Στις 20 κάθε Μάη η ιστορική μνήμη «κατηφορίζει» μέχρι την Κρήτη, το νησί που πολέμησε την ανίκητη γερμανική μηχανή, και πρόσθεσε ημέρες δόξας στην νεότερη ελληνική ιστορία.
Η Μάχη της Κρήτης που εκτυλίχθηκε από τις 20 Μαΐου έως και την 1 Ιουνίου του 1941 θεωρείται ακόμη και σήμερα από τους Γερμανούς ιστορικούς μια από τις δέκα αποφασιστικές μάχες για την έκβαση του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου.
Σε αυτή την περίφημη μάχη τα ανδραγαθήματα ήταν πολλά, όπως και τα συμβάντα. Στιγμές και άνθρωποι που θα είχαν ξεχαστεί αν δεν υπήρχε η μορφή ενός διακεκριμένου Έλληνα που συμμετείχε ως πολεμιστής και στην συνέχεια τα αποτύπωσε σε χαρτί και έγιναν βιβλία. Ο Γεώργιος Χαροκόπος ήταν ο πρώτος αγωνιστής και συγγραφέας από Ελληνικής πλευράς ο οποίος έγραψε βιβλίο για την απαγωγή του Στρατηγού Κράιπε και για τα γεγονότα που την πλαισίωναν. Ο ίδιος πάντα με σεμνότητα ανάφερε πως δεν υπήρξε ήρωας. «Ήρωες ήταν αυτοί που έδωσαν τη ζωή τους στην πατρίδα. Εγώ ήμουν τυχερός και έζησα!» ανέφερε σε εκείνους που τον αποκαλούσαν ήρωα.
Ο Γεωργιος Χαροκόπος έγραψε αναλυτικά και για την κατασκοπεία – αντικατασκοπεία στην κατεχόμενη Κρήτη. Όπως ακριβώς τη βίωσε ο ίδιος λαμβάνοντας μέρος. Έτσι όλα τα υπόλοιπα βιβλία που ακολούθησαν στη χώρα μας είχαν ως κύρια πηγή τα δικά του βιβλία. Ενώ πρωτύτερα είχαν προηγηθεί βιβλία μόνο από βρετανικής πλευράς, μεταξύ των οποίων το σπουδαίο «I’ll met by moonlight» του William Stanley Moss, ενός εκ των Βρετανών απαγωγέων του Κράιπε, το οποίο έγινε και ταινία με πρωταγωνιστή τον Dirk Bogarde.
Η κόρη του Γεώργιου Χαροκόπου, Χριστίνα Χαροκόπου, μιλώντας στο Newsbeast για το συγγραφικό έργο του πατέρα της τονίζει μεταξύ άλλων:
«Ο πατέρας μου ξεκίνησε με τα πρώτα βιβλία την δεκαετία του 1970 και έγραφε μέχρι το 2004. Το τελευταίο ήταν “Το αν η Ελλάδα δεν έλεγε Όχι το 1940″ το οποίο και κυκλοφόρησε το 2005. Είχε όμως έτοιμο και άλλο ένα, το οποίο όμως δεν προχώρησε στην έκδοση του με τίτλο ” Οι τελευταίοι της Βέρμαχτ”. Εκείνο ωστόσο το βιβλίο που συνεργάστηκα μαζί του, τόσο στην έκδοση, όσο και στην προώθηση ήταν το “The Forgotten Dept” που γράφτηκε στα αγγλικά τη δεκαετία του 1990.
Τα πρώτα βιβλία του πατέρα μου βγήκαν σε παρά πολλές εκδόσεις. Στα δεύτερα που ήμουν πλέον μεγαλύτερη ηλικιακά κατάφερα να συνεργαστώ μαζί του και μαζί να τα προωθήσουμε σε σημαίνουσες προσωπικότητες και άτομα του διπλωματικού χώρου. Ουσιαστικά ο πατέρας μου σε όλη του τη ζωή προσπάθησε να μεταδώσει όλη αυτή την ιστορική αλήθεια με όλους τους τρόπους. Γιατί ταυτόχρονα με τα βιβλία έγραφε και σε εφημερίδες αλλά και σε ηλεκτρονικά site».
Σε ερώτηση μας για το πώς θυμάται τον πατέρα της, την ημέρα της επετείου της Μάχης της Κρήτης, όλα τα χρόνια, η ίδια μας εκμυστηρεύεται:
«Όλα του τα χρόνια έγραφε. Και μέχρι την στιγμή που έφυγε από κοντά μας το 2019 σε ηλικία εκατό ετών πάντα στις επετείους, όπως αυτή της 20ης Μαΐου, θα έγραφε ένα άρθρο. Είχε μάλιστα διαύγεια καταπληκτική που βοηθούσε στη συγγραφή άρθρων τα οποία εγώ στη συνέχεια έστελνα σε ηλεκτρονικές εφημερίδες προς δημοσίευση. Πολλές φορές, μάλιστα, που διαφωνούσε με όσα γράφονταν σε περιοδικά όπως το “Time” έγραφε μια επιστολή διαμαρτυρίας χειρόγραφα και κατόπιν μου ζητούσε να την “περάσω” στον υπολογιστή προκειμένου να τη στείλουμε προς αποκατάσταση της αλήθειας. Σε όλες τις επετείους πάντα ετοίμαζε ένα άρθρο και ειδικότερα σε εκείνη της 28ης Οκτωβρίου αλλά και της Μάχης της Κρήτης. Καθώς επίσης και για τα γεγονότα πριν και μετά την απαγωγή του ανώτερου στρατιωτικού άρχοντα της Κρήτης επί Κατοχής, του Κράιπε, στην οποία πήρε και μέρος. Όπως και για την επιχείρηση “ΤΕΝΤ” που αποτέλεσε την τελευταία μάχη του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου στην Ευρώπη μεταξύ των δυνάμεων του Άξονα και των Συμμάχων που δόθηκε στην Ελλάδα τον Μάιο του 1945 στο νησί της Ρόδου. Καθώς στη πολεμική αυτή σύγκρουση ήταν παρών ως μέλος της δεύτερης Μοίρας του Ιερού Λόχου. Μάλιστα για τη συμμετοχή του πήρε και το μετάλλιο “επί ανδραγαθία” και προήχθη σε λοχία καθώς ο πατέρας μου εθελοντικά καταταγεί στον Ιερό Λόχο, μετά τη μετάβαση του στην Αίγυπτο».
