Όταν τα δύο Bombardier CL-215 απογειώνονται  από τον αεροδιάδρομο της 117 ΠΜ στο μυαλό των ανθρώπων που βρίσκονται στα πιλοτήρια κυριαρχεί μια και μόνο σκέψη: «να πετύχει η επιχείρηση αεροπυρόσβεσης και όλη η ομάδα να συναντηθεί και πάλι στην επόμενη επιχείρηση».

Του ανταποκριτή μας από το patrisnews.com στην Ηλεία

Η  «Πατρίς» (με σχετική άδεια από το ΓΕΑ) βρέθηκε στην παρέα των ιπτάμενων και μηχανικών της 355 Μοίρας Τακτικών Μεταφορών που αυτή την περίοδο μετασταθμεύουν στην φιλόξενη 117 ΠΜ. Αποστολή τους η διεξαγωγή επιχειρήσεων αεροπυρόσβεσης στην ελληνική επικράτεια, καθώς και η εκτέλεση αποστολών Έρευνας – Διάσωσης.

Δυο Ηλείοι πιλότοι

Μεταξύ των πιλότων βρίσκονται και δύο Ηλείοι με καταγωγή από τον Πύργο. Είναι ο αντισμήναρχος Οδυσσέας Χιώτης και ο σμηναγός Ανδρέας Σοφιανόπουλος. Ο πρώτος με πολλές ώρες πτήσης και έμπειρος πιλότος, ο δεύτερος με λιγότερες ώρες αλλά και οι δύο παθιασμένοι με τον σκοπό της αποστολής.

Η αναμέτρηση με τις φλόγες από τους αιθέρες είναι πραγματική μάχη. Μια  μάχη σκληρή σε απαιτητικές και διαφορετικές κάθε φορά  συνθήκες, με πολύ στρες, με ανθρώπινες απώλειες δυστυχώς  στο καθήκον. Είναι η μάχη που δίνουν κάθε φορά οι ιπτάμενοι της Πολεμικής μας Αεροπορίας κατά τη διάρκεια της αντιπυρικής περιόδου. Η επιλογή τους να υπηρετήσουν την Ελλάδα από την θέση του πιλότου αεροσκάφους αεροπυρόσβεσης είναι  συνειδητή και γίνεται  μετά την ολοκλήρωση του κύκλου της εκπαίδευσής τους από τη Σχολή Ικάρων.

Το ωράριο εργασίας υπερβαίνει τις 17 ώρες. Πρέπει να βρίσκονται δίπλα στο αεροσκάφος μισή ώρα πριν το πρώτο φως της ημέρας και αποχωρούν από την θέση ευθύνης μισή ώρα τουλάχιστον από την δύση του ηλίου.  Με απόλυτη προσήλωση στην αποστολή, με υψηλό αίσθημα ευθύνης, χωρίς φόβο, ενώ πολλοί είναι εκείνοι που κάνουν τον σταυρό τους όταν φεύγουν και όταν επιστρέφουν. Κοινό σημείο αναφοράς:  αγαπούν αυτό που κάνουν.

Η «Πατρίς» συνάντησε και συνομίλησε στο αεροδρόμιο της Ανδραβίδας, τον επικεφαλής του Κλιμακίου Αεροπυρόσβεσης στην Ανδραβίδα της 355 μοίρας, Επισμηναγό ιπτάμενο κ. Γεώργιο Δοξαστάκη, τον Αντισμήναρχο  ιπτάμενο κ. Οδυσσέα Χιώτη και τον Σμηναγό ιπτάμενο κ. Ανδρέα Σοφιανόπουλο για τις απαιτήσεις και τις δυσκολίες στο αεροπυροσβεστικό έργο, για την αξιοπιστία των πυροσβεστικών αεροσκαφών αλλά και για τις εμπειρίες τους…

Ο επικεφαλής του κλιμακίου Ανδραβίδας, επισμηναγός (Ι) Γεώργιος Δοξαστάκης Γεώργιος, από το Ηράκλειο Κρήτης, υπηρετεί στην 355 Μοίρα από το 2000  και είναι πατέρας δύο κοριτσιών 14 και 12 ετών. Απόλυτα προσηλωμένος κάθε φορά στην αποστολή του και πάντα «alert», κάνει και τον σταυρό του πριν αφήσει πίσω του τη γη αλλά και όταν «πατήσει» ξανά στο έδαφος.

Μιλώντας για μία από τις πλέον δύσκολες στιγμές που έζησε στα είκοσι χρόνια υπηρεσίας στη μοίρα, ο Επισμηναγός αναφέρθηκε στην πτώση αεροσκάφους  πριν από περίπου τρία χρόνια στην Αθήνα, όταν πετούσε ως αρχηγός σε σχηματισμό οκτώ αεροσκαφών, όπου συμμετείχε και ο αδελφός του (επίσης ιπτάμενος στη μοίρα τότε).  «Δεν ήξερα ποιο αεροπλάνο είχε πέσει. Ήμουν μπροστά αρχηγός  του σχηματισμού  κι  ένιωσα πολύ άσχημα για κάποια  δευτερόλεπτα μέχρι να κάνουμε προσκλητήριο και να δούμε ποιο αεροπλάνο είχε πέσει, καθώς και ότι όλοι οι άνθρωπο που είχαν πέσει ήταν καλά. Ήταν μια δύσκολη στιγμή που δεν θα την ξεχάσω».

