To πορτογαλικό κόμμα PSD που νίκησε στις εκλογές στη χώρα θα έχει απόλυτη πλειοψηφία στη βουλή εάν συμμαχήσει με το συντηρητικό εθνικιστικό κόμμα CDS PP.

Οι συγκρίσεις με την ελληνική πολιτική σκηνή είναι αυθόρμητες και τα ερωτήματα που τίθενται πλέον είναι τι θα γινόταν αν συμμαχούσαν κι εδώ Ν.Δ. και ΛΑΟΣ.

Μπορεί οι δύο πλευρές να αρνούνται επίσημα κάθε ενδεχόμενο συνεργασίας, όμως πολλές φορές στο παρασκήνιο συζητείται το ενδεχόμενο αυτό, γράφει η εφημερίδα «Ελεύθερος».

Σε περίπτωση εκλογών, το σημερινό άθροισμα των δύο δεξιών κομμάτων θα υπερέβαινε σίγουρα τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ. Την ίδια στιγμή, η εκλογική δύναμη που έχουν οι πρόθυμοι να βοηθήσουν τον Γιώργο Παπανδρέου δεν συγκρίνεται με το ποσοστό του κόμματος του Καρατζαφέρη.

Η δεξιά έχει μια σπουδαία ευκαιρία, λέει η εφημερίδα. Η θεωρία δύο κόμματα μία παράταξη ποτέ δεν εγκαταλείφθηκε ουσιαστικά, αν και οι πολέμιοι της είναι αρκετοί, κυρίως από τη Συγγρού. Οι καιροί όμως απαιτούν σύνεση. Οι δημοσκοπήσεις το λένε καθαρά. Πέφτει το ΠΑΣΟΚ, αλλά η Ν.Δ. δεν καρπώνεται τη δυσαρέσκεια του κόσμου. Παράλληλα, στόχος του ΛΑΟΣ πλέον δεν είναι ο διεμβολισμός της Νέας Δημοκρατίας, όπως ενδεχομένως να ήταν κάποτε. Οι συγκυρίες υπαγορεύουν συστράτευση και πολιτική ωριμότητα και ο Καρατζαφέρης δείχνει να το έχει αντιληφθεί αυτό.

Επίσης, η οικονομική φιλοσοφία του ΛΑΟΣ συμπίπτει με τις θεωρίες της Συγγρού. Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως αμέσως μετά την ανακοίνωση του προγράμματος Ζάππειο 2 ο ΛΑΟΣ έσπευσε να θυμίσει πως τις περισσότερες εκ των προτάσεων τις είχε καταθέσει εκ των προτέρων εκείνο.

Ν.Δ. και ΛΑΟΣ έχουν κοινές απόψεις και σε άλλα θέματα, όπως σε αυτά που έχουν να κάνουν με την εθνική ασφάλεια και την τάξη. Η σύμπραξη των δύο δεξιών κομμάτων λοιπόν έχει προοπτική εξουσίας. Μπορεί σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο σύμπραξης να χάνονταν οι λεγόμενοι κεντρογενείς ψηφοφόροι, αλλά έτσι κι αλλιώς τους περισσότερους από αυτούς τους έχει μάλλον αποχαιρετήσει η Ν.Δ. Τα δύο κόμματα της δεξιάς, λοιπόν, έχουν πολλά περισσότερα να τα ενώνουν παρά από όσα έχουν να τα χωρίζουν. Και κυρίως μοιράζονται την ίδια βάση.

Αυτά που συμβαίνουν στην Ευρώπη δείχνουν τον δρόμο. Όλες οι δεξιές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις (σε Ολλανδία, Δανία, Ιταλία, Γαλλία, Γερμανία. Αγγλία, Νορβηγία κ.ά.) είναι κυβερνήσεις συνεργασίας δύο, τριών ή και περισσότερων δεξιών κομμάτων. Το μέλλον είναι στις συνεργασίες, λοιπόν.