Μια νέα τραγωδία συγκλονίζει την Ινδία, καθώς δεκάδες παιδιά έχασαν τη ζωή τους έπειτα από τη λήψη μολυσμένων σιροπιών για το βήχα, όπως αναφέρει το δημοσίευμα του BBC.

Στις αρχές Σεπτεμβρίου, σε μια μικρή πόλη της πολιτείας Μάντια Πραντές, 19 παιδιά ηλικίας από ενός έως έξι ετών πέθαναν μέσα σε λίγες εβδομάδες αφότου είχαν πάρει ένα κοινό σιρόπι για τον βήχα. Αρχικά, οι αρχές ερεύνησαν τα πάντα — από το πόσιμο νερό μέχρι τα κουνούπια — πριν αποκαλυφθεί η αιτία: τα νεφρά των παιδιών είχαν καταρρεύσει.

Εργαστήριο στην πόλη Τσενάι επιβεβαίωσε ότι το σιρόπι περιείχε 48,6% διοθυλενογλυκόλη, μια τοξική βιομηχανική ουσία που δεν θα έπρεπε ποτέ να βρεθεί σε φάρμακο. Η κατάποσή της προκαλεί οξεία νεφρική ανεπάρκεια, κάνοντάς τη μια θανατηφόρα δόση.

Η φρίκη δεν περιορίστηκε στη Μάντια Πραντές. Στην γειτονική Ρατζαστάν, δύο παιδιά πέθαναν επίσης αφού κατανάλωσαν ένα τοπικά παραγόμενο σιρόπι δεξτρομεθορφάνης — ένα κατασταλτικό του βήχα ακατάλληλο για μικρά παιδιά — προκαλώντας οργή και κυβερνητική έρευνα.

Δεν είναι η πρώτη φορά που παρόμοια περιστατικά συγκλονίζουν την Ινδία. Το 2023, ινδικά σιρόπια που περιείχαν διοθυλενογλυκόλη συνδέθηκαν με τον θάνατο 70 παιδιών στη Γκάμπια και 18 στο Ουζμπεκιστάν. Ανάλογα περιστατικά είχαν σημειωθεί και το 2019 στο Κασμίρ, όπου τουλάχιστον 12 παιδιά έχασαν τη ζωή τους.

Παρά τις υποσχέσεις για μεταρρυθμίσεις, τα μολυσμένα σιρόπια συνεχίζουν να επανεμφανίζονται, αναδεικνύοντας τα κενά στη ρύθμιση και εποπτεία της φαρμακοβιομηχανίας. Η αγορά σιροπιών για τον βήχα στην Ινδία αναμένεται να αυξηθεί από 262,5 εκατομμύρια δολάρια το 2024 σε 743 εκατομμύρια έως το 2035.

Οι ειδικοί προειδοποιούν ότι η εμμονή των Ινδών με τα σιρόπια για το βήχα έχει εξελιχθεί σε μάστιγα

Παρότι οι περισσότερες παιδικές λοιμώξεις είναι ιογενείς και υποχωρούν μόνες τους, οι γιατροί συνεχίζουν να τα συνταγογραφούν, ενώ πολλοί τα αγοράζουν χωρίς συνταγή.

Ο παιδίατρος δρ Ρατζάραμ Ντ. Κάρες εξηγεί ότι στις μεγάλες πόλεις τα επίμονα βήχα των παιδιών οφείλονται κυρίως σε αλλεργίες και όχι σε λοιμώξεις, και αντιμετωπίζονται καλύτερα με εισπνεόμενα βρογχοδιασταλτικά, όχι με σιρόπια.

Το πρόβλημα είναι εντονότερο στην ύπαιθρο, όπου έως και το 75% των επισκέψεων πρωτοβάθμιας περίθαλψης γίνονται σε αυτοδίδακτους «γιατρούς» χωρίς επίσημη εκπαίδευση. Ο παιδίατρος δρ Καφίλ Καν θυμάται πως στα χωριά του Ούταρ Πραντές «τα σιρόπια μοιράζονταν παντού, ακόμα και από μη επαγγελματίες».

Σύμφωνα με τον πρώην στέλεχος φαρμακευτικής και ειδικό δημόσιας υγείας Ντινές Θακούρ, πολλοί κάτοικοι εμπιστεύονται φαρμακοποιούς χωρίς άδεια, ενώ η ποιότητα των φαρμάκων στην επαρχία είναι πολύ χειρότερη σε σχέση με τις πόλεις.

Οι γιατροί και οι ειδικοί ζητούν πλέον αυστηρή πολιτική για τη χρήση σιροπιών, εκπαίδευση γονέων και επαγγελματιών και ουσιαστικούς ελέγχους. Όπως είπε χαρακτηριστικά ένας γιατρός της Μάντια Πραντές, που συνταγογραφούσε το επικίνδυνο σιρόπι επί 15 χρόνια: «Το έδινα πάντα. Δεν ήξερα ότι μπορεί να σκοτώσει».