Ανάλυση BBC: Η Γαλλία αντιμέτωπη με τη σοβαρότερη κρίση της από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο

Σε μια εξαιρετικά επικριτική ανάλυση, το BBC περιγράφει τη Γαλλία ως μια χώρα βυθισμένη στη βαθύτερη κρίση της από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Με αφορμή την πολιτική αστάθεια των τελευταίων μηνών, την οργή των πολιτών και την πλήρη απουσία εμπιστοσύνης προς το πολιτικό σύστημα, το βρετανικό δίκτυο σκιαγραφεί ένα ζοφερό τοπίο, στο οποίο η απογοήτευση έχει μετατραπεί σε συλλογική παραίτηση.

Οι Γάλλοι παρακολουθούν με απογοήτευση και κυνισμό τα πολιτικά γεγονότα στη χώρα τους, βυθισμένοι σε ένα μείγμα κόπωσης, απογοήτευσης και μοιρολατρίας.

Η παραδοσιακή καχυποψία απέναντι στο Παρίσι και το πολιτικό κατεστημένο έχει πλέον μετατραπεί – ύστερα από 15 μήνες πολιτικής αστάθειας – σε βαθύτερη περιφρόνηση και απελπισία.

Σε αμέτρητες συζητήσεις, ακούγεται η ίδια φράση: «Εκείνοι μάς έχουν εγκαταλείψει. Οπότε κι εμείς εγκαταλείπουμε αυτούς.»

Γι’ αυτό και πολλοί αναλυτές θεωρούν πως η τρέχουσα κρίση δεν είναι απλώς μια παροδική πολιτική αναταραχή, αλλά ένα ιστορικό ορόσημο, με βαρύνουσα σημασία για το μέλλον της Δημοκρατίας στη Γαλλία.

Ο βετεράνος πολιτικός σχολιαστής Αλαίν Ντιουαμέλ – που έχει πάρει συνέντευξη από κάθε Γάλλο πρόεδρο από την εποχή του στρατηγού Ντε Γκωλ – εκτιμά πως η χώρα βρίσκεται σήμερα στη χειρότερη κατάσταση από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Αναμφίβολα, η κατάρρευση της Τέταρτης Γαλλικής Δημοκρατίας το 1958 αποτέλεσε σημείο καμπής γεμάτο ένταση και φόβο. Ωστόσο, τότε υπήρχαν δύο στοιχεία που σήμερα απουσιάζουν:

Η οικονομία παρουσίαζε θετικούς δείκτες.

Υπήρχε μια προσωπικότητα-«σωτήρας» έτοιμη να αναλάβει τα ηνία: ο στρατηγός Ντε Γκωλ.

Σήμερα, η Γαλλία βρίσκεται αντιμέτωπη με χρέος τριών τρισεκατομμυρίων ευρώ και έναν πρόεδρο που συγκεντρώνει οργή και απαξίωση.

Θα οδηγήσει όλο αυτό σε μια μαζική κοινωνική εξέγερση; Θα ανταποκριθούν οι πολίτες στο κάλεσμα για κινητοποιήσεις την Τετάρτη, όπως προτρέπει η ομάδα Bloquons Tout;

Οι περισσότεροι αναλυτές είναι επιφυλακτικοί. Το συγκεκριμένο κίνημα φαίνεται να έχει περάσει υπό τον έλεγχο της ακροαριστεράς, απέναντι στην οποία οι Γάλλοι εμφανίζονται εξίσου απογοητευμένοι και επιφυλακτικοί.