H Rosanna Mailan ήρθε από την Κούβα στην Ελλάδα στα 18 της χρόνια με ένα σακίδιο στην πλάτη και πολλά όνειρα στην καρδιά της για μια πορεία στη μουσική, που λάτρευε από παιδί. Και ήταν πολύ τυχερή, καθώς η νεαρή κουβανή τραγουδίστρια από τις πρώτες συνεργασίες που έκανε στη χώρα μας, ήταν με τον σπουδαίο Μίμη Πλέσσα.

«Αυτή η στιγμή είναι για μένα ένα ανεκτίμητο διαμάντι», λέει η Rosanna Mailan στο Newsbeast. Τη συναντήσαμε λίγο πριν ανέβει για πρώτη φορά στη σκηνή του Half Note jazz club την Κυριακή 4 Μαΐου, για μια ξεχωριστή βραδιά όπου θα παρουσιάσει τα τραγούδια της, συνδυάζοντας την ένταση και τον ρυθμό της latin jazz και του afro Cuban ήχου. Η χαρά και ο ενουσιασμός της γι’ αυτή τη νέα «πρώτη φορά» δεν κρύβονταν. Είπαμε πολλά, για τη συνεργασία της με τον Μίμη Πλέσσα, το ντουέτο με τον Κωστή Μαραβέγια, την ιδιίατερη πατρίδα της την Κούβα και τα χρόνια που είναι στην Ελλάδα, οι εύκολες και οι δύσκολες στιγμές που πέρασε.

– Για πρώτη φορά στη σκηνή του Half Note jazz club; Πώς αισθάνεσαι γι’ αυτό;

Αισθάνομαι πως ένα όνειρο γίνεται πραγματικότητα. Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσα όνειρα έχω κάνει όλα αυτά τα χρόνια για να παίξω τη μουσική μου σε αυτόν τον χώρο. Το Half Note είναι ένας θρυλικός χώρος, γνωστός για την εξαιρετική επιλογή καλλιτεχνών που φέρνει στη σκηνή. Αυτό που πάντα ονειρευόμουν είναι να έχω ένα κοινό που να εκτιμά τη μουσική για ό,τι είναι, χωρίς να περιμένει ένα εμπορικό αποτέλεσμα. Έτσι, αισθάνομαι πολύ ασφαλής και σίγουρη ότι στο Half Note την Κυριακή 4 Μαΐου θα μπορέσω να είμαι ο εαυτός μου, 100%.

– Τι πρόκειται να δούμε στην παράστασή σου αυτή;

Πρώτα απ’ όλα, θα δείτε μια εντελώς διαφορετική εικόνα από αυτή που ίσως να με έχετε συνηθίσει. Συνήθως με βλέπουν ως performer που διασκεδάζει τον κόσμο, αλλά αυτή τη φορά θα παίξω πιάνο και θα ερμηνεύσω μόνο original υλικό. Θα ακούσετε τραγούδια στα οποία έχω συμμετάσχει, όπως το «Αν είναι η αγάπη αμαρτία» του Πλέσσα και το «Λόλα» του Μαραβέγια. Επίσης, θα ακούσετε υπέροχα κομμάτια από τον μπασίστα μου Yoel Soto, ο οποίος είναι Κουβανός, συνθέτης και ενορχηστρωτής. Θα απολαύσετε και διαφορετική πλευρά της Rosanna.

– Μιας και ανέφερες τον Κωστή Μαραβέγια. Πρόσφατα, κυκλοφόρησε και το ντουέτο σας, «Λόλα» στα ισπανικά. Πες μας λίγο γι’ αυτή τη συνεργασία σας. Ταιριάζουν πολύ οι φωνές σας.

Η συνεργασία με τον Κωστή Μαραβέγια στο ντουέτο «Λόλα» στα ισπανικά ήταν μια μοναδική εμπειρία για μένα. Το τραγούδι αυτό, που κυκλοφόρησε το 2012 και αγαπήθηκε από το κοινό, απέκτησε νέα ζωή μέσα από τη διασκευή μας, προσφέροντας έναν πιο ξεσηκωτικό και αισθησιακό χαρακτήρα με το ισπανικό «άρωμα» που του προσδώσαμε. Η χημεία μας στο στούντιο ήταν άμεση και φυσική, κάτι που αποτυπώθηκε και στο music video που σκηνοθέτησε ο Πέτρος Σκούτας. Η ενορχήστρωση από τον Yoel Soto, πρόσθεσε έναν ακόμα πιο έντονο latin ρυθμό, κάνοντάς το τραγούδι να «χορεύει» με έναν νέο τρόπο. Η συνεργασία μας ήταν μια συνάντηση δύο κόσμων: του ελληνικού και του ισπανικού, του ρομαντικού και του παθιασμένου. Είναι υπέροχο να βλέπεις πώς η μουσική μπορεί να ενώνει διαφορετικές κουλτούρες και να δημιουργεί κάτι νέο και συναρπαστικό. Είμαι ενθουσιασμένη που το κοινό αγκάλιασε αυτή τη νέα εκδοχή της «Λόλας».

