Το άλογο αποκτά το δικό του μουσείο στην Ελλάδα – Αποκλειστική συνέντευξη με τον εμπνευστή του

Το άλογο, το ιερό ζώο του Ποσειδώνα που με την ορμητικότητα του θύμιζε τη δυναμική των κυμάτων και τη σφοδρότητα ενός ποταμού, που υπήρξε συνοδοιπόρος του Ηρακλή του Περσέα, του Μεγάλου Αλεξάνδρου, θα αποκτήσει το δικό του μουσείο στο προσεχές μέλλον στην Ελλάδα.

Υπεύθυνος για τη δημιουργία του Μουσείου, που θα είναι αφιερωμένο στον «Πήγασο» , τον «Βουκεφάλα» και τους «απογόνους» τους που έγιναν με τη σειρά τους συνοδοιπόροι των Ελλήνων πολεμιστών στους Βαλκανικούς Πολέμους αλλά και στο δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, που όργωσαν με τους αγρότες το θεσσαλικό κάμπο και μετέφεραν τη σοδειά στα ελληνικά σπίτια, είναι ο καταξιωμένος Ιππίατρος Αλέξανδρος Μητσόπουλος που υπήρξε και Διευθυντής Κτηνιατρικών Υπηρεσιών στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004.

O Αλέξανδρος Μητσόπουλος σήμερα μιλά αποκλειστικά στο Newsbeast για την δημιουργία αυτού του μουσείου που κυριολεκτικά βρίσκεται στα σπάργανα και που θα αποτελέσει το πρώτο μουσείο επί ελληνικού εδάφους για το ευγενέστερο από όλα τα οικόσιτα ζώα, το άλογο

θα μας πείτε πότε γεννήθηκε η ιδέα για τη δημιουργία ενός Μουσείου Αλόγου στην Ελλάδα;

Η ιδέα ξεκίνησε το 2005 μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, με την οργάνωση μιας έκθεσης στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων, στα παλιά «Βασανιστήρια» την οποία έστησε η αρχιτεκτονοφιλία του Νίκου Μίχου, και στην οποία έκθεση εγώ έγραψα κάποια κεφάλαια και παραχώρησα υλικό. Η έκθεση είχε θέμα το άλογο διαχρονικά στην Ελλάδα υπό τον τίτλο «Το άλογο στο χρόνο» – “against the wind”.

Σε αυτή λοιπόν την έκθεση υπήρχαν μεγάλες θεματικές ενότητες για το άλογο στην Ελλάδα. Η μια ενότητα ήταν το άλογο στα εναλλακτικά μέσα, οι απεικονίσεις δηλαδή του αλόγου σε λογότυπα αυτοκινήτων μέχρι την απεικόνιση του πάνω σε γραφική υλική, στα ταμπόν.

Η επόμενη θεματική ενότητα ήταν το άλογο στην ελληνική ύπαιθρο, σε συνεργασία με το Λαογραφικό Κέντρο της Ακαδημίας Αθηνών, μετά ήταν η ενότητα με την ιστορία της ελληνικής ιππασίας, ένα θέμα με τον Ιππόδρομο, ήταν επίσης το ελληνικό πόλο, οι άμαξες, η θεματική ενότητα με τις στρατιωτικές στολές, ενώ υπήρχε ένα «κομμάτι» που ήταν αφιερωμένο και σε συνάρτηση με το παιδικό παιχνίδι. Η ενότητα αυτή παρουσιάστηκε σε συνεργασία με το Μουσείο Μπενάκη. Τέλος ήταν η ενότητα με τις γκραβούρες.

Με βάση, λοιπόν, αυτή την ιδέα που έγινε το 2005, ξεκίνησα να μαζεύω αντικείμενα σχετικά με το άλογο και «μοντάρισα» στο μυαλό μια ιδέα, αυτής της δημιουργίας ενός Μουσείου για το άλογο στην Ελλάδα.

Θα μας αναφέρετε τις θεματικές ενότητες που θα εμπεριέχονται στο νέο αυτό Μουσείο όταν ολοκληρωθεί;

Θα υπάρχει η θεματική ενότητα με την ιστορία του αλόγου στην ελληνική ιστορία. Με αντίγραφα από κομμάτια που βρίσκονται στα διάφορα μουσεία της Ελλάδος. Αγάλματα, εξοπλισμός, αναβολείς αλόγων – αναβατήρες, αυτό θα είναι το πρώτο κομμάτι. Το δεύτερο θα είναι η ιστορία της ελληνικής ιππασίας, το τρίτο κομμάτι θα είναι η ιστορία του ελληνικού ιπποδρόμου και γενικώς ο ιππόδρομος στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Ένα σημαντικό κομμάτι θα καταλαμβάνει η ιστορία του ελληνικού ιππικού από τα αρχαία χρόνια μέχρι του βαλκανικούς πολέμους και τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο καθώς και τα μετέπειτα χρόνια μέχρι που σταμάτησε και δημιουργήθηκε ξανά η Ύλη του Ιππικού. Καθώς το Ιππικό υπήρξε θεσμός.

