Μαζί με τη νέα χρονιά τουλάχιστον 20 θέατρα ετοιμάζονται να σηκώσουν και πάλι την αυλαία τους μέσα στον Ιανουάριο. Οι σκηνές της πόλης θα υποδεχθούν μια σειρά από καινούργιες παραστάσεις, με έργα σημαντικά, ενδιαφέρουσες διανομές και νέες σκηνοθετικές προτάσεις, αποδεικνύοντας ότι το θέατρο στην Αθήνα, εν μέσω κρίσης, ανθεί, διεκδικώντας ολοένα και ευρύτερο κοινό και κρατώντας σε εγρήγορση τους θεατρόφιλους.
Το ΑΠΕ- ΜΠΕ επέλεξε ορισμένες από τις πιο αντιπροσωπευτικές πρεμιέρες και τις παρουσιάζει.
«4.48 Ψύχωση» στο Bios
Με το τελευταίο έργο της Σάρα Κέιν, το «4.48 Ψύχωση» επιστρέφει στη σκηνή η Άντζελα Μπρούσκου. Η σκηνοθέτιδα με την ομάδα της «Θέατρο Δωματίου» μελετά το ψυχολογικό παραλήρημα ενός προσώπου πριν την αυτοκτονία. «Είναι ένα ταξίδι στην ύπαρξη της ανθρώπινης ψυχής. Ένα προφητικό κείμενο που επαληθεύτηκε στη νιοστή ειδικά στην εποχή μας, όπου καταστέλλουμε μέσα από τα φάρμακα τη ζωτικότητά μας, τη φωνή της αντίδρασης και της εξέγερσης», εξηγεί.
Το έργο αναφέρεται στην ειδική ώρα πριν την ανατολή. Ένας χρόνος καταγραμμένος σαν μία στιγμή ακραίας διαύγειας. Οι πρωινές ώρες που στατιστικά διαπράττεται ένας μεγάλος αριθμός αυτοκτονιών.
«Είναι ένα κείμενο χωρίς πλοκή, ανοιχτό σε πολλές αναγνώσεις. Θα μπορούσε να είναι ένας μονόλογος ή ένα έργο για πολλές φωνές. Η Σάρα Κέιν μάς καλεί να αντιμετωπίσουμε την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης ψυχικής εμπειρίας σε όλο τον τρόμο και την ομορφιά. Οι πολλαπλές φωνές μιας μόνης ψυχής επιχειρούν να καταλάβουν τον εαυτό και να ερμηνεύσουν τον κόσμο μέσα από ένα σώμα σε διαρκή πολιορκία», εξηγεί χαρακτηριστικά, η ‘Αντζελα Μπρούσκου. Η παράσταση έκανε πρεμιέρα χθες στο Bios.
«Ρινόκερος» στο Θησείον
Αφουγκραζόμενος τις προκλήσεις των καιρών, ο Θωμάς Μοσχόπουλος -μετά το «Mistero Buffo»- σκηνοθετεί τον «Ρινόκερο», το αριστούργημα του Ιονέσκο, στο «Θησείον, ένα θέατρο για τις τέχνες», από τις 11 Ιανουαρίου. «Υπάρχουν πράγματα που μπαίνουν στο μυαλό ακόμα και των άμυαλων», λέει ο Ιονέσκο στον Ρινόκερο. Και αν και ο κεντρικός ήρωας του έργου, ο Μπερανζέ, είναι ένας από τους «χαμένους» της ζωής, ψιλοαποτυχημένος, τρομαγμένος, ήσυχος, λίγο ευθυνόφοβος, πάντα αργοπορημένος και μάλλον εξαρτημένος από το ποτό, καταλήγει να είναι ο μόνος που φαίνεται να διατηρεί το μυαλό του άθικτο, δεν συνθηκολογεί και αντιστέκεται σθεναρά στο κίνημα της ρινοκερίτιδας που έχει πλήξει όλη την πόλη.
Ο «Ρινόκερος» (1959), το φαινομενικά κωμικό έργο του Γαλλορουμάνου συγγραφέα, βρίθει κοινωνικών και πολιτικών προεκτάσεων για το αν και πώς μπορούμε να αντισταθούμε στην παράλογη λογική που προσπαθεί να επικρατήσει στις μέρες μας. Ο Θωμάς Μοσχόπουλος με τον Μανώλη Μαυροματάκη στο ρόλο του Μπερανζέ και τους Θανάση Δήμου, Ευαγγελία Καρακατσάνη, Ηρώ Μπέζου, Γιώργο Παπαγεωργίου και Γιώργο Χρυσοστόμου έρχονται να αναδείξουν την κωμική χροιά της παράλογης πραγματικότητας που βιώνουν οι ήρωες του εμβληματικού αυτού έργου.
