Οι κινήσεις του Αλέξη Τσίπρα, η ενδεχόμενη πολιτική παρουσία της Μαρίας Καρυστιανού αλλά και τα σχέδια του Αντώνη Σαμαρά, κυριάρχησαν στο podcast του Newsbeast με καλεσμένο τον Δημήτρη Μανιάτη. Όταν έχεις βέβαια απέναντί σου τον έμπειρο δημοσιογράφο και συγγραφέα, είναι μια καλή ευκαιρία για μια εφ’ όλης της ύλης πολιτική συζήτηση, συνεπώς η συζήτηση άνοιξε από τα αριστερά έως τα δεξιά.

O Δ. Μανιάτης αναλύει με ρεαλισμό και κοφτερή ματιά τα νέα δεδομένα στο πολιτικό σκηνικό, εξηγώντας πώς διαμορφώνονται οι ισορροπίες μετά την επανεμφάνιση του Αλέξη Τσίπρα, τη στάση του Αντώνη Σαμαρά και το ενδεχόμενο πολιτικοποίησης της υπόθεσης των Τεμπών.

Περιγράφει έναν χάρτη σε μετάβαση με έναν Τσίπρα που «ακόμα μετριέται δυνητικά» και θέτει ένα ουσιαστικό ερώτημα: «Αν ο Αλέξης Τσίπρας έπρεπε να έχει κάνει το rebranding όσο ήταν αρχηγός κόμματος, δηλαδή όταν είχε τον τρόπο και τη λειτουργία ενός μαζικού χώρου στα χέρια του». Αναφορικά με τη Δεξιά, ο έμπειρος δημοσιογράφος υπογραμμίζει πως ο Αντώνης Σαμαράς θα επιδιώξει να γίνει ο «μοναδικός υποδοχέας δεξιάς δυσαρέσκειας», χωρίς πρόθεση επιστροφής στην εξουσία, αλλά ως πολιτικό σήμα προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Τέλος, δεν αποκλείει να αναδυθούν νέες πολιτικές πρωτοβουλίες από το κοινωνικό ρήγμα των Τεμπών. Όπως εκτιμά, το αν η Κατερίνα Καρυστιανού ή άλλοι συγγενείς θυμάτων θα προχωρήσουν σε ίδρυση κόμματος θα εξαρτηθεί από την έκβαση της δίκης – μια εξέλιξη που θα μπορούσε να πυροδοτήσει ακόμη και τη δημιουργία «δύο κομμάτων Τεμπών».

Τα σημαντικότερα σημεία της συζήτησης:

Για τον Αλέξη Τσίπρα: «Ακόμα μετριέται δυνητικά ο Τσίπρας, ούτε καν ως κόμμα, μετριέται ως πρόσωπο. Υπάρχουν ορισμένοι πεπειραμένοι δημοσκόποι οι οποίοι λένε ότι είναι λάθος να μετριέται το “κόμμα Τσίπρα”, γιατί ακόμα δεν υπάρχει, είμαστε στο μαιευτήριο. Αυτό που μπορεί να μετρηθεί σε πρώτη φάση περισσότερο είναι ένα μέρος της αξιοπιστίας του Αλέξη Τσίπρα σε σχέση με το εκλογικό κοινό, το οποίο επίσης δεν είναι το ίδιο με το 2015. Έχουμε διανύσει δέκα χρόνια και δημογραφικά (το κοινό) δεν είναι ίδιο, έχει μεταβληθεί».

«Ο Αλέξης Τσίπρας, σε πρώτη φάση προφανώς, θέλει να διεμβολίσει ευρύτερα εκλογικά ακροατήρια. Καταλαβαίνει ότι αν πάει με ένα στενό, συγκεκριμένο διακύβευμα, το οποίο θα βάλει στην κοινωνία αμιγώς Αριστερό, αυτό θα του δώσει έναν “κορμό” ανθρώπων που δεν θέλουν τον Μητσοτάκη ή που έχουν μια αναφορά σε αυτό που λέγεται Αριστερά. Παρ’ όλα αυτά, αυτό δεν θα είναι επαρκές. Και υπό αυτή την έννοια, κάνει ο ίδιος μια αναμόχλευση του δικού του προστάγματος πάνω στην πλειοψηφία και στη μειοψηφία, δηλαδή στους όρους των ελίτ και των από κάτω. Όχι κακό διαχωρισμό, αλλά ακόμα θολό -προφανώς στοχευμένα θολό».

«Είναι ένα μεγάλο ερώτημα για το αν ο Αλέξης Τσίπρας έπρεπε να έχει κάνει το rebranding όσο ήταν αρχηγός κόμματος, δηλαδή όταν είχε τον τρόπο και τη λειτουργία ενός μαζικού χώρου στα χέρια του. Ένα πρώτο επίπεδο του πώς θέλει να κινηθεί ο Τσίπρας, θα το δούμε μέσα από τις σελίδες του βιβλίου του, γιατί εκεί πιθανώς θα υπάρχουν τέτοιες απόψεις, θέσεις και περιγραφές για πρόσωπα που δεν θα επιτρέπουν σε ορισμένους εξ αυτών ούτε καν να προσεγγίσουν. […] Το ζήτημα είναι πώς θα ανασυνθεθεί όλο το πολιτικό σκηνικό μετά την άφιξη του φορέα Τσίπρα».

