Αποτέλεσε το καταφύγιο του Μάρλον Μπράντο, αλλά και του ζωγράφου Πολ Γκωγκέν, οι οποίοι σε αυτή βρήκαν το ιδανικό ησυχαστήριο σε έναν επίγειο παράδεισο. Ο λόγος, φυσικά, για την Ταϊτή, το εξωτικό νησί με τις φυσικές πισίνες μέσα σε πυκνή ζούγκλα, την πολύχρωμη θαλάσσια ζωή και τις ξανθές αλλά και μαύρες παραλίες της.
Η Ταϊτή, με περίπου 45 χιλιόμετρα μήκος, είναι στο επίκεντρο ενός πολύ ενδιαφέροντος βυθού με κοραλλιογενείς υφάλους, λιμνοθάλασσες και μικροσκοπικά νησάκια, αν και η ίδια στην πραγματικότητα αποτελείται από δύο νησιά, την Ταϊτή Νούι και την Ταϊτή Ίτι (Μικρή Ταϊτή).
Τα ιαματικά λουτρά, οι τοπικές νοστιμιές, το ζεστό νερό στις λιμνοθάλασσες και οι παλίρροιες των κρυστάλλινων ωκεανών αποτελούν χαρακτηριστικά γνωρίσματα του νησιού. Αξίζει να επισκεφθεί κανείς την αγορά Παπέετε με τα παραδοσιακά ξυλόγλυπτα, το φημισμένο αρωματικό λάδι και παραδοσιακή μουσική από οργανοπαίκτες γιουκαλίλι. Ακόμη, να κάνει βόλτα με το παραδοσιακό κανό των Ταϊτινών. Τον επισκέπτη υποδέχεται με την άφιξή του ένα φιλικό καλωσόρισμα με ένα περιδέραιο από μυρωδάτα άνθη tiare.
Το υψηλότερο και θεαματικότερο όρος της Ταϊτής είναι το Οροχένα, με 2.241 μέτρα υψόμετρο. Ουσιαστικά, το νησί είναι ένας μεγάλος ορεινός όγκος, με τραχύ και ενδιαφέρον έδαφος, γεμάτο σπήλαια, μικρές λίμνες, καταρράκτες και φαράγγια, τροπική βλάστηση με κοκοφοίνικες, ιβίσκους, πάνδανους και τροπικά φρούτα, που περικλείεται από μια εύφορη πεδιάδα, η οποία κατεβαίνει μέχρι τη θάλασσα.
Η Ταϊτή Νούι είναι το οικιστικό κέντρο, όπου σε πόλεις όπως η Παπέετε συγκεντρώνονται τα περισσότερα ισπανικά και γαλλικά αξιοθέατα, αλλά και τα πανεπιστήμια και η σύγχρονη ζωή, ενώ η Ταϊτή Ίτι είναι η απομονωμένη και γραφική Ταϊτή, με φάρμες και αγροκτήματα φρούτων, όπου η ζωή κυλάει στους ρυθμούς που μαγεύουν τους περιηγητές και τους καλλιτέχνες.
Δείτε τις φωτογραφίες