– Η λάτιν μουσική αγαπιέται από το ελληνικό κοινό. Γιατί πιστεύεις συμβαίνει αυτό;

Η λάτιν μουσική έχει κάτι μαγικό που αμέσως σε κερδίζει! Νομίζω ότι αυτό που την κάνει τόσο αγαπητή στο ελληνικό κοινό είναι το πάθος και η ενέργεια που βγάζει. Οι ρυθμοί της, οι οποίοι σε κάνουν να θες να χορέψεις ασταμάτητα, είναι πολύ κοντά στην ελληνική κουλτούρα, που επίσης αγαπά τον χορό, τη διασκέδαση και τη ζωντάνια.

– Έχεις συνεργαστεί και με τον σπουδαίο Μίμη Πλέσσα, πες μας λίγο γι’ αυτή την εμπειρία σου.

Η συνεργασία με τον Μίμη Πλέσσα ήταν πραγματικά μια εμπειρία ζωής, κάτι που δεν μπορούσα καν να φανταστώ ότι θα συνέβαινε. Και δεν ήταν μόνο η συνεργασία, αλλά το ότι ήμουν σπίτι του, έπαιξα στο πιάνο του και παίξαμε μαζί! Αυτή η στιγμή είναι για μένα ένα ανεκτίμητο διαμάντι. Η σύνδεση αυτή έγινε μέσω του Παύλου Χρηστοδούλου, ο οποίος ήταν φίλος της οικογένειας Πλέσσα. Γνωριστήκαμε σε μία δική μου παράσταση, όταν είπα ότι το τραγούδι «Αν είναι η αγάπη αμαρτία», ήταν το πρώτο που έμαθα στα ελληνικά. Αμέσως με πλησίασε και μου είπε ότι θα με πάει να τον γνωρίσω και πως θα χαιρόταν πολύ που μια Κουβανή εκτιμούσε το έργο του Μίμη. Και είχε απόλυτο δίκιο! Ο Μίμης ήθελε πάντα τα τραγούδια του να ταξιδέψουν σε όλο τον κόσμο, να ακουστούν σε άλλες γλώσσες, και χαίρομαι πολύ που μπόρεσα να του πραγματοποιήσω αυτό το όνειρο. Είμαι ιδιαίτερα ευτυχισμένη που τον βλέπουμε και μέσα από το βίντεοκλιπ του τραγουδιού, και έτσι θα τον θυμόμαστε πάντα με την αγάπη του για τη μουσική και το πιάνο του. Δυστυχώς, ο Παύλος δεν είναι πια κοντά μας για να τον αγκαλιάσω και να τον ευχαριστήσω για την ευλογία που μου έδωσε. Θα τον κρατώ πάντα στην καρδιά μου, όπως και την ανεκτίμητη αυτή εμπειρία με τον Μίμη Πλέσσα.

– Όταν ήρθες στην Ελλάδα, φανταζόσουν αυτή την αποδοχή και κυρίως αυτές τις συνεργασίες; Ήταν εύκολο το ξεκίνημά σου σε μια ξένη χώρα;

Θυμάμαι πολύ καθαρά την εικόνα μου με το σακίδιο στο αεροδρόμιο της Κούβας, όταν ήμουν 18 χρονών, και το βλέμμα της μητέρας μου. Δεν φοβόμουν το ταξίδι. Αντίθετα, πάντα μου άρεσε η περιπέτεια και το να ανακαλύπτω νέα πράγματα και μέρη. Στους ανθρώπους, βέβαια, κρατάω κοντά μου εκείνους που με κάνουν να νιώθω ασφαλής. Ήρθα στην Ελλάδα γιατί ο πατέρας μου ζούσε εδώ ήδη πέντε χρόνια και θα μέναμε και δουλεύαμε μαζί. Η αρχή δεν ήταν τόσο δύσκολη, αλλά η συνέχεια ήταν άλλη ιστορία. Ήταν η εποχή της κρίσης και θυμάμαι ότι πολλά μαγαζιά που είχαν ζωντανές ορχήστρες τα έκοψαν όλα και μπήκε το καραόκε. Αυτό ήταν σοκ για μένα, γιατί είχα μάθει να παίζω και να τραγουδάω ζωντανή μουσική. Χρειάστηκαν χρόνια για να συνέλθουμε από αυτή τη ζημιά και τα μεροκάματα ήταν πολύ χαμηλά. Θυμάμαι να παίρνω 50 ευρώ και να φτάνω σπίτι με 30, γιατί πλήρωνα διπλή ταρίφα για τα μεταφορικά. Μετά, περίμενα να ανοίξει το μετρό στις 5 το πρωί για να γλιτώσω χρήματα. Ήταν σκληρά, το είχα σχεδόν ξεχάσει αυτό. Η γλώσσα δεν ήταν πρόβλημα για μένα. Μου αρέσει το διάβασμα και η επικοινωνία, οπότε σε έναν χρόνο ήμουν σε θέση να γράφω, να διαβάζω και να μιλάω καλύτερα κάθε μέρα. Όταν αποφάσισα να μείνω εδώ, έβαλα στόχο τα ελληνικά και τα κατάφερα. Ήταν μια δύσκολη πορεία, αλλά και μια όμορφη εμπειρία που με βοήθησε να εξελιχθώ και να φτάσω ως εδώ.

