Κυριακάτικο πρωινό στην κουζίνα και η σύζυγος τηγανίζει αυγά. Ο σύζυγος, αγουροξυπνημένος, ετοιμάζει τον καφέ, πίνει μια γουλιά και μετά πάει και στέκεται ακριβώς δίπλα από την σύζυγο, παρατηρώντας προσεκτικά τα αυγά.

Πίνει άλλη μια γουλιά καφέ…

Και αρχίζει να φωνάζει πανικόβλητος:

– Πρόσεχε! Πρόσεχε! Βάλε κι άλλο βούτυρο! θεούλη μου! Έχεις βάλει μαζί στο τηγάνι πάρα πολλά αυγά!

Γύρνα τα. Γύρνα τα ΤΩΡΑ!

Χρειάζονται κι άλλο βούτυρο. Μα πού θα βρούμε κι άλλο ΒΟΥΤΥΡΟ; Πρόσεχε, θα σου κολλήσουν. Προσεχτικά!

Σου είπα ΠΡΟΣΕΧΕ! Ποτέ δεν μ’ ακούς εμένα… ΠΟΤΕ! Γρήγορα!

Γύρνα τα ΓΡΗΓΟΡΑ! Είσαι τρελή; Τα έχεις παίξει; Ξεχάσεις να τα αλατίσεις, όλο το ξεχνάς το αλάτι.

Βάλε αλάτι. ΑΛΑΤΙ! ΒΑΛΕ ΑΛΑΤΙ ΣΟΥ ΕΙΠΑ!

Η γυναίκα έχει μείνει αποσβολωμένη.

– Τι έπαθες άνθρωπέ μου; Τι φωνάζεις μέσα στο αυτί μου; Ο σύζυγος ξαφνικά ηρεμεί τελείως και απαντάει…

-Ήθελα να σου δείξω πως είναι να σε έχω συνοδηγό όταν οδηγάω.