Θα υπάρχει επίσης η ενότητα το άλογο στην Τέχνη που θα περιλαμβάνει έργα γνωστών ελλήνων εικαστικών : ζωγράφων και γλυπτών που είχαν εντάξει την μορφή του αλόγου στα έργα τους. Ανάμεσα σε αυτούς ο γλύπτης Γιάννης Παππάς, ο ζωγράφος και χαράκτης Πάρις Πρέκας και αρκετοί άλλοι.

Η τελευταία θεματική ενότητα θα ονομαστεί «Άλογο και Ελληνική Επανάσταση», όπου εκεί θα παρουσιάζονται αυθεντικά αντικείμενα της εποχής. Έχω δημιουργήσει ήδη μια μεγάλη συλλογή από αντικείμενα που σχετίζονται με το άλογο από την εποχή της Ελληνικής Επανάστασης. Επιπλέον θα προστεθεί άλλη μια ενότητα με τίτλο «Άμαξες στην Ελλάδα» με φωτογραφικό υλικό και από τις βασιλικές άμαξες που υπάρχουν στο Τατόι.

Είναι πολύ σημαντικό, ξέρετε, να αναδείξουμε την ιστορία του αλόγου μέσα στην ελληνική κοινωνία. Βρήκα και πρόσθεσα στη συλλογή παλαιά διαβατήρια αλόγων, πως ήταν τα συμφωνητικά πώλησης αλόγων στην ελληνική επικράτεια, παλαιά βιβλία με την ανατομία των αλόγων, εγχειρίδια από το Στρατό, στρατιωτικού εξοπλισμού κλπ.

Μην ξεχνάμε πως το Ιππικό ήταν τεράστιο μέρος του Ελληνικού Στρατού και ταυτόχρονα μέρος της ελληνικής ιστορίας. Δυο παραδείγματα θα αναφέρω: Η ελληνική ιππασία, που από το 1938 και μετά υπήρχε αγωνιστική ιππασία με κορύφωση τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η Ύλη της Ανακτορικής Φρουράς, η Ύλη Εμποδίων του Ελληνικού στρατού, συμμετοχές και πρωταθλήματα Ελλάδος.

Και ένα τελευταίο κομμάτι, που περιλαμβάνει το έφιππο πόλο στην Ελλάδα, που υπήρξα ιδρυτικό μέλος του αθηναϊκού ομίλου πόλο και παίκτης μαζί με τον εφοπλιστή Νίκο Κοσμάτο που είχε την ιδέα ίδρυσης ομάδας πόλο, στις εγκαταστάσεις στο Γουδί το 1996. Για να γνωρίζει ο κόσμος πως υπήρξε έφιππο πόλο στην Ελλάδα μέχρι και το 2002.

Θα πρέπει να αναφέρουμε εδώ ότι ο Στρατός στη Λάρισα διατηρεί μουσείο Κτηνιατρικής Ιστορίας με κύριο αντικείμενο του, το άλογο. Όπως και το Μουσείο Βαλκανικών Πολέμων στη Γέφυρα της Θεσσαλονίκης που έχει ενότητα με άλογα του Στρατού – Ιππικό.

Σε ποιο στάδιο βρίσκεται σήμερα η ίδρυση του Ελληνικού Μουσείου Αλόγου;

Αυτή την στιγμή συλλέγουμε υλικό για να προστεθεί στο ήδη υπάρχον. Ταυτόχρονα ασχολούμαι με την δημιουργία του νομικού πλαισίου λειτουργίας του μουσείου που θα ονομάζεται «Οι Φίλοι του Μουσείου του Αλόγου» καθώς και της ιστορικής τεκμηρίωσης των αντικειμένων μέσα σε αυτό.

