Λίγες δεκαετίες πρωτύτερα, ένα μικρό χωριουδάκι της Ανατολικής Γερμανίας, το Alwine στο κρατίδιο του Βρανδεμβούργου, έσφυζε από ζωή. Μπορεί να είχε μόλις 50 νοματαίους και όλοι τους να απασχολούνταν σε ένα από τα παλιότερα εργοστάσια κάρβουνου της Ευρώπης, εξασφάλιζε ωστόσο στους κατοίκους του όλα όσα χρειάζονταν. Σήμερα ο πληθυσμός του είναι λιγότερο από το μισό και τα σπίτια μοιάζουν ερείπια. Χρειάζεται επειγόντως επισκευές και γενναίες ανακαινίσεις, καθώς ο οικισμός μοιάζει ξεχασμένος από τον χρόνο και τον Θεό τον ίδιο. Ακόμα και ο ηλεκτρισμός σταμάτησε να έρχεται πια εδώ. Το 2000 δύο αδέρφια αγόρασαν το Alwine έναντι του συμβολικού τιμήματος του 1 μάρκου, θέλοντας να σώσουν τα κτίριά του και όση ζωή του είχε απομείνει. Στα χρόνια που ακολούθησαν όμως ο ένας αδερφός πέθανε και ο άλλος εγκατέλειψε κάθε προσπάθεια αναστήλωσης του χωριού. Την περασμένη βδομάδα, όπως μεταδίδει το πρακτορείο AFP, το Alwine βγήκε σε πλειστηριασμό και αγοράστηκε από ανώνυμο αγοραστή έναντι 125.000 ευρώ. Ναι, όλο το χωριό!

Η ιστορία του Alwine είναι όμως συνυφασμένη με την ίδια την ιστορία της Γερμανίας. Κατ’ αρχάς, πήρε το όνομά του από τη σύζυγο του καπιταλιστή που είχε το εργοστάσιο κατά τον 19ο αιώνα. Μετά, στα ψυχροπολεμικά χρόνια, έγινε μέρος της κομμουνιστικής Ανατολικής Γερμανίας και γνώρισε στο πετσί του τους λεονταρισμούς των δύο κόσμων. Και σήμερα, τρεις σχεδόν δεκαετίες μετά την επανένωση της Γερμανίας, συνεχίζει να λειτουργεί ως απομεινάρι του παρελθόντος, μένοντας εξόχως πίσω από έναν κόσμο που έχει προχωρήσει πολύ. Υπολείπεται τραγικά σε όρους ευημερίας, μισθών και κατά κεφαλήν εισοδήματος, λες και έμεινε σε άλλα χρόνια. Το 15% του πληθυσμού αναγκάστηκε να μεταναστεύσει μεταξύ 1991-2015, καθώς το εργοστάσιο που έδινε ζωή στην περιοχή έκλεισε το 1991 και όσοι ήταν νέοι τα μάζεψαν και έφυγαν. Η πρόσφατη αγορά του έδωσε ξανά ελπίδες στους κατοίκους πως κάτι ίσως αλλάξει, ίσως φέρει την ευημερία στο χωριό που είδε πολλά και έζησε ακόμα περισσότερα…