Ο γενικός εισαγγελέας του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Κρουζ Βιγιαλόν θεωρεί ότι όταν ασυνόδευτος ανήλικος έχει υποβάλει αιτήσεις ασύλου σε πλέον του ενός κράτη μέλη της ΕΕ, είναι υπεύθυνο να την εξετάσει το κράτος μέλος στο οποίο υποβλήθηκε η τελευταία αίτηση. Συναφώς τονίζει πως απαιτείται κανένα μέλος της οικογένειάς του να μην ευρίσκεται νομίμως σε άλλο κράτος μέλος της ΕΕ και το συμφέρον του ανηλίκου να μην υπαγορεύει άλλη λύση.

Η υπόθεση αυτή έφθασε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή δύο ανήλικοι από την Ερυθραία και ένας ανήλικος από το Ιράν, κουρδικής καταγωγής υπέβαλαν αίτηση χορήγησης ασύλου στο Ηνωμένο Βασίλειο. Οι βρετανικές αρχές διαπίστωσαν ότι οι προαναφερθέντες είχαν υποβάλει προηγουμένως αίτηση ασύλου σε άλλα κράτη μέλη, και συγκεκριμένα, στην Ιταλία και στις Κάτω Χώρες. Στον βαθμό που θεωρήθηκε ότι τα ως άνω κράτη μέλη ήταν τα αρμόδια να εξετάσουν τις αιτήσεις ασύλου, αποφασίσθηκε η μεταγωγή των ανηλίκων σε αυτά.

Η ευρωπαϊκή νομοθεσία ορίζει επί του θέματος ότι στην περίπτωση που ο αιτών το άσυλο είναι ασυνόδευτος ανήλικος, υπεύθυνο για την εξέταση της αιτήσεως είναι το κράτος μέλος στο οποίο ευρίσκεται νομίμως ένα μέλος της οικογένειάς του, εφόσον αυτό είναι προς το μείζον συμφέρον του ανηλίκου. Ελλείψει τέτοιου μέλους οικογένειας, υπεύθυνο για την εξέταση της αίτησης είναι το κράτος μέλος στο οποίο ο ανήλικος υπέβαλε την αίτηση ασύλου. Εντούτοις, στην τελευταία περίπτωση ο κοινοτικός κανονισμός δεν προβλέπει ρητή λύση σε περίπτωση που ο ανήλικος έχει υποβάλει αιτήσεις ασύλου σε διάφορα κράτη μέλη. Την ερμηνεία του ζητήματος αυτού πραγματεύονται για πρώτη φορά οι προτάσεις που ανέπτυξε σήμερα ο γενικός εισαγγελέας του ευρωδικαστηρίου ο οποίος φρονεί ότι οσάκις ασυνόδευτος ανήλικος έχει υποβάλει αιτήσεις ασύλου σε περισσότερα του ενός κράτη μέλη και του οποίου κανένα μέλος της οικογένειας δεν κατοικεί νομίμως σε άλλο κράτος μέλος, το υπεύθυνο να εξετάσει την αίτηση ασύλου κράτος μέλος πρέπει να είναι καταρχήν, υπό το πρίσμα του μείζονος συμφέροντος του ανηλίκου, και εφόσον το εν λόγω συμφέρον δεν υπαγορεύει άλλη λύση, το κράτος στο οποίο υποβλήθηκε η τελευταία αίτηση.

Ο γενικός εισαγγελέας αναγνωρίζει ότι η προτεινόμενη λύση ενδέχεται να οδηγήσει σε ανεπιθύμητο «forum shopping», υπό την έννοια ότι οι αιτούντες ενδέχεται να ενδώσουν στον πειρασμό να επιλέξουν, όσον αφορά την υποβολή της αιτήσεως ασύλου, το κράτος μέλος στο οποίο θα εφαρμοστεί η ευνοϊκότερη γι’ αυτούς νομοθεσία. Εντούτοις, η αποδοχή του ενδεχόμενου αυτού κινδύνου δικαιολογείται επαρκώς από το γεγονός ότι μόνο κατά τον τρόπο αυτό μπορεί να δοθεί η δέουσα προσοχή στο μείζον συμφέρον του παιδιού. Εν πάση περιπτώσει, σημειώνει ο εισαγγελέας «το κριτήριο κατά το οποίο υπεύθυνο κράτος μέλος είναι αυτό στο οποίο υποβλήθηκε η τελευταία αίτηση δικαιολογείται καταρχήν μόνον στον βαθμό που εξυπηρετεί κατά τον καλύτερο τρόπο το συμφέρον του παιδιού». Συνεπώς, αν σε μια δεδομένη περίπτωση η αρχή αυτή αποδεικνύεται απρόσφορη, το ίδιο το συμφέρον του ανηλίκου επιβάλλει την παρέκκλιση από αυτήν, τονίζει ο εισαγγελέας.