβακάρη και Τάκη Γιαννούτσο, την Τρίτη (5/4), για να μας εξηγήσει το μυστικό της επιτυχίας του.
Ο ηθοποιός, ο οποίος για περισσότερα από είκοσι χρόνια μπαίνει στα σπίτια μας σκορπίζοντας αβίαστα γέλιο, μίλησε για την «Τούρτα της μαμάς», την οικογενειακή κωμωδία στην οποία πρωταγωνιστεί στην EΡT1 και για τη συνάντησή του με τη… σταθερή τηλεοπτική του σύζυγο, Καίτη Κωνσταντίνου. Με αφορμή αυτή, θυμήθηκε τα δικά του οικογενειακά τραπέζια, μοιράστηκε παιδικές αναμνήσεις και αποκάλυψε πώς πήρε την απόφαση στα 15 του να γίνει ηθοποιός.
«Η επιστροφή μου στην ΕΡΤ ήταν συγκινητική γιατί οι ηθοποιοί μαζεύονταν στο καφενείο της ΕΡΤ. Εκεί πήγαινες και έβρισκες δουλειά, ήταν πολύ δεμένοι οι ηθοποιοί με το μέγαρο της ΕΡΤ. Οι πρώτες μου δουλειές ήταν εκεί» είπε.
Για το γκέι φιλί που έπαιξε στη σειρά και αποθεώθηκε στα social media είπε:
«Ο καθένας μπορεί να κάνει ό,τι θέλει, πριν από χρόνια δεν ήταν εύκολο. Σοκάρεται ο κόσμος, πράγμα που προτείνω να το ξεπεράσει ο κόσμος. Ό,τι είναι αληθινό και με αγάπη δεν σοκάρει ο κόσμος δεν είναι χαζός, ξέρει».
Θυμήθηκε τη σειρά που τον καθόρισε, τα «Εγκλήματα», πώς αισθανόταν όταν εκφωνούσε την τελευταία ατάκα της μαύρης κωμωδίας που αγαπήθηκε όσο λίγες αλλά και τις σχέσεις που διατηρεί με τους πρωταγωνιστές της θρυλικής παρέας.
«Η κωμωδία τότε ήταν άσπρη και όχι μαύρη. Τα “Εγκλήματα” μπήκαν μέσα στην οικογένεια και έδειξαν τους διαφορετικούς χαρακτήρες που υπάρχουν σε ένα σπίτι, τις υποχωρήσεις που γίνονται και τις δυσκολίες. Εγώ πίστεψα την παρέα και αυτόν που τα έγραψε. Όμως, τότε η τηλεόραση ήταν άγρια γιατί υπήρχαν τα χαρτιά της τηλεόρασης. Τα κανάλια δεν ρίσκαραν έυκολα, τα πρώτα έξι επεισόδια πήγαμε άπατα και ήταν να κοπεί και ξαφνικά έκανε 40άρια και μας μάζεψαν πίσω. Το είδε ο κόσμος πιο πολύ, το καστ δεν ήταν όλο γνωστό. Από την εμπειρία που έχω αν είναι μία καλή δουλειά αν δεν πάει τη χρονιά που παίζεται θα πάει μετά.
Περνάγαμε όμορφα στα “Εγκλήματα”».
«Στις τελευταίες σκηνές δεν μπορούσαν να σταματήσουν από τα κλάματα. Μου φύλαξαν να πω την τελευταία ατάκα στο σίριαλ και δεν ήθελα να το πω, είχα συγκινηθεί» είπε για το φινάλε της σειράς.
Αφηγήθηκε τη σπαρταριστή εμπειρία του από την Επίδαυρο αλλά και λιγότερο ευχάριστες αναμνήσεις από την πορεία του ως ηθοποιού, ενώ αναφέρθηκε στο bullying και στις κακοποιητικές συμπεριφορές στο θέατρο.
Ξεκαθάρισε πως δεν τον ενοχλεί που πολλοί τον ταυτίζουν με τον ρόλο του στα «Εγκλήματα». Γιατί αυτό;
«Πριν από χρόνια δεν ήθελα να με θυμούνται για συγκεκριμένες σειρές. Ήθελα να με θυμούνται για πολλά, για το έργο μου. Είναι αναπόφευκτο ο κόσμος θα σε ταυτίσει με κάτι και λογικά με την πρώτη επιτυχία.
Την ίδια περίοδο ήμουν στο “Τζιβαέρι” και έπαιζα έναν πολύ κακό χαρακτήρα, έναν ζιγκολό και πήγαινα να παρκάρω και με έβριζαν, μου έλεγαν “τέτοιος είσαι!».
«Ήταν καθεστώς οι ηθοποιοί του θεάτρου να σνομπάρουν τους ηθοποιούς της τηλεόρασης. Η τηλεόραση ήταν κάτι πολύ δεύτερο, κάτι ευτελές και υπήρχε το ότι “μην κάνεις τηλεόραση γιατί θα καείς. Εγώ μεγάλωσα σε μία γενιά που δέχτηκε αρκετό μπούλιγνκ μέχρι να βρει τον δρόμο της, τι είναι καλό τι όχι, τι είναι πρότυπο τι όχι. Πολλοί δεν άντεξαν σε αυτή τη δουλειά, άντεξαν όσοι αγαπούσαν πολύ τη δουλειά και είχαν δυνατή προσωπικότητα».