– Πότε άκουσες για πρώτη φορά ελληνική μουσική;

Θα ακούγεται περίεργο, αλλά στην Κούβα άκουσα για πρώτη φορά το «Zorba»! Ήταν στο σχολείο, όταν μαθαίναμε να αναγνωρίσουμε ευρωπαϊκά όργανα και να ακούμε διαφορετικά στυλ μουσικής. Είναι αστείο, γιατί ποτέ δεν φαντάστηκα ότι το πρώτο μου άγγιγμα με την ελληνική μουσική θα ήταν τόσο μακριά από την Ελλάδα. Όταν ήρθα στην Αθήνα, η πρώτη μου επαφή με την ελληνική μουσική ήταν ο Μίμης Πλέσσας και ο Μιχάλης Χατζηγιάννης. Θυμάμαι, τότε είχε κυκλοφορήσει το τραγούδι «Πιο Πολύ», που ήταν πολύ δημοφιλές. Ήταν η πρώτη φορά που άκουσα ελληνική μουσική με τόσο διαφορετική αίσθηση και αμέσως με κέρδισε η συναισθηματική ένταση και η μοναδικότητα της.

– Βρίσκεις ομοιότητες ανάμεσα στο ελληνικό και το κουβανέζικο κοινό; Έχουμε κοινά στοιχεία οι δύο λαοί;

Ναι, σίγουρα υπάρχουν πολλές ομοιότητες ανάμεσα στο ελληνικό και το κουβανέζικο κοινό. Και οι δύο λαοί αγαπούν τη μουσική με πάθος και την βλέπουν ως ένα μέσο έκφρασης συναισθημάτων, όχι μόνο ως ψυχαγωγία. Στην Κούβα, η μουσική είναι κομμάτι της καθημερινής ζωής, όπως και στην Ελλάδα. Τα παραδοσιακά τραγούδια και τα ρυθμικά μοτίβα σε κάθε λαϊκό τραγούδι σε κάθε χώρα έχουν μια μοναδική ενέργεια που ενώνει τον κόσμο, ανεξαρτήτως ηλικίας ή υπόβαθρου. Επίσης, τόσο οι Κουβανοί όσο και οι Έλληνες είναι πολύ φιλόξενοι και αγαπούν να χορεύουν, να διασκεδάζουν και να ζουν τη στιγμή. Η αγάπη για την οικογένεια, τη συντροφικότητα και τη γιορτή είναι κοινά χαρακτηριστικά που έχουμε ως λαοί. Ανεξαρτήτως από την παράδοση ή τη γλώσσα, η μουσική έχει αυτή την ικανότητα να ενώνει τις καρδιές μας με τρόπο που δεν χρειάζεται να εξηγηθεί με λόγια.
Πιστεύω ότι αυτή η ομοιότητα στην αγάπη για τη μουσική και το συναίσθημα είναι κάτι που μας συνδέει βαθιά

– Αν σε ρωτούσα πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου, μετά από 10 χρόνια, τι θα μου έλεγες;

Νομίζω πως δεν φτάνει μια συνέντευξη για να χωρέσει όλα όσα ονειρεύομαι! (γέλια) Αλλά αν πρέπει να διαλέξω τα βασικά, μετά από 10 χρόνια θα ήθελα να έχω κι άλλα παιδιά, έχω ήδη έναν υπέροχο 15χρονο γιο, και εύχομαι η οικογένειά μου και οι φίλοι μας να είναι όλοι καλά, με υγεία και αγάπη. Επαγγελματικά, δεν με νοιάζει να γίνω «διάσημη», δεν ονειρεύομαι τη διασημότητα, μπορεί να ακούγεται παράξενο, αλλά μου αρέσουν οι χαμηλοί τόνοι. Θέλω να μπορώ να ελέγχω τις δουλειές μου, να δημιουργώ με αλήθεια, χωρίς πίεση και χωρίς να πρέπει να υπηρετήσω κάτι που δεν είμαι. Με συγκινεί περισσότερο η ποιότητα παρά η προβολή. Αν αγαπηθεί αυτό που κάνω, να το αγαπήσει ο κόσμος γι’ αυτό που είναι, όχι γιατί το «πρέπει». Θέλω απλά να συνεχίσω να δημιουργώ, να έχω όμορφες παραγωγές, να έχω κυκλοφορήσει τουλάχιστον 5 άλμπουμ που με εκφράζουν, και να ζω στην Ελλάδα, που πια είναι το σπίτι μου.

