Το κλίμα στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ μόνο απάνεμο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί τα τελευταία εικοσιτετράωρα. Δύο γεγονότα, που εκ πρώτης όψεως μπορεί να φαίνονται άσχετα μεταξύ τους, έχουν προκαλέσει αναστάτωση, αντιδράσεις και έναν νέο γύρο εσωκομματικής έντασης, τη στιγμή που το κόμμα προσπαθεί να δείξει ενότητα και πολιτική ετοιμότητα ενόψει του Συνεδρίου και των επόμενων εκλογών. Η απουσία του προέδρου Νίκου Ανδρουλάκη από την κηδεία του μεγάλου Έλληνα τραγουδοποιού, Διονύση Σαββόπουλου, (καθώς ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης βρισκόταν σε προσωπικό ταξίδι στην Ιταλία όπου παρακολούθησε μεταξύ άλλων από κοντά και τον αγώνα μπάσκετ Βίρτους Μπολόνια – Παναθηναϊκός) και η παραίτηση του διευθυντή του γραφείου του, Γιώργου Παπαβασιλείου, λίγες μόλις ώρες μετά τον διορισμό του, φαίνεται πως έχουν ανατρέψει πλήρως την ισορροπία που προσπαθούσε να κρατήσει η Χαριλάου Τρικούπη.
Πολλά στελέχη του κόμματος μιλούν για «ερασιτεχνικούς χειρισμούς» και για «λάθη που δημιουργούν αρνητική εικόνα», εκφράζοντας έντονη δυσαρέσκεια για το πώς αντιμετωπίζονται ζητήματα πολιτικού συμβολισμού και εσωκομματικής εικόνας. Η απουσία του κ. Ανδρουλάκη από την κηδεία Σαββόπουλου θεωρήθηκε από πολλούς στο κόμμα αδικαιολόγητη, ιδίως από τη στιγμή που έγινε γνωστό πως είχε πάει να παρακολουθήσει αγώνα της Euroleague. «Δεν μπορεί να λείπει ο αρχηγός από το τελευταίο αντίο σε έναν άνθρωπο που σημάδεψε ολόκληρη τη μεταπολιτευτική εποχή», σχολίαζαν χαρακτηριστικά στελέχη που μίλησαν με έντονη απογοήτευση.
Η δικαιολογία πως ο κ. Ανδρουλάκης εκπροσωπήθηκε από τον Γραμματέα της Κεντρικής Οργανωτικής Επιτροπής του Συνεδρίου, Γιάννη Βαρδακαστάνη, δεν φαίνεται να έπεισε κανέναν. Αντιθέτως, η παρουσία σημαντικών στελεχών του ΠΑΣΟΚ, όπως της Άννας Διαμαντοπούλου, του Κώστα Λαλιώτη, του Κώστα Τσουκαλά και του δημάρχου Αθηναίων Χάρη Δούκα, ανέδειξε ακόμα περισσότερο το «κενό» που άφησε η απουσία του προέδρου. Όπως σχολίαζαν κομματικοί παράγοντες, η στιγμή είχε έναν ιδιαίτερο συμβολισμό, καθώς ο Διονύσης Σαββόπουλος υπήρξε καλλιτέχνης που συνδέθηκε με την πορεία της μεταπολίτευσης και με αξίες που το ΠΑΣΟΚ θέλει να εκπροσωπεί ιστορικά.
Αν όμως η απουσία Ανδρουλάκη προκάλεσε δυσαρέσκεια, η υπόθεση Παπαβασιλείου λειτούργησε σαν σπίθα που άναψε πολιτική φωτιά. Ο Γιώργος Παπαβασιλείου, στέλεχος από την οργάνωση Αγίας Παρασκευής, διορίστηκε στη θέση του διευθυντή του γραφείου του προέδρου από τον ίδιο τον κ. Ανδρουλάκη, όμως η παραμονή του εκεί κράτησε μόλις μία ημέρα. Σύντομα κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο παλαιότερες αναρτήσεις του, όπου φαινόταν να εκφράζει θετικά σχόλια για τον Κυριάκο Μητσοτάκη, τον Νίκο Δένδια και τον Γρηγόρη Δημητριάδη, προκαλώντας σάλο και έντονες αντιδράσεις από τη βάση του κόμματος. Πολλοί θεώρησαν ότι μια τέτοια επιλογή είναι αδιανόητη, ειδικά τη στιγμή που ο κ. Ανδρουλάκης εμφανίζεται ως ο πιο σκληρός επικριτής της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας.