Ερωτηθείς σχετικά με τις δυσκολίες που μπορεί να προκύψουν την ώρα της επιχείρησης, ο  Επισμηναγός Δοξαστάκης, τόνισε ότι οι πιλότοι έχουν λάβει ειδική εκπαίδευση, γνωρίζουν το αεροπλάνο, καθώς και τις συνθήκες που θα αντιμετωπίσουν. «Όλα είναι δύσκολα. Παντού πρέπει να είσαι alert» λέει χαρακτηριστικά ο ίδιος εντοπίζοντας το δυσκολότερο κομμάτι στην επιχείρηση της αεροπυρόσβεσης  όταν το αεροπλάνο βρίσκεται  πάνω από τη φωτιά. Και ειδικά σε μεγάλες φωτιές υπάρχουν πολλά μέσα, επικοινωνίες, στρες, δύσκολες συνθήκες.

«Γενικά δεν πρέπει να χαλαρώνεις πουθενά» προσθέτει ό ίδιος, καθώς όπως λέει χαρακτηριστικά, «αν δεν πατήσεις στο έδαφος και δεν κατέβεις από το αεροσκάφος, ποτέ δεν είσαι σίγουρος».

Μπορεί οι εναέριες δυνάμεις να δίνουν μεγάλες μάχες με τη φωτιά, ωστόσο οι επίγειες δυνάμεις είναι, τελικά, εκείνες που τη σβήνουν. «Εμείς βοηθάμε, καθυστερούμε σε πολλές φάσεις την ανάπτυξή της, σχεδόν την τελειώνουμε πολλές φορές, ωστόσο δεν έχουμε τη δυνατότητα να σβήσουμε ένα δέντρο, ένα θάμνο που έχει μείνει η μία μικροεστία. Αν  δεν μπούνε οι επίγειες δυνάμεις, τα πεζοπόρα τμήματα να καθαρίσουν αλλά και να επιβλέψουν μετά όλη νύχτα ή και περισσότερο για τυχόν αναζωπυρώσεις δεν θα σβήσει η φωτιά».

Ο  Οδυσσέας Χιώτης, αντισμήναρχος (Ι) με καταγωγή από τον Πύργο, έγγαμος και πατέρας τριών παιδιών, είναι έμπειρος πιλότος, έχει διατελέσει  διοικητής του  κλιμακίου στο παρελθόν και διαθέτει παρουσία πλέον των είκοσι ετών στα πυροσβεστικά αεροσκάφη.

Ο αντισμήναρχος αγαπά πραγματικά τη δουλειά του και αν ξαναγεννιόταν, θα έκανε ξανά τις ίδιες επιλογές, θα γινόταν και πάλι ιπτάμενος, όπως απάντησε όταν τον ρωτήσαμε.

Παρόν σε όλα τα μεγάλα γεγονότα των τελευταίων δύο δεκαετιών στον τομέα της εναέριας δασοπυρόσβεσης, ο αντισμήναρχος Χιώτης χαρακτηρίζει ως μερικές από τις χειρότερες, επιχειρησιακά,  στιγμές, τις μεγάλες πυρκαγιές του 2007, εκείνες του 2000 στην Κορινθία, την πτώση του αεροπλάνου το 2015 στην Αερόπολη αλλά και το 2016 στα Δερβενοχώρια, ωστόσο οι  πραγματικά δύσκολες στιγμές, όπως λέει χαρακτηριτικσά,  είναι όταν χάνονται ανθρώπινες ζωές. Η Μοίρα έχει χάσει τα τελευταία είκοσι χρόνια τέσσερις ιπτάμενους στο καθήκον λέει ο κ Χιώτης και επισημαίνει: «Αυτές είναι οι δύσκολες στιγμές».

Ερωτηθείς για την αξιοπιστία των αεροσκαφών, με τα οποία επιχειρούν   ο Αντισμήναρχος απαντά: «Ναι είναι αξιόπιστα», παρομοιάζοντάς τα με ένα παλιό αλλά καλοσυντηρημένο αυτοκίνητο.

«Είναι όπως ένα αυτοκίνητο 25ετίας το οποίο, όμως, το συντηρείς όπως προβλέπεται και του συμπεριφέρεσαι όπως προβλέπεται και σήμερα μπορείς να το πάρεις να κάνεις ένα ταξίδι, με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται», αναφέρει.

«Όπως το αυτοκίνητο που το συντηρείς και στον προβλεπόμενο χρόνο του κάνεις τα servιce του και το διατηρείς και το συντηρείς, θα σε πάρει και θα σε πάει» προσθέτει ο ίδιος. «Δεν έχεις βέβαια τις απαιτήσεις και δεν περιμένεις τις επιδόσεις που έχεις από ένα σύγχρονο αυτοκίνητο, αλλά όταν σέβεσαι το μέσο, είτε είσαι ιπτάμενος είτε είσαι τεχνικός, το αεροπλάνο σου κάνει τη δουλειά» σημειώνει.

