«Λέγεται συχνά ότι για να πάρεις μια γεύση από το μέλλον θα πρέπει να κοιτάξεις το παρελθόν. Ή μπορούμε να παρατηρήσουμε τη μοίρα εκείνων που παρελαύνουν μερικά βήματα μπροστά μας, κάτω από ένα δρόμο που φαίνονται αποφασισμένοι να ταξιδέψουν. Πάρτε για παράδειγμα την Ελλάδα».

Με αυτές τις φράσεις ξεκινάει ο αρθρογράφος Bill Frezza, επενδυτής επιχειρηματικών κεφαλαίων και συνεργάτης μεγάλων οικονομικών εντύπων, το άρθρο του στη Huffington Post για να αναρωτηθεί πόσο απέχει η χώρα από τη… χούντα.

«Από παλιά χαρακτηρίστηκε ως το λίκνο της δημοκρατίας» συνεχίζει ο αρθρογράφος και αναρωτιέται:

«Οι άτυχοι Έλληνες, έχουν καταφέρει να φύγουν για λίγους μήνες από τα πρωτοσέλιδα καθώς ξοδεύουν την τελευταία ένεση μετρητών, ευγενική χορηγία του Γερμανού φορολογούμενου… Η εκτεταμένη δυστυχία και απελπισία γεννούν την ανομία και την βία. Η αίσθηση ότι η χώρα καταρρέει ενθαρρύνει τα περιθωριακά πολιτικά κόμματα τόσο στην αριστερά, ώστε και στη δεξιά…» γράφει ο Frezza προτρέποντας τους αναγνώστες να διαβάσουν τα ρεπορτάζ από τον ελληνικό τύπο που είναι θαμμένα στις τελευταίες σελίδες των αμερικανικών εφημερίδων όπως λέει, και τότε, θα αναρωτηθούν:

«Πόσο ακόμη μπορούν να ανέχονται αυτοί οι περήφανοι άνθρωποι μια τέτοια αθλιότητα;».

Στην συνέχεια ο Frezza αναφέρεται στη ζοφερή κοινωνική και οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα, σε χαρακτηριστικές πτυχές της οικονομικής κρίσης, όπως η αύξηση της τιμής του πετρελαίου που έχει μετατρέψει σε θάλαμο αερίων την Αθήνα, στην καλπάζουσα ανεργία και στην προσφιλή συνήθεια των απεργιακών κινητοποιήσεων που πλέον, όπως επισημαίνει, είναι «καθημερινό φαινόμενο» τονίζοντας ότι πολλοί απεργοί θεωρούν φυσιολογικό να πληρωθούν ακόμη και όταν δεν εμφανίζονται στην δουλειά τους αλλά και στα πρόσφατα τρομοκρατικά χτυπήματα:

«Μια σειρά μικρής κλίμακας βομβιστικών και εμπρηστικών επιθέσεων έχουν ταρακουνήσει την Αθήνα» αναφέρεται χαρακτηριστικά στο άρθρο.

«Μελετήστε τον χαρακτήρα του Έλληνα και θα βρείτε πολλές αντιφάσεις. Από τη μία η καρικατούρα του τεμπέλη, φοροφυγά που πίνει ούζο με τους φίλους του στην ταβέρνα, καθώς πληρώνεται για ένα κυβερνητικό πόστο που του εξασφάλισε ένας θείος του και από το οποίο απουσιάζει. Από την άλλη υπάρχει ένα μαχητικό πνεύμα που επαίνεσε ακόμη και ο Χίτλερ…» γράφει ο Frezza, σημειώνοντας ότι η πίεση αυξάνεται και ο χρόνος μετρά αντίστροφα μέχρι την επόμενη δόση η οποία κάποια στιγμή απλώς δεν θα υπάρχει, όταν η τρόικα αναγκαστεί να παραδεχθεί ότι οι ελληνικές υποσχέσεις για δράση, αξίζουν όσο και οι υποσχέσεις της Πηνελόπης στους επίδοξους μνηστήρες.

«Όταν οι αναρχικοί/κομμουνιστές εκραγούν και οι φασίστες/εθνικιστές απαντήσουν, θα δούμε μια επανάληψη του εμφυλίου που στοίχισε περισσότερες ζωές στην Ελλάδα απ’ ότι ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος; Πόσο απέχουμε από το σημείο που οι φοβισμένοι και τρομοκρατημένοι άνθρωποι θα υποστηρίξουν μια χούντα που υπόσχεται ασφάλεια; Κάποιος θα πρέπει να αποκαταστήσει την τάξη όταν τα χρήματα των Γερμανών τελειώσουν, γιατί σίγουρα δεν θα είναι οι Γερμανοί στρατιώτες αυτοί που θα σταλούν για να διατηρηθεί η ειρήνη» καταλήγει ο αρθρογράφος.