Με το όνομα Νάο βάπτισαν το πρώτο ρομπότ στον κόσμο, το οποίο «ζει» στην παιδική ηλικία, αναπτύσσοντας συναισθηματικούς δεσμούς με τους γύρω του και εκφράζοντας τα συναισθήματά του.

Με χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τη συνεργασία οκτώ πανεπιστημίων και εταιριών ρομποτικής από τη Βρετανία, τη Γαλλία, την Ελβετία, την Ελλάδα και τη Δανία, επετεύχθη η ολοκλήρωση του πρώτου βιονικού παιδιού.

Από την Ελλάδα συνεργάστηκαν ερευνητές του Εργαστηρίου Εικόνας, Βίντεο και Έξυπνων Πολυμεσικών Συστημάτων του Ινστιτούτου Επικοινωνιών και Συστημάτων Υπολογιστών του Εθνικού Μετσοβείου Πολυτεχνείου, που λειτουργεί από το 1989 και διευθύνεται από τον καθηγητή Στέφανο Κόλλια.

Ο Νάο συμπεριφέρεται σαν ένα μικρό παιδί, όταν είναι στεναχωρημένο, όταν είναι χαρούμενο, όταν έχει ανάγκη από τρυφερότητα επίσης αναπτύσσει σχέση με τους ανθρώπους, ανάλογα με το πώς του φέρονται, μαθαίνει να διαβάζει τη διάθεση και τα συναισθήματα του ανθρώπου και αναπτύσσει δυνατό δεσμό μαζί του.

Οι ερευνητές εστιάζουν στα σημάδια της μη λεκτικής επικοινωνίας και τα συναισθήματα αποκαλύπτονται μέσα από στάσεις του σώματος, χειρονομίες και άλλες κινήσεις παρά με εκφράσεις λόγων ή του προσώπου.

Ο Νάο έχει προγραμματιστεί, ώστε να μιμείται τα συναισθήματα ενός νηπίου ενός έτους, να μαθαίνει από τους ανθρώπους και να αντιδρά στα συναισθήματά τους με δικά του συναισθήματα. Χρησιμοποιεί βιντεοκάμερες για να καταλαβαίνει πόσο κοντά βρίσκεται ένας άνθρωπος, καθώς και ειδικούς αισθητήρες για να νιώθει τα αγγίγματά τους. Έτσι, το ρομπότ αντιλαμβάνεται ένα φιλικό ανθρώπινο χαμόγελο και ένα τρυφερό χάδι στο κεφάλι, αντιδρώντας ανάλογα.

Ένα τέτοιου είδους ρομπότ στο μέλλον θα μπορεί να κρατάει συντροφιά σε ανθρώπους, ιδιαίτερα ηλικιωμένους, που πάσχουν από μοναξιά.

Ο Νάο, μεταξύ άλλων, μπορεί να παρακολουθήσει το βλέμμα των ανθρώπων γύρω του, στρέφοντας ανάλογα τα δικά του μάτια, μπορεί να απομνημονεύσει πρόσωπα ανθρώπων και τις σχέσεις που είχε αναπτύξει μαζί τους στο παρελθόν. Μπορεί ακόμα να δείξει πότε χαρά και πότε λύπη ή φόβο.

Ένα τέτοιου είδους ρομπότ στο μέλλον θα μπορεί να κρατάει συντροφιά σε ανθρώπους, ιδιαίτερα ηλικιωμένους, που πάσχουν από μοναξιά, καθώς και στον ιατρικό τομέα π.χ. με αυτιστικά παιδιά.