«Εδώ παππάς εκεί παππάς, όσα βάζεις τόσα παίρνεις», λέει ο οργανωτής του παιχνιδιού δίπλα σε μία κολώνα έξω από ξενοδοχείο στην Πανεπιστημίου. Γύρω του μία ομάδα αντρών διαφόρων ηλικιών παρακολουθούν με αγωνία τα χέρια του «παπατζή» να μπερδεύει τα χαρτιά ή σε άλλη έκδοση τα καπάκια από τα σπιρτόκουτα προσπαθώντας να κρύψει το βραβείο που θα φέρει ή θα πάρει τα λεφτά των… άτυχων.
Φυσικά για τους περισσότερο ψαγμένους το παιχνίδι είναι φανερό και γνωστό από πάντοτε ότι είναι κάθε άλλο παρά τυχερό. Καθώς οι περισσότεροι από αυτούς που βρίσκονται γύρω από τον «παπατζή» είναι άνθρωποι δικοί του, δήθεν παίχτες, που με ηθοποιία παίζουν με πάθος το παιχνίδι χάνοντας ή κερδίζοντας δεκάδες ευρώ, μέχρι να τσιμπήσει κάποιος περαστικός.
Από εκεί και μετά τα υπόλοιπα είναι ιστορία τις περισσότερες φορές δακρύβρεχτη και αν ρωτήσετε παθόντες θα σας το επιβεβαιώσουν. Θύματα συνήθως πέφτουν ευκολόπιστοι που αγνοούν ότι σε αυτά τα παιχνίδια η «μάνα» δεν έχασε ποτέ.
Το μικρό «μαγαζάκι», στήνεται μέσα σε λίγα μόλις δευτερόλεπτα πάνω σε ένα χαρτόκουτο σε μερικούς από τους κεντρικότερους δρόμους της Αθήνας, και ξεστήνεται το ίδιο εύκολα μόλις κάποιος από του τσιλιαδόρους που βρίσκονται διασκορπισμένοι περιμετρικά αντιληφθούν ότι κάτι πάει να στραβώσει.
Τις καλές μέρες οι αετονύχηδες μπορούν να βγάλουν δεκάδες ευρώ μέσα σε λίγα μόλις λεπτά από τα ανυποψίαστα θύματά τους, ενώ τις κακές… δεν είχαμε τίποτα δεν χάσαμε τίποτα!