«Δεν υπάρχουν, λοιπόν παράπονα  από τα διαθέσιμα εναέρια μέσα αν λάβει κανείς υπόψη την ηλικία τι έχει κάνει το αεροπλάνο από τότε που ήλθε. Θα θέλαμε να έχουμε πιο σύγχρονα αεροσκάφη αλλά αυτό είναι απόφαση άλλων» δηλώνει ο αντισμήναρχος Οδυσσέας Χιώτης.

Ο Σμηναγός Ανδρέας Σοφιανόπουλος, από τον Πύργο  είναι έγγαμος, πατέρας ενός παιδιού, υπηρετεί  στη Μοίρα από το 2012, Έζησε από κοντά την πύρινη λαίλαπα του 2007 στην Ηλεία, είδε το έργο των πυροσβεστικών αεροσκαφών και πήρε την απόφασή του χωρίς πολλή σκέψη…

Αναφερόμενος στις  ιδιαίτερες συνθήκες που επικρατούν στις αποστολές,  τις δυσάρεστες στιγμές ή ενδεχομένως εκείνες που μπορεί να προκαλέσουν φόβο, ο κ. Σοφιανόπουλος λέει ότι «υπάρχουν διάφορες στιγμές που μπορεί να νιώσεις λίγο περίεργα, αλλά την επόμενη στιγμή το έχεις ξεχάσει γιατί πρέπει να κάνεις αυτό που πρέπει να κάνεις».

Το 2007 που  ξέσπασαν οι πυρκαγιές είχε δώσει ήδη Πανελλήνιες και είχε πετύχει στη Σχολή Ικάρων. «Είχα δηλώσει πρώτη  επιλογή τη Σχολή Ικάρων στο μηχανογραφικό, έζησα από κοντά όλη την κατάσταση, διότι ανήκω και στους προσκόπους και είχαμε δουλέψει πολύ στις φωτιές στη Ζαχάρω και στα Κρέστενα, Έβλεπα τα Canadair και τα PZL και εκτιμούσα πολύ αυτό που έκαναν και μου άρεσε κιόλας» αναφέρει χαρακτηριστικά ο Σμηναγός Σοφιανόπουλος.

«Γνωρίζω πολύ καλά το αντικείμενο. Ξέρω πολύ καλά τι συμβαίνει, και είμαι πολύ  περήφανος που κατάφερα να έλθω στη Μοίρα και να κάνω αυτό που θέλω» είχε πει σε έναν κυβερνήτη που τον ρώτησε αν «σου αρέσει εδώ που ήρθες» όταν πήγε και πρωτοπέταξε.

«Γιατί, ξέρετε, είναι ωραίο να βλέπεις ότι προσφέρεις. Και το έργο εδώ είναι πραγματικά έτσι. Δηλαδή πάς σβήνεις μια φωτιά επιστρέφεις και βλέπεις αμέσως το αποτέλεσμα».

Αναφερόμενος στο μείζον θέμα της ασφάλειας ο Σμηναγός τονίζει, ότι τόσο οι ιπτάμενοι , όσο και το τεχνικό προσωπικό, δίνουν το μεγαλύτερο βάρος στην ασφάλεια. Ακόμη και η εκπαίδευση σε σχέση με άλλα αεροσκάφη, είναι βασισμένη στο πως θα το πετάμε με ασφάλεια.

Αξίζει να σημειώσουμε εδώ ότι η εκπαίδευση στην Σχολή Ικάρων είναι κοινή για όλους και όταν ολοκληρωθούν τα στάδιά της  σε τρία αεροπλάνα οι ιπτάμενοι, μετά την ορκωμοσία τους,  δηλώνουν  που επιθυμούν να υπηρετήσουν σε συνδυασμό και με τις απαιτήσεις της υπηρεσίας τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή .

Με σύμβολό της τον αετό σε κίτρινο φόντο, ο οποίο ς μεταφέρει ένα κανόνι σύμβολο της από αέρος συνδρομής και ανεφοδιοασμού των στρατευμάτων, η 355 Μοίρα μια από τις παλαιότερες  της Πολεμικής Αεροπορίας υπάγεται στην 112 Πτέρυγα Μάχης η οποία εδρεύει στην Ελευσίνα/

Η 355 Μοίρα Τακτικών Μεταφορών όπως ονομάζεται (355 ΜΤΜ) έχει ως αποστολή τη διεξαγωγή επιχειρήσεων Αεροπυρόσβεσης στην ελληνική επικράτεια, καθώς και την εκτέλεση αποστολών έρευνας και διάσωσης.

Η 355ΜΤΜ συγκροτήθηκε το 1947 στο Αεροδρόμιο του Ελληνικού με Αεροσκάφη C-47 Dakota ως μετεξέλιξη της 13ης Μοίρας Ελαφρού Βομβαρδισμού, και μετά από παρέλευση οκτώ (8) μηνών μεταστάθμευσε στην τότε Αεροπορική Βάση Ελευσίνας.

Περισσότερα νέα για την Ηλεία στο patrisnews.com