Η απάντηση του προέδρου, Νίκου Χριστοδουλίδη, στην αντίδραση της Τουρκίας για τη συμφωνία οριοθέτησης ΑΟΖ Κύπρου με τον Λίβανο, ότι η Κυπριακή Δημοκρατία είναι έτοιμη να καθίσει στο ίδιο τραπέζι «για να συνομολογήσουμε στη βάση της σχετικής σύμβασης του Δικαίου της Θάλασσας του 1982, τα θαλάσσια σύνορα» φέρνει σε δύσκολη θέση τον Ταγίπ Ερντογάν. Διότι πριν καλά καλά καθίσουν στο τραπέζι, η Άγκυρα θα πρέπει να αποδεχτεί και να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία, την οποία μέχρι σήμερα θεωρεί «εκλιπούσα».
Η Κύπρος έχει θαλάσσια σύνορα με την Ελλάδα, την Τουρκία, τη Συρία, τον Λίβανο, που υπέγραψε πρόσφατα οριοθέτηση ΑΟΖ, το Ισραήλ που συμφώνησε το 2010, και την Αίγυπτο που υπέγραψε το 2003. Με τη Συρία, ξεκίνησαν το 2001, αλλά δεν έχουν ολοκληρωθεί μέχρι στιγμής. Οι τρεις συμφωνίες είχαν κοινά χαρακτηριστικά: Πρώτον, δέχονταν ως νομικό πλαίσιο τη σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982. Η αποδοχή είναι ιδιαιτέρως σημαντική στην περίπτωση του Ισραήλ, αφού είναι ένα από τα κράτη που μαζί με την Τουρκία, τις ΗΠΑ και τη Βενεζουέλα δεν έχουν υπογράψει τη σύμβαση. Δεύτερον, υιοθετούσαν τη μέση γραμμή και η χάραξη κάλυπτε όλο το μήκος της προς οριοθέτηση θαλάσσιας περιοχής μεταξύ των εκάστοτε συμβαλλόμενων κρατών με την εξαίρεση των ακροτελεύτιων σημείων, αφού σταματούσε λίγα μίλια πριν από τα τριεθνή σημεία. Το 2007 η κυπριακή κυβέρνηση πραγματοποίησε τον πρώτο γύρο αδειοδοτήσεων για έρευνες υδρογονανθράκων και αυτό έστρεψε ακόμη περισσότερο την προσοχή της Άγκυρας, πολύ περισσότερο που ο αμερικανικός κολοσσός Noble Energy πήρε τα δικαιώματα έρευνας στο θαλάσσιο οικόπεδο 12 για τρία χρόνια. Η τουρκική αντίδραση σε όλες αυτές τις ενέργειες της Κύπρου ήταν έντονη. Κατέθεσε ρηματικές διακοινώσεις προς τον ΟΗΕ κατά των συμφωνιών που υπέγραψε η Κύπρος με την Αίγυπτο, τον Λίβανο και το Ισραήλ. Αμφισβήτησε έμπρακτα τα κυπριακά δικαιώματα επί της ΑΟΖ και πραγματοποίησε στρατιωτικές ασκήσεις σε περιοχές της Ανατολικής Μεσογείου. Το 2011 «οριοθέτησε» θαλάσσιες περιοχές μεταξύ Τουρκίας και κατεχομένων και εκχώρησε στην τουρκική κρατική εταιρεία πετρελαίου TPAO άδειες για τις θαλάσσιες περιοχές δυτικά και ανατολικά της Κύπρου.
Η Τουρκία δεν αναγνώρισε καμία από τις συμφωνίες, τις οποίες θεώρησε νομικά άκυρες και κατά συνέπεια μη δεσμευτικές.
Έπειτα από όλα αυτά έχει ενδιαφέρον πώς θα απαντήσει ο Ταγίπ Ερντογάν στην πρόταση του Νίκου Χριστοδουλίδη. Πολύ περισσότερο που η Τουρκία νιώθει ότι έχει περικυκλωθεί από τις εξελίξεις ερήμην της. Η Ελλάδα έχει προχωρήσει σε ενεργειακές συμφωνίες με τους Αμερικανούς, ο Λίβανος με την Κύπρο και με το Ισραήλ δεν διατηρεί καλές διπλωματικές σχέσεις. Τυχόν αποδοχή να συζητήσει με τη Λευκωσία θα ακύρωνε όλη την προηγούμενη πολιτική της και θα έσκιζε και τους χάρτες που κατά καιρούς έχει δώσει στη δημοσιότητα με τα υποτιθέμενα θαλάσσια όριά της με άλλα κράτη της Ανατολικής Μεσογείου και οι χαράξεις των οποίων ξεκινούν από τις ακτές της ηπειρωτικής Τουρκίας και βασίζονται στη μέση γραμμή, ενώ αγνοείται απολύτως η Κύπρος. Η προσπάθεια ανατροπής του πολιτικού χάρτη της περιοχής όπως τον διαμόρφωσαν οι συμφωνίες της Κύπρου με τα γειτονικά της κράτη αποτελούσε τυχοδιωκτική επιλογή που δυναμίτιζε τη σταθερότητα όλης της Ανατολικής Μεσογείου. Είναι στο χέρι της Τουρκίας να αλλάξει στάση. Δύσκολο.