Ο χώρος της εγκατάστασης θα βρίσκεται στην περιοχή των Μεσογείων. Ήδη έχει ξεκινήσει ο σχεδιασμός μέχρι και τη διαμόρφωση της κατασκευής σταύλου σε πρώτο στάδιο. Να επισημάνω εδώ πως αποφασίστηκε ο χώρος να έχει τη μορφή ενός σύγχρονου σταύλου που θα εκτείνεται σε μια έκταση πεντακοσίων τετραγωνικών μέτρων και εκεί θα υπάρχουν οι θεματικές ενότητες.

Το σημαντικότερο ωστόσο είναι το πως θα «στηθεί» το νομικό πλαίσιο, για να μπορεί αυτός ο Οργανισμός να λειτουργήσει, να έχει ταυτόχρονα χαρακτήρα εκπαιδευτικό, με επισκέψεις σχολείων από την επικράτεια. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ένα μουσείο είναι ένας ζωντανός οργανισμός στον οποίο έρχεται ένα παιδί και βλέπει πως ήταν μια άμαξα από την εποχή των Βασιλέων.

Σε ένα ταξίδι μου στην Ισπανία επισκέφθηκα το Μουσείο των Βασιλικών Αμαξών όπου με την τεχνολογία και ένα υπολογιστή είχε κανείς την δυνατότητα να παρακολουθήσει το πως μοντάρεται μια άμαξα. Πως ενώνονται μεταξύ τους όλα τα μέρη της μέχρι και το τελικό αποτέλεσμα. Με αυτό τον τρόπο υπάρχει και μια εκπαίδευση πάνω στο αντικείμενο. Ένα μουσείο, μην ξεχνάμε, είναι ένας εκπαιδευτικός Οργανισμός ενώ ταυτόχρονα είναι θεματοφύλακας της ιστορίας και της κληρονομιάς ενός λαού.

Είχα εντυπωσιαστεί όταν σε μια από τις επισκέψεις μου στη Γαλλία είχα ξεναγηθεί στο «Μουσείο του Ζωντανού Αλόγου» όπου δίπλα ακριβώς από το Μουσείο υπάρχουν στάβλοι που φιλοξενούν άλογα με όλες τις γαλλικές φυλές αλόγων.

Επιπλέον κατά την διάρκεια των σπουδών μου στην Αμερική είχα κάνει κάποια ταξίδια στο Κεντάκι που είναι η πατρίδα του «Ιπποδρομιακού Αλόγου» και εκεί στο «Kentucky Horse Museum» μια θεματική ενότητα ήταν αφιερωμένη στην Αρχαία Ελλάδα που περιλάμβανε αντίγραφα από τα μάρμαρα του Παρθενώνα, αντίγραφα από κομμάτια του Μουσείου της Ολυμπίας που παρουσιάζουν σκηνές με άλογα. Μου είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση, σας ομολογώ το γεγονός πως οι Αμερικανοί είχαν «κομμάτι» για την ιστορία του αλόγου με αντικείμενο την Αρχαία Ελλάδα.

Θα σας αναφέρω ακόμη πως υπάρχουν στο εξωτερικό γραμματόσημα με τις φυλές των αλόγων, με την ιστορία του αλόγου μέσα στους αιώνες , με ιπποδρομίες, για το ιππικό μετ’ εμπόδιων, για μεσοπόλεμους και πολέμους με «αντικείμενο» τους το άλογο.

Ταυτόχρονα και βάσει της εμπειρίας που έχω από τα όσα έχω δεί μέχρι σήμερα στο εξωτερικό σχεδιάζω και το πώς θα παρουσιαστούν τα εκθέματα μέσα στο χώρο.

Ακόμη και για το ενδεχόμενο αν το εν λόγω μουσείο θα είναι παράρτημα κάποιου άλλου μουσείου ή μια μόνιμη έκθεση.

Να σας αναφέρω εδώ κλείνοντας πως πολλά από τα αντικείμενα που έχω συλλέξει έχουν δοθεί κατά καιρούς σε μεγάλες εκθέσεις που έχουν πραγματοποιηθεί στη χώρα μας. Ανάμεσα σε αυτές, σε μια έκθεση του Μουσείου Κοσμήματος Ηλία Λαλαούνη, στο παράρτημα του Πολεμικού Μουσείου στο Μεταξουργείο υπάρχουν ακόμη και σήμερα αντικείμενα από τη συλλογή μου, όπως και στο Μουσείο του Πεζικού στην Χαλκίδα. Οπως και αυτή την στιγμή που μιλάμε σε μια έκθεση που ονομάζεται «Προδώσαμε το άλογο» -σχήμα οξύμωρο- που φιλοξενείται στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης υπάρχουν και εκεί πολλά κομμάτια από τη συλλογή που δημιούργησα.