Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Κάλγκαρι στον Καναδά διαπίστωσαν ότι τα ζωντανά όντα παράγουν μια αχνή λάμψη.
Η νέα τους μελέτη αποδεικνύει ότι αυτό το φως σβήνει τη στιγμή που πεθαίνουμε.
Αυτό δεν είναι μια μυστηριώδης δύναμη ή απόδειξη για την ανθρώπινη ψυχή, αλλά πρόκειται για ένα φυσικό φαινόμενο που ονομάζεται εκπομπή υπερασθενών φωτονίων, όπως ανέφεραν οι ερευνητές.
Καθώς τα κύτταρα των ζωντανών οργανισμών παράγουν ενέργεια, οι χημικές διαδικασίες που εμπλέκονται απελευθερώνουν μια μικρή ποσότητα φωτός με τη μορφή φωτονίων, των σωματιδίων που αποτελούν το φως.
Παρά το γεγονός ότι η ύπαρξη αυτής της λάμψης ήταν αμφιλεγόμενη, επιστήμονες χρησιμοποιώντας υπερευαίσθητες κάμερες ισχυρίζονται ότι έχουν διαπιστώσει «πολύ σαφή» απόδειξη για την ύπαρξη των «βιοφωτονίων».
Ο κύριος συγγραφέας της μελέτης, δρ Daniel Oblak, δήλωσε στο New Scientist: «Αυτό πραγματικά δείχνει ότι δεν πρόκειται απλώς για μια ατέλεια ή για κάτι που προκαλείται από άλλες βιολογικές διαδικασίες. Είναι πραγματικά κάτι που προέρχεται από όλα τα ζωντανά όντα».
Σύμφωνα με την Daily Mail κάτι που έχουν κοινό όλα τα ζωντανά όντα είναι η ανάγκη για παραγωγή ενέργειας για να παραμείνουν ζωντανά.
Στα κύτταρα κάθε οργανισμού, υπάρχουν δομές που ονομάζονται μιτοχόνδρια, όπου τα σάκχαρα «καίγονται» με οξυγόνο σε μια διαδικασία που ονομάζεται «οξειδωτικός μεταβολισμός».
Κατά τη διάρκεια αυτών των αντιδράσεων, τα μόρια κερδίζουν και χάνουν ενέργεια, απελευθερώνοντας μερικά φωτόνια.
Παρόλο που πολλοί επιστήμονες πίστευαν ότι αυτό το φως πρέπει να υπάρχει, έχει αποδειχθεί εξαιρετικά δύσκολο να ανιχνευθεί.
Επειδή το φως που εκπέμπεται από τα ζωντανά κύτταρα είναι τόσο αχνό, είναι δύσκολο να διακριθεί από άλλες φυσικές πηγές φωτός, όπως η ακτινοβολία που εκπέμπεται από θερμά αντικείμενα.
Ωστόσο, χρησιμοποιώντας εξειδικευμένες κάμερες που μπορούν να ανιχνεύσουν μεμονωμένα φωτόνια, ο δρ Oblak και οι συνάδελφοί του έχουν τώρα απομονώσει αυτό το φως και έχουν δείξει τι συμβαίνει μαζί του μετά τον θάνατο ενός ζώου.
Τα ποντίκια τοποθετήθηκαν σε σκοτεινές, ελεγχόμενες θερμοκρασίες, όπου οι ψηφιακές κάμερες παρήγαγαν δύο εικόνες με έκθεση διάρκειας μίας ώρας.
Η μία λήφθηκε ενώ το ποντίκι ήταν ζωντανό και η άλλη αφού είχε πεθάνει.
Στην πρώτη εικόνα, οι κάμερες δείχνουν φωτόνια να αναδύονται από όλο το σώμα του ποντικιού, με «θερμά» σημεία πάνω από τα όργανά του, το κεφάλι και τα πόδια του.
Στη δεύτερη εικόνα, αφού το ποντίκι έχει πεθάνει, σχεδόν όλη η εκπομπή φωτονίων έχει εξαφανιστεί, αφήνοντας μόνο μερικά ίχνη πάνω από τις πρώην «θερμές» περιοχές.
Στο άρθρο τους, που δημοσιεύθηκε στο The Journal of Physical Chemistry Letters, οι ερευνητές γράφουν: «Ενώ τα ζωντανά ποντίκια εκπέμπουν έντονη εκπομπή υπερασθενών φωτονίων (UPE), πιθανώς ενδεικτική για τις συνεχιζόμενες βιολογικές διαδικασίες και την κυτταρική δραστηριότητα, η εκπομπή UPE των νεκρών ποντικών έχει σχεδόν σβήσει».
«Αυτό δείχνει με πολύ σαφή τρόπο ότι η UPE σχετίζεται με την ύπαρξη ζωής», αναφέρεται.
Ο δρ Oblak προσθέτει: «Το γεγονός ότι η εκπομπή υπερασθενών φωτονίων είναι πραγματική είναι αδιαμφισβήτητο σε αυτό το σημείο».
Επιπλέον, οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τις κάμερές τους για να μελετήσουν τη λάμψη που εκπέμπουν τα φύλλα ενός δέντρου.
Ανακάλυψαν ότι τα φύλλα συνέχισαν να λάμπουν αφού κόπηκαν από το δέντρο και ότι η λάμψη ενισχύθηκε όταν οι τραυματισμοί ενεργοποιούσαν τα συστήματα επιδιόρθωσης του φυτού.
Η δημιουργία άγχους, προσθέτοντας χημικά όπως το ναρκωτικό βενζοκαΐνη στην επιφάνεια του φυτού, προκάλεσε επίσης μια παρόμοια αύξηση του φωτός.
Αυτό παρέχει επιπλέον αποδείξεις ότι η εκπομπή υπερασθενών φωτονίων συνδέεται με τις βιολογικές διαδικασίες της ζωής.
Ωστόσο, αυτή η λάμψη δεν συνδέεται απαραίτητα με την έννοια του ζωντανού με τον τρόπο που συνήθως κατανοούμε τον όρο.
Ο θάνατος σε ιατρικό πλαίσιο σημαίνει συνήθως τη διακοπή δραστηριότητας σε βασικές περιοχές όπως η αναπνοή, η καρδιοαναπνευστική λειτουργία ή η εγκεφαλική δραστηριότητα.
Αλλά, η λάμψη των ζωντανών οργανισμών δεν συνδέεται αναγκαστικά με κανένα από τα γνωστά σημάδια που χρησιμοποιούμε για να προσδιορίσουμε αν κάποιος είναι ζωντανός.
Ο δρ Michal Cifra, βιολόγος από την Τσεχική Ακαδημία Επιστημών στην Πράγα, ο οποίος δεν συμμετείχε στη μελέτη, δήλωσε στην Daily Mail ότι η λάμψη σχετίζεται πραγματικά με τη ζωή των μεμονωμένων ιστών.
Ο δρ Cifra αναφέρει ότι η εξαφάνιση του φωτός μετά τον θάνατο οφείλεται στη «διακοπή της παροχής οξυγόνου στους ιστούς. Χωρίς οξυγόνο, δεν υπάρχει οξειδωτικός μεταβολισμός, πράγμα που σημαίνει ότι δεν παράγεται φως».