«Μένγκελε» στο FAUST
Το υπαρξιακό θρίλερ «Μένγκελε» του Θανάση Τριαρίδη θα είναι το σημείο θεατρικής συνάντησης του Λάζαρου Γεωργακόπουλου και της Μυρτώς Αλικάκη, αλλά και του σκηνοθέτη Κώστα Φιλίππογλου από τις 13 Ιανουαρίου στο FAUST.
Σύμφωνα με την υπόθεση του έργου δύο άγνωστοι μεταξύ τους άνθρωποι -ένας άντρας (διοικητικός υπάλληλος κάποιας δημοσίας υπηρεσίας) και μία γυναίκα (υποψήφια διδάκτορας Ιστορίας)- συναντιούνται στο κουπέ ενός ηλεκτροκίνητου τρένου, σε ένα νυχτερινό δρομολόγιο.
Όλα ξεκινούν με μία ξαφνική διακοπή ρεύματος, οπότε οι δύο πρωταγωνιστές για να ξεπεράσουν την αμηχανία τους, αποφασίζουν να παίξουν το παιδικό παιχνίδι των ρόλων (όπου ο καθένας από τους δύο αναλαμβάνει να υποδυθεί μία ιστορική ή φανταστική προσωπικότητα): ο άντρας θα παραστήσει τον «Γιόζεφ Μένγκελε», τον διαβόητο «’Αγγελο του Θανάτου» του ‘Αουσβιτς, και η γυναίκα την «Εσθήρ», την εγγονή μίας Εβραίας επιζήσασας, θύματος των φρικτών πειραμάτων του μυστηριώδους γιατρού. Γρήγορα όμως το παιχνίδι θα αλλάξει τροπή για τους δυο εγκλωβισμένους στο κουπέ του τρένου.
«Φάουστ» στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών
Τρία χρόνια μετά την τελετή των εγκαινίων της, σε δική του σύλληψη και σκηνοθεσία, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός επιστρέφει στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης και, για πρώτη φορά, καταπιάνεται με τον αρχετυπικό μύθο της νεότερης ευρωπαϊκής σκέψης, αυτόν του Φάουστ.
Αντλώντας το υλικό του από το έργο-κοιτίδα του νεότερου ευρωπαϊκού πνεύματος, τον «Φάουστ» (1828-29) του Γκαίτε, στην έμμετρη μετάφραση του Πέτρου Μάρκαρη, ο Μαρμαρινός «διευθύνει» μια παράσταση-περιπέτεια στο βυθό της δυτικής ποίησης, φιλοσοφίας και ιστορίας, αλλά και της ανθρώπινης ψυχής. Η παράσταση που θα κάνει πρεμιέρα στις 15 Ιανουαρίου, εξελίσσεται σε απροσδόκητους χώρους της Στέγης από έναν εξαιρετικό θίασο, με τον Ακύλλα Καραζήση στις διαδρομές του Φάουστ.
Για το πολλά υποσχόμενο εγχείρημα ο πρωτοπόρος Έλληνας σκηνοθέτης, σημειώνει πως πρόκειται για «μια απόλυτα προσωπική κατάβαση στη σκοτεινιά της ανθρώπινης επιθυμίας, σ’ αυτήν τη Νέκυια του ευρωπαϊκού πνεύματος, σε ένα κείμενο/επιχείρημα που ταξιδεύει μαζί μας σε κάθε κρίσιμη περίοδο της ανθρώπινης Ιστορίας».
«Gagarin Way» στο Βασιλάκου
Θριαμβευτής στο πρόσφατο φεστιβάλ Βενετίας, ο βραβευμένος σκηνοθέτης Αλέξανδρος Αβρανάς ανεβάζει για πρώτη φορά στην Ελλάδα, τη μαύρη κωμωδία του Σκωτσέζου Γκρέγκορι Μπερκ , «Gagarin Way» από τις 17 Ιανουαρίου, στο θέατρο «Βασιλάκου».
Το έργο που πρωτοπαρουσιάστηκε το 2001 στο Εδιμβούργο, πραγματεύεται με χιούμορ το θέμα μιας επικείμενης επανάστασης που όλοι περιμένουν, αλλά η οποία δεν έρχεται ποτέ. Πρωταγωνιστές είναι δύο εργάτες, που αποφασίζουν να επαναστατήσουν κατά του συστήματος και οργανώνουν ένα τρομοκρατικό χτύπημα, έχοντας την πεποίθηση ότι μέσα από τη βία θα καταφέρουν να «ξυπνήσουν» τη συνείδηση του κόσμου. Όπως αποδεικνύεται όμως, ο ένας από αυτούς ενδιαφέρεται μόνο για ένα ξέσπασμα ωμής βίας και όχι για το όραμα της επανάστασης.
«Το Gagarin Way είναι μια εικόνα από το παρόν, και κυρίως από το μέλλον μας. Μας λέει πώς έχουν τα πράγματα στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και του καπιταλισμού των πολυεθνικών, και πώς οι απλοί άνθρωποι, που δεν είναι παρά απλές στατιστικές στα χαρτιά των τεχνοκρατών, όχι απλώς σαρώνονται από τις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες, αλλά μεταλλάσσονται και τρώνε ο ένας τον άλλον», υποστηρίζει ο 37χρονος δημιουργός.
«Περσινή Αρραβωνιαστικιά» στο θέατρο του Νέου Κόσμου
Μια νέα ομάδα κάνει το ντεμπούτο της στο Θέατρο του Νέου Κόσμου. Οι Elephas Tiliensis -των Δημήτρη Αγαρτζίδη, Δέσποινας Αναστάσογλου, Ξένιας Θεμελή, Σύρμως Κεκέ και Τατιάνας ‘Αννας Πίττα μας συστήνονται μέσα από το διήγημα της Ζυράννας Ζατέλη «Περσινή αρραβωνιαστικιά», που θα κάνει πρεμιέρα στις 18 Ιανουαρίου.
Πρόκειται για την παρθενική μεταφορά του πρώτου βιβλίου της συγγραφέως με διηγήματα, το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη. Θέμα του ο μυστικός αρραβώνας ενός κοριτσιού με το… γάτο του ή, αλλιώς, ένα ποιητικό παραμύθι για την ενηλικίωση, τη γυναικεία σεξουαλικότητα, τις μύχιες σκέψεις, το θάνατο και τη σύνδεση της καθημερινότητας με τη μεταφυσική.
«Η Μαρινέλα συναντά την Βέμπο» στο Badminton
Δύο γυναίκες-μύθοι του ελληνικού πενταγράμμου γίνονται «ένα» σε ένα καθαρόαιμα ελληνικό και φιλόδοξο μιούζικαλ, που ανεβαίνει από τις 19 Ιανουαρίου στο θέατρο Badminton, σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια. Η Μαρινέλα ενσαρκώνει την «τραγουδίστρια της νίκης», ακολουθώντας την πορεία της Σοφίας Βέμπο από τα πρώτα της βήματα μέχρι την καταξίωση κι από το έπος της Αλβανίας μέχρι τον Εμφύλιο και το Πολυτεχνείο.
«Παιχνίδι αναμνήσεων η παράσταση ακροβατεί μεταξύ κωμωδίας και δράματος, , πρόζας και μελωδίας, ρεαλισμού και μυθοπλασίας. Η Βέμπο με την ισχυρή της προσωπικότητα ταυτίστηκε με την Ελλάδα και την ιστορία της. Έγινε η φωνή της, η καρδιά της. Πρωτοστάτησε σε αγώνες, σε ανατροπές, σε μικρές και μεγάλες επαναστάσεις. Η κοντράλτο φωνή της άλλαξε το μουσικό κατεστημένο και η δυναμική της προσωπικότητα έστησε νέους κόσμους. Η Αθηναϊκή επιθεώρηση της οφείλει πολλά», σημειώνει ο Πέτρος Ζούλιας.
Και προσθέτει: «Θέλοντας να ακουμπήσουμε τη βιογραφία και αποφεύγοντας την αγιογραφία της σπουδαίας αυτής γυναίκας , το έργο μας ακολουθεί την πορεία του άστρου της. Την ακμή και την παρακμή. Την αποδοχή αλλά και την απόρριψη του ειδώλου. Την δύναμη της πρωταγωνίστριας αλλά και την ανθρώπινη αδυναμία της».
Δίπλα στη Μαρινέλλα- Βέμπο, ο Τραϊφόρος του Χρήστου Στέργιογλου, ένας παλιός επιθεωρησιακός θεατρίνος, ο Παυλάρας, του Αντώνη Λουδάρου κι ένα καστ 50 ηθοποιών και τραγουδιστών.
Ο «Έλλην Βρυκόλαξ»
Μέσα από ένα ταξίδι έρευνας στη μεσαιωνική και νεότερη ελληνική γραμματεία, η παράσταση, Ο «Έλλην Βρυκόλαξ» σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ντέλλα, φιλοδοξεί να μας φέρει σε επαφή με αυτά τα μυστηριώδη όντα, όπως τα συναντά κανείς στο έργο ξένων περιηγητών, λαογράφων, ποιητών αλλά και στις μαρτυρίες απλών καθημερινών ανθρώπων μέσα από τοπικές εφημερίδες ή αστικούς μύθους.
Τρεις ηθοποιοί με κύριο όργανό τους την μουσικότητα του λόγου αλλά και το σώμα τους δίνουν θεατρική υπόσταση σε κείμενα κατεξοχήν αφηγηματικά.
Η παράσταση που σηκώνει αυλαία στις 13 Ιανουαρίου, επιχειρεί ν’ αποκαλύψει στο κοινό μία σκοτεινή μεταφυσική παράδοση στη σκιά του ελληνικού φωτός, όπου οι βρυκόλακες ή αλλιώς και βορβόλακες, στοιχειώνουν τις νύχτες της ελληνικής υπαίθρου, ενώ αυτό που φοβούνται περισσότερο και από τον ήλιο είναι… το νερό της θάλασσας.