– Επόμενα επαγγελματικά σχέδια;

Αυτή τη στιγμή ηχογραφώ τραγούδια για το πρώτο μου άλμπουμ, με τίτλο HavanAthens σε παραγωγή του Chris Zantioti. Είναι ένα πολύ προσωπικό project, που παντρεύει τις δύο μου πατρίδες, την Κούβα και την Ελλάδα και με συγκινεί πολύ. Παράλληλα, δουλεύω στο μυαλό μου την ιδέα για μια καινούρια μουσική σκηνή, έναν χώρο δικό μας, όπου θα μπορούμε να παρουσιάζουμε τις δουλειές μας όπως τις φανταζόμαστε, με ελευθερία και φροντίδα. Είναι νωρίς ακόμα, αλλά το ονειρεύομαι πολύ. Θα είναι κάτι τελείως διαφορετικό από ό,τι βλέπουμε στα νυχτερινά κέντρα. Ένα πρόγραμμα με αληθινά ταλέντα, με μουσικούς και ερμηνευτές που ίσως δεν τους βλέπεις συχνά στη βιτρίνα, αλλά που έχουν τρομερή δύναμη και ψυχή. Κι όμως, υπάρχουν! Και εδώ, στην Ελλάδα, έχουμε πάρα πολλά τέτοια διαμάντια. Μέσα από αυτό το show, ελπίζω να χτίσω σιγά σιγά το δικό μου «στέκι», έναν χώρο που να ξέρει ο κόσμος πως, αν θέλει να με δει και να ζήσει κάτι διαφορετικό, εκεί θα είμαι.

Στόχος μου είναι να κάνω ωραίες συνεργασίες, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Θέλω να ταξιδέψω με τη μουσική μου, να ζήσω περιπέτειες, να γνωρίσω νέους ανθρώπους και πολιτισμούς μέσα από τη σκηνή. Ονειρεύομαι περιοδείες όπου θα μπορώ να μοιράζομαι αυτό που κάνω με ανοιχτόκαρδο κοινό, να μεταφέρω την ενέργεια και το πάθος μου όπου υπάρχει χώρος για κάτι αυθεντικό. Perfecto! Ένα από τα πιο όμορφα σχέδια που έχω στο μυαλό μου είναι να δημιουργήσω ένα brand μαζί με τον πατέρα μου Remy Mailan, που είναι ζωγράφος. Θέλω τα έργα του, οι πίνακες και τα χρώματά του, να «μπαίνουν» σε κάθε σπίτι, με κάποιον τρόπο. Να τυπώνονται πάνω σε αντικείμενα καθημερινά ή ακόμα και σε ρούχα, μέσα από υφάσματα με μοναδικά patterns βασισμένα στη δουλειά του. Είναι ένας τρόπος να ενώσουμε τις τέχνες μας, αλλά και να δώσουμε στον κόσμο κάτι όμορφο, με ψυχή και ταυτότητα. Σας το είπα, δεν χωράνε όλα σε αυτή τη συνέντευξη! Ας αφήσουμε και κάτι για την επόμενη φορά… χαχα.

H Rosanna Mailan στο Half Note jazz club

Παίζοντας πιάνο αλλά και ερμηνεύοντας με την χαρακτηριστική φωνή της, η Rosanna θα ερμηνεύσει για πρώτη φορά τραγούδια που συνέθεσε με τον Yoel Soto που δεν έχουν κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα αλλά και τραγούδια από τις συνεργασίες της με τον Κωστή Μαραβέγια και τον Μίμη Πλέσσα, προσφέροντας στο κοινό μια εντελώς νέα και αυθεντική εμπειρία.

Μαζί της επί σκηνής θα βρεθούν οι καταξιωμένοι μουσικοί:
Chris Zantioti: Κιθάρα
Carlos Menendez: Κρουστά
Yoel Soto: Μπάσο
Lazaro Castro: Πιάνο & Keys

Μια βραδιά γεμάτη ένταση και μοναδική ατμόσφαιρα που θα θα προσφέρει στο κοινό μία αξέχαστη μουσική εμπειρία, με ρυθμούς γεμάτους πάθος και αυθεντικότητα.

Rosanna Mailan live
Kυριακή 4 Μαΐου
Έναρξη 21:30
Eισιτήρια από 12 ευρώ
Προπώληση εισιτηρίων: more.com
Half Note Jazz Club: Τριβωνιανού 17, Μετς