Για τον Αντώνη Σαμαρά: «Ο Αντώνης Σαμαράς έχει μικρότερο πήχη από αυτόν που έχει ο Τσίπρας. Οποτεδήποτε πάρει τη δική του πολιτική πρωτοβουλία, αν την πάρει, το δικό του στοίχημα είναι μικρότερο. Είναι ένα στοίχημα μιας οριοθέτησης, ενός χώρου με πολύ συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και η αποστολή σήματος στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Δεν τίθεται θέμα να κυβερνήσει τη χώρα ξανά. Επειδή είναι, όμως, ένας παλαιός πολιτικός, με παλαιά αντανακλαστικά και υψηλό πολιτικό ένστικτο, μπορεί να διαγνώσει πότε πρέπει να κάνει την κίνηση και πώς θα την κάνει. Αυτό που θα επιχειρήσει να κάνει, θα είναι να γίνει ο μοναδικός υποδοχέας δεξιάς δυσαρέσκειας.

Για την Μαρία Καρυστιανού: «Είναι ανοιχτό το αν θα κάνει κάτι η ίδια η Μαρία Καρυστιανού, αν θα πάρει την πρωτοβουλία και κατά τη γνώμη μου θα συναρτηθεί στενά πια από την έκβαση της δίκης. Μία δίκη, όπως θα εξελίσσεται, δεν θα είναι προωθητική στο να γίνει πολιτικός φορέας με τα Τέμπη. Γιατί για ένα μεγάλο μέρος των πολιτών επειδή ακριβώς θα εξελίσσεται η δίκη, θα θεωρήσουν και θα πουν ότι “τώρα έχει πάει η υπόθεση στη δικαιοσύνη, η δίκη γίνεται στη Λάρισα, αξιολογείται το ανακριτικό υλικό, τοποθετούνται οι μάρτυρες, τοποθετούνται και οι δικηγόροι εκατέρωθεν, άρα ποιος ο λόγος να φτιαχτεί ένας πολιτικός φορέας;”. Αν, όμως, η έκβαση της δίκης διαμορφώσει όρους περαιτέρω συγκάλυψης ή ερωτημάτων για το ζήτημα των Τεμπών μπορεί να αποτελέσει την κρίσιμη ύλη για να δούμε και πολιτικές πρωτοβουλίες και όχι μόνο από την κ. Καρυστιανού, μπορεί να δούμε και από άλλους συγγενείς των θυμάτων. Μπορεί να έχουμε δύο κόμματα Τεμπών».

Ποιοι θα μπορούσαν να προσεγγίσουν την Μαρία Καρυστιανού: «Η κυρία Κωνσταντοπούλου, ο κύριος Κασσελάκης πιθανώς και ο κύριος Τσίπρας θα μπορούσαν να κάνουν να κάνουν πρόταση στην κυρία Καρυστιανού να κατέβει σε εκλόγιμη θέση επικρατείας».

Για τον ΣΥΡΙΖΑ: «Η κρίση του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν οργανωτικού τύπου, δεν ήταν κρίση επειδή κάποιοι “έφαγαν” τον Κασσελάκη ή γιατί ο Κασσελάκης κατάφερε να έχει εκλεγεί πρόεδρος ενώ δεν είχε τα “εργαλεία” για να το κάνει. Η κρίση του ΣΥΡΙΖΑ είναι δομική και άρχιζε να εκφράζεται στην πραγματικότητα από το 2019 και φάνηκε ακόμα περισσότερο το 2024: ήταν κρίση ταυτότητας, πού τοποθετείται στο πολιτικό τόξο».

Για την Ζωή Κωνσταντοπούλου: «Η κ. Κωνσταντοπούλου πέφτει, η Πλεύση Ελευθερίας για την ακρίβεια. Φαίνεται ότι η δυναμική της είναι μια συνολική αντίθεση στον τρόπο που διαρθρώνεται σήμερα η δικαιοσύνη και η πολιτική και το αδύνατο στοιχείο της είναι η μη πλαισίωση προσώπων (…) Όταν συγχέεται η νομική ιδιότητα με την πολιτική ιδιότητα υπάρχει πρόβλημα. Είναι προσεκτική στη δεξαμενή της Κεντροαριστεράς γιατί καταλαβαίνει ότι, ναι μεν έχει τη δυνατότητα να την υπερβαίνει λίγο, δηλαδή να απευθύνεται και σε άλλα κοινά, αλλά καταλαβαίνει ταυτόχρονα ότι ένα μεγάλο μέρος του κόσμου που μπορεί να απευθυνθεί είναι από εκεί (σ.σ. τον Τσίπρα). Δεν μπορεί να πάει μόνο με όρους επιθετικού μπαράζ απέναντι στον Τσίπρα, πρέπει να πάει με όρους αναμονής και δικής της προγραμματικής τοποθέτησης τα πράγματα».

Ακούστε το podcast με καλεσμένο τον Δημήτρη Μανιάτη: