Η τέχνη του ψηφιδωτού, ντεκόρ εκλεπτυσμένο για τον αρχαίο κόσμο, είναι ασφαλώς η πιο παλιά μέσα στον εικαστικό χώρο. Μέσα στους αιώνες το ψηφιδωτό παρήκμασε και τοποθετήθηκε στο βάθρο μιας ελάσσονος τέχνης, που τη μετέτρεψε στη συνείδησή μας σε εκβιομηχανοποιημένο τουριστικό προϊόν.
Ευτυχώς τις τελευταίες δεκαετίες πολλοί καλλιτέχνες συνδυάζοντας την παλιά παραδοσιακή τέχνη με μία σύγχρονη αισθητική αντίληψη αντικατέστησαν τη στείρα τεχνική παραγωγή σε εμπνευσμένη δημιουργία. Ένα τέτοιο παράδειγμα καλλιτέχνη είναι και η Ιουλία Αθανασάκη. Για δέκα περίπου χρόνια παρακάμπτοντας όλους τους δελεαστικούς
πειρασμούς μίας εύκολης επιτυχίας, δούλεψε αθόρυβα και σεμνά και έχοντας περάσει από όλους τους δυνατούς πειραματισμούς σε επίπεδο σπουδών (ζωγραφική, γλυπτική, γραφιστική) δε δυσκολεύτηκε να βρει την ταυτότητά
της μέσα στην τέχνη του ψηφιδωτού.
Προικισμένη με μία έμφυτη αίσθηση της μορφής, ακολουθεί μία διαδικασία που οι κανόνες της υπαγορεύονται από το ίδιο το υλικό. Καταλήγει έτσι σε πλαστικά αποτελέσματα κόντρα στο διαμορφωμένο κατεστημένο «καλό γούστο», όπως άλλωστε ζει και εργάζεται περισσότερο έξω παρά μέσα στο «star system».
«Σκοπός της δουλειάς μου, είναι η επαναχρηστικότητα. Αφορμή γίνονται τα άχρηστα, αυτά που για τους άλλους είναι ανεπιθύμητα. Μία αδιόρατη λεπτομέρεια καθώς δουλεύω μπορεί να μετατραπεί στο σημείο απ’ όπου ξεκινάει μια νέα περιπέτεια» λέει με την ευκαιρία της έκθεσης που ετοίμασε για την Chili Art Gallery από τις 4 Φεβρουαρίου 2011.
Σε αυτή την ατομική της έκθεση η Ιουλία Αθανασάκη παρουσιάζει μικροέπιπλα, αντικείμενα καθημερινής χρήσης και επιτοίχιες συνθέσεις.
Η καλλιτεχνική μαεστρία και το συναίσθημα της δημιουργού μέσα από την μορφική απλότητα, ξαναζωντανεύουν έναν ολόκληρο παραγνωρισμένο και λησμονημένο κόσμο. Έναν κόσμο όπου το θεμελιώδες στοιχείο του, η εικόνα, συντελεί στο να εκφράσει τούτη πέρα από το ίδιο της το νόημα.
Η έκθεση της Ιουλίας Αθανασάκη θα διαρκέσει έως και το Σάββατο 5 Μαρτίου 2011.