Οι αντιδράσεις ήταν τόσο έντονες, ώστε ο ίδιος ο Παπαβασιλείου επικοινώνησε με τον πρόεδρο και υπέβαλε την παραίτησή του το απόγευμα του Σαββάτου. Στη δήλωσή του, υπογράμμισε πως είναι μέλος του ΠΑΣΟΚ από το 1974 και πως ουδέποτε αποστασιοποιήθηκε από τους αγώνες του κόμματος. Εξήγησε ότι τα παλαιότερα σχόλιά του δεν πρέπει να παρερμηνεύονται, καθώς έγιναν σε διαφορετικό πολιτικό πλαίσιο, ενώ επέκρινε σκληρά τη σημερινή κυβέρνηση για διαφθορά, ανισότητες και απαξίωση των θεσμών. Παρ’ όλα αυτά, αναγνώρισε ότι η παραμονή του στη θέση του διευθυντή θα προκαλούσε σκιά στον εσωκομματικό αγώνα και έτσι αποχώρησε.
Η ιστορία δεν έμεινε εκεί. Πολλά στελέχη του ΠΑΣΟΚ αναρωτήθηκαν ποιος εισηγήθηκε την τοποθέτησή του. Σύμφωνα με πληροφορίες, καθοριστικό ρόλο φέρονται να είχαν δύο πρόσωπα: ο Νίκος Μήλης, μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου και Α’ αντιπρόεδρος του ΤΕΕ, καθώς και ο Κώστας Παπαδημητρίου, στέλεχος της Κεντρικής Διοίκησης του Οικονομικού Επιμελητηρίου Ελλάδος. Και οι δύο θεωρούνται στενοί συνεργάτες του Νίκου Ανδρουλάκη και ανήκουν στην ομάδα που τον στήριξε ενεργά κατά την εσωκομματική του επανεκλογή. Παρά ταύτα, η επιλογή φαίνεται πως δεν πέρασε από την απαιτούμενη πολιτική αξιολόγηση, γεγονός που άνοιξε νέο κύκλο συζητήσεων για το πώς λαμβάνονται τελικά οι αποφάσεις στη Χαριλάου Τρικούπη.
Η ατμόσφαιρα μέσα στο κόμμα περιγράφεται πλέον ως «εκρηκτική». Πολλοί μιλούν για «διπλό αυτογκόλ» της ηγεσίας σε μια στιγμή που το ΠΑΣΟΚ χρειάζεται σταθερότητα, συγκέντρωση και καθαρό μήνυμα προς την κοινωνία. Στελέχη που μέχρι πρότινος απέφευγαν να ασκήσουν δημόσια κριτική, εκφράζουν πια ανοιχτά την ανησυχία τους, λέγοντας ότι τέτοιου είδους λάθη δίνουν την εικόνα ενός κόμματος χωρίς ενιαία στρατηγική. Ο βουλευτής Στέφανος Παραστατίδης για παράδειγμα, χωρίς να κατονομάσει πρόσωπα, σημείωσε με νόημα ότι η επιλογή Παπαβασιλείου ήταν «προσωπική απόφαση», αφήνοντας να εννοηθεί πως η ευθύνη βαραίνει την κορυφή.

Ακόμη και άνθρωποι που κινούνται κοντά στην προεδρική γραμμή εκφράζουν πλέον προβληματισμό για τις κινήσεις των τελευταίων ημερών. «Δεν γίνεται από τη μια να καταγγέλλουμε τη Νέα Δημοκρατία και από την άλλη να δίνουμε την εντύπωση ότι εμπιστευόμαστε ανθρώπους που την επαινούσαν δημόσια», έλεγαν χαρακτηριστικά κομματικά στελέχη. «Ο κόσμος δεν καταλαβαίνει τέτοιες αντιφάσεις και αυτό κοστίζει στην εικόνα του κόμματος», πρόσθεταν.
Η ένταση αυτή έρχεται σε μια περίοδο που το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να προετοιμάσει το Συνέδριό του. Η πρώτη συνεδρίαση της Πολιτικής Γραμματείας του Συνεδρίου είχε προγραμματιστεί για αυτή την εβδομάδα, όμως πλέον αρκετοί εκτιμούν ότι δύσκολα θα πραγματοποιηθεί με ομαλό τρόπο. «Μυρίζει μπαρούτι», σχολίαζε χαρακτηριστικά ιστορικό στέλεχος, τονίζοντας πως ο κίνδυνος νέας εσωκομματικής κρίσης είναι υπαρκτός. Η Χαριλάου Τρικούπη λοιπόν βρίσκεται έτσι σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Από τη μια προσπαθεί να διατηρήσει την ενότητα και να δείξει ότι υπάρχει συνοχή στην κορυφή, και από την άλλη βλέπει τα γεγονότα να ενισχύουν την αμφισβήτηση για τη στρατηγική και τον τρόπο λειτουργίας του προεδρικού επιτελείου. Το στοίχημα για τον Νίκο Ανδρουλάκη είναι μεγάλο: θα πρέπει να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη των στελεχών και να στείλει μήνυμα σταθερότητας προς την κοινωνία, αποδεικνύοντας ότι μπορεί να ηγηθεί ενός κόμματος που φιλοδοξεί να ανακτήσει τον ρόλο του πρωταγωνιστή στο πολιτικό σκηνικό.