Ανάσα ή θηλιά στο λαιμό μας;

Ασφαλώς και η απόφαση των 17 ηγετών της ευρωζώνης να παραταθεί ο χρόνος αποπληρωμής των ελληνικών δανείων ύψους 110 δις ευρώ μέχρι το 2023 δίνει μια «γερή ανάσα» στην κυβέρνηση, καθώς την κρίσιμη διετία 2014-2015 το ελληνικό δημόσιο θα έπρεπε να αναζητήσει στις αγορές χρήματος περίπου 75 δις ευρώ ετησίως για να αναχρηματοδοτήσει ένα χρέος που θα αγγίζει το 160% του ΑΕΠ. Το να βρει μια χώρα με αυτά τα δεδομένα πρόθυμους δανειστές θεωρείται απίθανο…

Η μείωση των επιτοκίων δανεισμού από το 5,2% στο 4,2%, είναι άλλη μια κίνηση, από πλευράς Ευρωπαϊκής Ενωσης, που προσφέρει ανακούφιση ύψους περίπου 6 δις. ευρώ στο σύνολο των τόκων που θα κληθεί να αποπληρώσει το ελληνικό δημόσιο.

Ωστόσο, οι διευκολύνσεις εξαντλούνται εδώ, καθώς οι όροι που βάζουν οι Ευρωπαίοι κρύβουν παγίδες και πολιτικές δυσκολίες που θα κληθεί να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση από σήμερα. Τι ζητούν οι εταίροι μας;

* Πρώτα απ’ όλα ιδιωτικοποιήσεις και αξιοποιήσεις δημόσιας περιουσίας ύψους 50 δις. ευρώ. Στην κυβέρνηση γνωρίζουν καλά, πως τα μεγάλα ποσά δεν θα έρθουν από ακίνητα, από τα οποία ακόμη δεν γνωρίζουν καν ποιά είναι τα αξιοποιήσιμα και ποια όχι… Τα μεγάλα ποσά θα έλθουν από την πώληση μεριδίων του Δημοσίου στις κρατικές επιχειρήσεις, τη ΔΕΗ, τον ΟΤΕ, τον ΟΠΑΠ, τη ΔΕΠΑ, την ΕΥΔΑΠ, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια κλπ …. Μαζί, όμως, με τα μεγάλα ποσά η συζήτηση και μόνο για την ιδιωτικοποίηση αυτών των επιχειρήσεων θα φέρει και έντονες συγκρούσεις με πανίσχυρα συνδικάτα.

* Παγίδα δεύτερη: το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας, στο οποίο συμφώνησαν οι ηγέτες της ευρωζώνης, προβλέπει ότι οι χώρες με χρέος πάνω από 60% του ΑΕΠ θα πρέπει να παίρνουν μέτρα για να το μειώνουν κατά το 1/20 κάθε χρόνο. Δηλαδή, η Ελλάδα καλείται από το 2013 να μειώνει το χρέος της κατά περίπου 10 δις ευρώ ετησίως επί μία 20ετία.

Όσο για τα υπόλοιπα ανταλλάγματα που ζήτησαν οι Ευρωπαίοι προκειμένου να βοηθήσουν την Ελλάδα; Το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας ή Σύμφωνο για το Ευρώ ζητεί κατάργηση των τιμαριθμικών αυξήσεων και σύνδεσή τους με την παραγωγικότητα, καθώς και αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης.

Αφήνω τελευταίο το θέμα της απευθείας αγοράς κρατικών ομολόγων από το Ευρωπαϊκό Ταμείο, γιατί μένει να ξεκαθαριστεί κάτω από ποιες συνθήκες θα αγοράζει ομόλογα χώρας που αδυνατεί να δανειστεί από τις αγορές. Στο κείμενο των συμπερασμάτων αναφέρεται ότι αυτό θα γίνεται «κατ’ εξαίρεση», φράση που επιδέχεται πολλών ερμηνειών. Όπως για παράδειγμα, από ποιο ύψος επιτοκίων και πάνω θα γίνεται αποδεκτό ότι μια χώρα δεν μπορεί να δανειστεί; Θα θεωρείται ως οροφή το επιτόκιο του ισχύοντος μηχανισμού για την Ελλάδα; Δηλαδή το 4,2% ή εάν μια χώρα βρίσκει να δανειστεί με 6% ή 6,5% θα θεωρείται ότι δεν υπάρχει λόγος να παρέμβει το Ταμείο; Και, φυσικά, τι μέτρα θα επιβάλλονται στις χώρες που θα προσφεύγουν;

Το σίγουρο είναι ότι η Ελλάδα εισέρχεται σε μια περίοδο λιτότητας «χωρίς επιστροφή» με αντάλλαγμα τη «μη χρεωκοπία». Το κατά πόσο θα γίνει, τελικά, δεκτό το συγκεκριμένο δίλλημα…θα φανεί στο χειροκρότημα…

Πηγή: aixmi.gr