Ένα κορίτσι πέντε ετών θα κρατήσει το επίθετο του πατέρα της που βίασε τη μητέρα της, αφού δικαστής του High Court, στη Βρετανία, έκρινε ότι αποτελεί βασικό στοιχείο της ταυτότητάς της και της «κληρονομιάς» της.

Ο δικαστής Peel εξέδωσε την απόφαση σε έφεση που αφορούσε ένα παιδί με το όνομα D, παρά το ιστορικό σοβαρής ενδοοικογενειακής βίας.

Η μητέρα της D υποστήριξε ότι το γεγονός πως η κόρη της συνδέεται με το όνομα ενός βιαστή μπορεί να της προκαλεί συνεχιζόμενο τραύμα.

Από το 2021 έχει να δει τον πατέρα της η 5χρονη

Το παιδί δεν έχει δει τον πατέρα του -ο οποίος διέπραξε τέσσερα «πολύ σοβαρά» περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης εις βάρος της μητέρας μεταξύ 2015 και 2017, συμπεριλαμβανομένου βιασμού- από τον Δεκέμβριο του 2021.

Παρόλο που η μητέρα είχε πει πως ήθελε «να περιμένει μέχρι τον γάμο», ο πατέρας αρνήθηκε να σταματήσει τη σεξουαλική πράξη όταν εκείνη έκλαιγε από πόνο και έλεγε «όχι», σύμφωνα με τις καταγγελίες. Ήταν επίσης απειλητικός και λεκτικά κακοποιητικός καθώς η σχέση κατέρρεε.

Σε έναν καβγά τον Σεπτέμβριο του 2021, ο πατέρας είπε στη μητέρα: «Δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι αν επιστρέψω εδώ δεν θα εκνευριστώ τόσο ώστε να πάρω το μαχαίρι, να σκοτώσω πρώτα τους γονείς σου στον ύπνο τους και μετά εσένα και την [D]».

Μέσα στον φόβο ζούσε με τη μητέρα της

Φέρεται να άφησε εκείνη και το παιδί «να ζουν μέσα στον φόβο», βρίζοντάς την ξανά λίγες εβδομάδες αργότερα.

Παρά τα παραπάνω ευρήματα, η δικαστής Laura Moys αποφάνθηκε τον Μάρτιο ότι η αλλαγή του επιθέτου της D θα «προκαλούσε περαιτέρω ρήξη στον δεσμό που έχει με τον πατέρα της, με τρόπο που δεν δικαιολογείται ούτε είναι αναλογικός».

Η δικαστής έκρινε ότι το επίθετο του παιδιού «είναι μέρος της ταυτότητάς της και παρέχει σημαντική σύνδεση με τον πατέρα και την πατρική της καταγωγή».

«Σημαντικότερα τα δικαιώματα ενός βιαστή από εκείνα του θύματος»

Η Charlotte Proudman, η δικηγόρος της μητέρας, δήλωσε στους Sunday Times ότι η απόφαση δείχνει πως «τα δικαιώματα ενός βιαστή είναι πιο σημαντικά από τα δικαιώματα του θύματος».

Και η δικαστής Moys και ο δικαστής Peel επέκριναν την έλλειψη κατανόησης του πατέρα σχετικά με τις κατηγορίες.

Ο πατέρας συνεχώς αναφερόταν σε αυτές ως «κατηγορίες για σεξουαλική παρενόχληση» και χρησιμοποιούσε τη φράση «συζυγικός βιασμός» στο δικαστήριο, παρότι του ζητήθηκε να σταματήσει.

Στην έφεση, η μητέρα υποστήριξε ότι η Moys δεν εξέτασε επαρκώς τον αντίκτυπο της συνέχισης χρήσης του επιθέτου του πατέρα.

Όμως ο δικαστής Peel είπε ότι η δικαστής είχε «ξεκάθαρα» καταγράψει τη σοβαρότητα της κακοποίησης πριν καταλήξει στην απόφασή της.

Η κ. Proudman δήλωσε στην εφημερίδα Sunday Times: «Αυτό είναι κακοποίηση, βλάβη που επιτρέπεται από το κράτος. Αναγκάζετε ένα παιδί να φέρει ή να συνεχίσει να φέρει το επώνυμο του πατέρα του, του άνδρα που βίασε τη μητέρα του. Αυτή είναι κακοποίηση που διευκολύνεται από το δικαστήριο.

Σε ποιον κόσμο θα ήθελε ένα παιδί να έχει το όνομα ενός άνδρα που βίασε και κακοποίησε τη μητέρα του; Πώς αυτό συνιστά διατήρηση της ταυτότητας και των δεσμών; Είναι πραγματικά επιβλαβές.

Απλώς δείχνει ότι τα δικαιώματα ενός βιαστή είναι πιο σημαντικά από τα δικαιώματα του θύματος και του παιδιού στην ελευθερία».