Λίγοι είναι οι θρυλικοί ρόλοι στον κινηματογράφο που έχουν ταυτιστεί άρρηκτα με τον ηθοποιό που τους ενσάρκωσε. Για παράδειγμα κανείς δεν μπορεί να φανταστεί άλλον Εξολοθρευτή από τον Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ ή πόση επιτυχία θα έκανε ο Τιτανικός αν στον πρωταγωνιστικό ρόλο δεν ήταν ο Λεονάρντο ντι Κάπριο; Κι όμως πρόκειται για περιπτώσεις στις οποίες και οι δύο σταρ είχαν δεύτερες σκέψεις για το αν έπρεπε να αποδεχθούν τους πρωταγωνιστικούς ρόλους που, σχεδόν, έγιναν συνώνυμοι με τους ίδιους από την στιγμή που είπαν το ναι.

Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ – Ο Εξολοθρευτής

Ο Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ είχε ήδη διαβάσει το σενάριο του Εξολοθρευτή πριν συναντηθεί με τους παραγωγούς και τον Τζέιμς Κάμερον, τον σκηνοθέτη της επιτυχημένης ταινίας. Πίστευε ότι το σενάριο ήταν καλογραμμένο και συναρπαστικό, αλλά θεώρησε ότι η πλοκή ήταν λίγο περίεργη. Ωστόσο, είχε μια ιδέα για το πώς πρέπει να απεικονίζεται ο χαρακτήρας του ρομπότ δολοφόνου -τόσο σαφής, που ο Κάμερον του πρόσφερε το ρόλο σε εκείνη την πρώτη συνάντηση. «Όχι, όχι, δεν θέλω να πάω πίσω», είπε ο Σβαρτσενέγκερ στον σκηνοθέτη. Το πρόβλημα ήταν ότι ο Εξολοθρευτής είχε ακόμα λιγότερους διαλόγους από ό,τι και η ταινία Κόναν Ο Βάρβαρος, με τον Σβαρτσενέγκερ να φοβάται ότι το κοινό θα πίστευε ότι προσπαθούσε να αποφύγει τους ρόλους λόγω της προφοράς του. Ένας άλλος λόγος που απέρριψε τον ρόλο, αρχικά, ήταν ότι δεν ήθελε να παίξει έναν κακό χαρακτήρα τόσο νωρίς στην καριέρα του. Ο Κάμερον όμως επέμεινε, υποστηρίζοντας ότι επειδή ο Εξολοθρευτής ήταν μια μηχανή, δεν ήταν ούτε καλό ούτε κακό. Είπε στον Σβαρτσενέγκερ ότι αν το έπαιζε με έναν ενδιαφέροντα τρόπο, θα μπορούσε «να το μετατρέψει σε μια ηρωική φιγούρα που ο κόσμος θαυμάζει λόγω των δυνατοτήτων του». Μέχρι το τέλος της συνάντησης, ο ηθοποιός είχε συμφωνήσει να διαβάσει ξανά το σενάριο και τελικά ανέλαβε το ρόλο.

Όντρεϊ Χέπμπορν – Πρωινό στο Tiffany’s

Ο Τρούμαν Καπότε, ο συγγραφέας του μυθιστορήματος στο οποίο βασίζεται το Πρωινό στο Τίφανι, ήθελε η Μέριλιν Μονρόε να παίξει τον ρόλο της Χόλι Γκολάιτλι. Αλλά αφού ο σύμβουλος της Μονρόε την συμβούλευσε να μην παίξει τη συνοδό κυριών που στην ουσία ήταν η πρωταγωνίστρια Χόλι, η Paramount στράφηκε στην Όντρεϊ Χέπμπορν, προς απογοήτευση του συγγραφέα. Από την άλλη και η Χέπμπορν είχε τις δικές της αμφιβολίες σχετικά με την αποδοχή του ρόλου. «Δίστασα πολύ καιρό πριν αποδεχτώ το ρόλο», παραδέχτηκε η ηθοποιός σε μια συνέντευξη πριν από την κυκλοφορία της ταινίας το 1961. «Είναι πολύ δύσκολο και δεν πίστευα ότι ήμουν κατάλληλη γι’ αυτό». Η Χέπμπορν παραδέχτηκε ότι ήταν ο Μπλέικ Έντουαρντς, ο σκηνοθέτης της ταινίας, που την έπεισε να αναλάβει τελικά το ρόλο, ο οποίος της πρόσφερε την τέταρτη από τις πέντε συνολικά υποψηφιότητες για Όσκαρ καλύτερης ηθοποιού στην καριέρα της.

Λεονάρντο Ντι Κάπριο – Τιτανικός

Σύμφωνα με τον Τζέιμς Κάμερον, σκηνοθέτη του Τιτανικού, ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο σχεδόν απέρριψε το ρόλο του Τζακ, καθώς ο νεαρός τότε ηθοποιός δεν είχε κανένα ενδιαφέρον να υποδυθεί έναν παραδοσιακό πρωταγωνιστή. «Ο χαρακτήρας του δεν περνάει από μαρτύρια και ο Λέο τόσο στο παρελθόν, όσο και στη συνέχεια της καριέρας του έψαχνε πάντα αυτό το σκοτεινό σύννεφο», είπε ο Κάμερον στο People το 2012. Ο σκηνοθέτης ισχυρίστηκε ότι ήταν σε θέση να πείσει τον Ντι Κάπριο ότι ήταν περισσότερο μια πρόκληση να παίξει έναν ισχυρό χαρακτήρα που θα μπορούσε να κρατήσει την προσοχή του κοινού χωρίς να φαίνεται ότι προσπαθεί και τόσο πολύ. Ο Ρέι Σαντσίνι, μάλιστα, εκτελεστικός παραγωγός της ταινίας, συμφώνησε με την εκτίμηση του Κάμερον, λέγοντας στο E! News ότι «Νομίζω ότι το πιο δύσκολο πράγμα με τον Λέο ήταν να τον πείσουμε ότι υπήρχε πολυπλοκότητα στον Τζακ Ντόσον».