Από την κάτω Τούμπα της Θεσσαλονίκης όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε βρέθηκε στο νησάκι Αρκιοί της Δωδεκανήσου δίνοντας μία πολύπλευρη μάχη για τον μοναδικό μαθητή του νησιού, αλλά και για την επιβίωση των 35 κατοίκων του, που όπως και αυτή δεν το βάζουν κάτω.

H δασκάλα Μαρία-Φαίδρα Τσιαλέρα τιμήθηκε μάλιστα από την Ακαδημία Αθηνών «για την αφοσίωση και τη συνέπεια με την οποία εκτελεί τα καθήκοντα της». «Θεωρώ ότι αποτελεί επιβράβευση των προσπαθειών που καταβάλλουν οι εκπαιδευτικοί των νησιών της Δωδεκανήσου, οι οποίοι δίνουν και την ψυχή τους στις εσχατιές του Αιγαίου» δήλωσε μετά τη βράβευσή της.

Η Μαρία Φαίδρα Τσιαλέρα είναι μία ξεχωριστή περίπτωση εκπαιδευτικού αφού αποφάσισε συνειδητά να ζει και να διδάσκει στην άγονη γραμμή του Αιγαίου.

Η δασκάλα, η οποία τώρα βρίσκεται στους Λειψούς μίλησε τη Δευτέρα (12/9) στην Ίνα Ταράντου και στην εκπομπή του Open «Εμείς».

«Εδώ στους Λειψούς το σχολείο μας σήμερα (σ.σ. χθες) είχε το εναρκτήριο κουδούνι, όλοι ήταν χαρούμενοι, έγινε αγιασμός παντού, Νηπιαγωγείο, Δημοτικό, Γυμνάσιο, Λύκειο. Όλα είναι καλά, απλώς έχουμε κάποια έλλειψη σε προσωπικό και χρειάζεται το κτίριό μας κάποιες επιδιορθώσεις. Το νησί είναι πανέμορφο, ο καιρός είναι καλοκαιρινός, ο τουρισμός καλά κρατεί» δήλωσε και ανέφερε ότι οι Λειψοί είχαν για αρκετά χρόνια τον μεγαλύτερο αριθμό γεννήσεων σε σχέση με τον πληθυσμό τους. Τα τελευταία χρόνια, όμως, έχει μειωθεί το νούμερο. Είναι τώρα 40 παιδιά Γυμνάσιο-Λύκειο, 18 στο Νηπιαγωγείο και γύρω στα 25 στο Δημοτικό Σχολείο.

Η εκπαιδευτικός μίλησε και για τις δυσκολίες κυρίως το Χειμώνα, αλλά σημείωσε «ότι η ζωή σε αυτά τα νησιά είναι ζωή με ποιότητα, οπότε και τις δυσκολίες προσπαθείς να τις ξεπεράσεις με αγάπη. Πολλές φορές αγανακτούμε γιατί με την κακοκαιρία έχουμε και τις διακοπές στην ηλεκτροδότηση, στο ίντερνετ, την προσέγγιση των καραβιών που δεν μπορεί να γίνει λόγω των ισχυρών ανέμων, αλλά καλή θέληση αν υπάρχει και υγεία όλα τα ξεπερνάς, αρκεί να ζεις εδώ, σε αυτόν τον Παράδεισο».

Είκοσι-τρία χρόνια εκπαιδευτικός στην ακριτική γραμμή βλέπει μια αλλαγή στη νοοτροπία για μόνιμη παραμονή σε αυτά τα νησιά και όπως λέει «οι περισσότεροι που θέλουν να έρθουν στα νησιά αυτά και να περάσουν το υπόλοιπο της ζωή τους είναι οι ξένοι, δηλαδή βρίθει ο τόπος από αγορές ακινήτων από Γάλλους, Ιταλούς, Βέλγους και από όποια εθνικότητα μπορείτε να φανταστείτε. Γιατί έχουν και την οικονομική δυνατότητα να αγοράσουν περισσότερο από τους Έλληνες» τόνισε και συμπλήρωσε πως δεν έχει μετανιώσει για την απόφασή της να εξασκεί το επάγγελμά της σε αυτά τα μικρά νησιά και μάλιστα εξέφρασε την επιθυμία της να ξαναπάει στους Αρκιούς για μια ή δύο χρονιές ή και σε κάποιο άλλο μικρό νησί για να προσφέρει τις υπηρεσίες της.

Οι Αρκιοί έχουν τώρα μόνο τον μικρό Άγγελο από μια οικογένεια που μετακόμισε εκεί από τους Λειψούς και όσο για τον δικό της μαθητή εκεί, «έχει τελειώσει την πρώτη Γυμνασίου στην Πατμιάδα Σχολή, πήγε στο Γυμνάσιο κανονικά που είναι σαν κολέγιο, υποτροφείο δηλαδή και πιστεύω ότι τώρα θα συνεχίσει και στις άλλες τάξεις».

Τα παιδιά στους Αρκιούς τελειώνουν το Δημοτικό εκεί και για να πάνε Γυμνάσιο θα πρέπει να… μεταναστεύσουν. «Εγώ είχα ζητήσει από το Υπουργείο ίδρυση Γυμνασίου εκεί, αλλά μου είπαν ότι είναι πολύ δύσκολο αυτό το εγχείρημα, όπως συνέβη φέτος και στη Γαύδο. Τα δύο αδελφάκια θα πάνε στην Κρήτη τώρα στο Γυμνάσιο. Είπαν ότι είναι ανέφικτο να δημιουργηθεί κι εκεί Γυμνάσιο. Καλό θα είναι να μην συνεχίσει αυτή η κατηφόρα η δημογραφική και να μπορέσουν και Γυμνάσια να ιδρυθούν στα μικρά νησιά και να στελεχωθούν από ανθρώπους. Το πιο ευχάριστο νέο που άκουσα σήμερα (σ.σ. χθες) είναι ότι λειτούργησε επιτέλους για πρώτη φορά το Νηπιαγωγείο στην Ερείκουσσα στις Διαπόντιες Νήσους με δύο παιδάκια» κατέληξε.