Τι να πει κανείς για μια χορωδία που τραγουδά από τη Λιλιπούπολη μέχρι Μεσαίωνα και Αναγέννηση, που μαθαίνει παραδοσιακά Βαλκανίων και μετά χορεύει swing, που ανεβάζει παραστάσεις στο Μέγαρο και την επόμενη μέρα τραγουδάει σε φυλακές, ψυχιατρικές δομές και γηροκομεία; Αυτή είναι η Χορωδία String Theory. Και ναι, είναι ακριβώς αυτό που φαντάζεστε και τίποτα από ό,τι περιμένατε.
Αντισυμβατική. Τεχνικά ακριβής. Κοινωνικά ενεργή. Ερμηνευτικά πολυπρόσωπη. Μουσικά ασύνορη.

Όλα ξεκίνησαν το 2015, όταν γεννήθηκε από το νου και την καρδιά του μουσικού Γιώργου Πατεράκη, ενός συνθέτη με κλασική παιδεία, λαϊκή ευαισθησία και punk ηθική. Έκτοτε, πάνω από 1500 άνθρωποι κάθε ηλικίας έχουν περάσει από τα εργαστήρια και τις πρόβες. Σήμερα, μπαίνει αισίως στη δεύτερη δεκαετία της ζωής της. Με όνειρα. Με φωνές. Με απαντήσεις σε ερωτήσεις που δεν έγιναν ποτέ.

Το String Theory είναι πλέον ένας κόμβος μουσικών και καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων που αποτελείται από μικρά οργανικά ensembles, ορχήστρα δωματίου, φωνητικά σύνολα και δύο μικτές χορωδίες. Παράλληλα, είναι ένας κοινωνικός χώρος όπου αφ’ ενός γεννιέται νέα μουσική και αφ’ ετέρου φίλοι της μουσικής έρχονται σε επαφή με τη διαδικασία της παραγωγής της μουσικής παράστασης από τη γέννηση μέχρι και την παρουσίασή της. Μέρος των δράσεων είναι και τα τακτικά σεμινάρια «για όλους», όπου παρέχεται στο ευρύ κοινό μια ενδελεχής γνώση των διαφόρων περιόδων της δυτικής μουσικής, από τον μεσαίωνα μέχρι και τον 20ό αιώνα, ερμηνευμένων μέσα από το φιλοσοφικό, επιστημονικό, ιστορικό και κοινωνικό πλαίσιο της κάθε εποχής.

Με αφορμή, λοιπόν, τον εορτασμό των 10 χρόνων, αλλά και των μουσικών εργαστηρίων, μιλήσαμε με την ψυχή των String Theory, τον Γιώργο Πατεράκη.

– Οι παραστάσεις σας συνδυάζουν μουσική, πρόζα και αφηγήσεις. Πώς προσεγγίζετε τη σύνθεση και τη σκηνοθεσία τους;

Σβήνοντας και γράφοντας. Κυρίως, σβήνοντας. Οι παραστάσεις μου είναι αφηγήσεις διαφόρων ιστοριών, είτε για τα ωραία και θαυμαστά του κόσμου, είτε για την ασχήμια και τις ντροπές του. Για να πεις μια ιστορία, συγκεντρώνεις τα στοιχεία, συνθέτεις το αφηγηματικό νήμα, κόβεις με το μάτι τα περιττά, τις φλυαρίες και τους διδακτισμούς, επιλέγεις από τα μέσα που έχεις στη διάθεσή σου, και ξεκινάς να υφαίνεις το παραμυθάκι σου. Αυτά στη θεωρία, γιατί κάθε φορά που φτιάχνω μία παράσταση είμαι γεμάτος ενθουσιασμό, αλλά μετά που τη βλέπω βιντεοσκοπημένη μου φαίνεται σαχλαμάρα και δεν μου αρέσει. Μου αρέσουν μόνο οι παραστάσεις των άλλων.

– Τα εργαστήρια Singing Circles φέρνουν διαφορετικούς ανθρώπους κοντά. Τι στόχο θέλετε να πετύχετε μέσα από αυτά;

Φέτος, είναι η τρίτη χρονιά των Singing Circles, των έκτακτων (συνήθως διήμερων ή τριήμερων) μουσικών εργαστηρίων που διοργανώνουμε στο String Theory, παράλληλα με τα τακτικά εβδομαδιαία μας χορωδιακά εργαστήρια. Οι προσκεκλημένοι διδάσκοντες καλλιτέχνες είναι όντως από πολύ διαφορετικούς μουσικούς χώρους: φέτος περιμένουμε την Κατερίνα Παπαδοπούλου, τον Δεκέμβριο, την Αγγελική Τουμπανάκη, τον Ιανουάριο του ’26, την Θοδώρα Μπάκα, τον Φεβρουάριο και τελευταία την Μαρία Παπαγεωργίου. Η καθεμιά τους έχει πολύ ιδιαίτερη και διακριτή προσέγγιση στο τραγούδι ειδικά και στην μουσική γενικά, και κάποιος ερευνητικός και ανοιχτόμυαλος ακροατής θα αποκομίσει πολύ διαφορετικά πράγματα και εξ ίσου ενδιαφέροντα στοιχεία από την καθεμιά τους. Στη μουσική, όπως και οπουδήποτε αλλού, δεν υπάρχουν απόλυτες αλήθειες, παρά μόνον διαφορετικές προσεγγίσεις.

– Αν η ζωή σας με τη String Theory ήταν ταινία ή μουσική, τι είδος θα ήταν και γιατί;

Εύκολη ερώτηση: ταινία των αδελφών Μαρξ. Μόνο που η πραγματική ζωή μου απέχει πολύ από τη σπιρτάδα του Γκράουτσο και από το ταλέντο του Χάρπο και του Τσίκο. Όσο για το «γιατί» που ρωτάτε, δεν θέλει και πολλή σκέψη. Πού αλλού να βρεις τέτοιο αναρχικό, αιχμηρό και βέβηλο χιούμορ; Πού αλλού να βρεις τόσο κατακλυσμιαία φυσικά χαρίσματα, που σερβίρονται τόσο τεχνικά, με τον πιο ανεπιτήδευτα σαρκαστικό τρόπο;

– Όταν δεν συνθέτετε μουσική, τι σας αρέσει να κάνετε;

Όταν δεν γράφω μουσική, είμαι συνήθως υποχρεωμένος να μελετάω στο πιάνο αυτά που έχω γράψει, ώστε να μπορώ να τα παίξω για να τα παρουσιάσω, ή να τα διδάξω. Έτσι, με αυτήν την τιμωρία της θείας πρόνοιας, που πρώτος λούζομαι ο ίδιος ό,τι γράφω, κατά το «ήθελές τα και παθές τα», αποκαθίσταται η κοσμική ισορροπία. Μετά από αυτά, θέλω μόνον να ξεχάσω ξεχορταριάζοντας τον κήπο μου, ή φτιάχνοντας σπανακόπιτα, ή βλέποντας Νέτφλιξ, που είναι πράγματα πιο ισορροπημένα και πιο ευχάριστα, όσο νά’ ναι.

– Ποιο είναι το αγαπημένο σας χόμπι;

Νομίζω πως μόλις σας απάντησα. Στην πραγματικότητα, η αγαπημένη μου φαντασίωση είναι να μην έχω απολύτως τίποτα να κάνω. Όσο περνάν τα χρόνια όλο και πιο πολύ, το μόνο που μου δίνει πραγματική ευχαρίστηση είναι να βρίσκομαι με αγαπημένους φίλους μέσα σε βαθιά φύση, μακριά από την οχλοβοή.

– Πώς ονειρεύεστε τον κόσμο μέσα στον οποίο ιδανικά θα θέλατε να ζείτε;

Τον ονειρεύομαι με ένα κουμπί, κόκκινο κατά προτίμηση όπως στο σινεμά, που να εξαφανίζει αμέσως όχι μόνον όλους όσοι εξαφανίζουν τα όνειρα της ζωής των ανθρώπων, αλλά και τους CEO τους, τα διοικητικά τους συμβούλια, τους αχυρανθρώπους τους, τους ματατζήδες και λοιπούς πραιτοριανούς γορίλες τους, και όλον αυτόν τον οργανωμένο στρατό που καταστέλλει και καταπνίγει τη χαρά της ζωής μας και της ελευθερίας μας.

Από την Αναγέννηση στα video clip

Η Χορωδία String Theory δεν έχει όρια, αλλά έχει σχέδιο.
Δύο τμήματα δουλεύουν κάθε εβδομάδα:
Οι Δευτέρες (Repertoire) για νέους και παλιούς φίλους, με μικρή ή μεγάλη τραγουδιστική εμπειρία: μια περιήγηση στη Λιλιπούπολη, στη μουσική του ελληνικού και ξένου κινηματογράφου, στον Μεσαίωνα και την Αναγέννηση, και στην πολυφωνία της ελληνικής και βαλκανικής παράδοσης.
Οι Τετάρτες (Performance) για πιο έμπειρους, και με μεγαλύτερη αγάπη στο κλασικό ρεπερτόριο: όλο τον χρόνο προετοιμάζουν μία πρωτότυπη παράσταση. Με σύνθετα φωνητικά, αφηγήσεις και πρόζα. Κάθε χρόνο, ένα νέο μικρό θαύμα.
Και τα δύο τμήματα κάνουν συναυλίες, ηχογραφήσεις, εκδρομές στη φύση με τραγούδια ως το ξημέρωμα και στιγμές bonding που δεν αποτυπώνονται σε stories.

Μέλη της: από 20 έως 70+ ετών. Φωνές από εργοτάξια και πανεπιστήμια. Από κουζίνες και σκηνές. Από υπουργεία και μονοκατοικίες, από ΜΚΟ και ρετιρέ.

Οι δάσκαλοι δεν είναι (μόνο) δάσκαλοι
Οι φωνές δουλεύονται με την Έλλη Κετεντζιάν (Δευτέρα) και την Αντιγόνη Γκόγκη (Τετάρτη), ενώ ο ίδιος ο Γιώργος Πατεράκης με το μοναδικό του σύστημα διδασκαλίας οδηγεί τον «μουσικά αμύητο», οξύνει τη μουσική του αντίληψη και τον καθιστά ικανό για αναγεννησιακή πολυφωνία.

Τα σεμινάρια Singing Circles συνεχίζονται για τρίτη χρονιά, με καλεσμένες τέσσερις ξεχωριστές ερμηνεύτριες και δασκάλες: Αγγελική Τουμπανάκη, Μαρία Παπαγεωργίου, Κατερίνα Παπαδοπούλου
Θεοδώρα Μπάκα
Ανοιχτά σε όλους – και αρχάριους, και προχωρημένους. Τα σεμινάρια πραγματοποιούνται στο Playground – Βουτσαρά 4 Βοτανικός