Η ανατροφή ευτυχισμένων παιδιών δεν έχει κάποια μαγική συνταγή. Είναι μια δυναμική διαδικασία, γεμάτη προκλήσεις, μικρές αποκαλύψεις και διαρκή διδάγματα – τόσο για τα παιδιά όσο και για τους γονείς.
Η Gretchen Rubin, ειδικός στη γονεϊκότητα και μία από τις πιο επιδραστικές μελετήτριες για την ευτυχία και την ανθρώπινη φύση, σε άρθρο της στο CNBC, αποκαλύπτει τέσσερις θεμελιώδεις αρχές που δεν βασίζονται σε θεωρίες, αλλά σε συμπεράσματα από την προσωπική της εμπειρία.
Από τη σημασία της αποδοχής και της συναισθηματικής αναγνώρισης, μέχρι τη δύναμη της προσωπικής αλλαγής και της ενσυνειδητότητας (mindfulness), οι συμβουλές της Gretchen Rubin, τα βιβλία της οποίας έχουν γίνει best seller και έχουν μεταφραστεί σε δεκάδες γλώσσες, αποτελούν έναν χρήσιμο οδηγό για τους γονείς στο ταξίδι για την ανατροφή συναισθηματικά υγιών παιδιών.
Το κλειδί είναι η συνειδητοποίηση πως η γονεϊκότητα δεν είναι να φτιάξεις κάποιον άλλον, αλλά να φτιάξεις τον εαυτό σου και να είσαι παρών…
1. Δεν χρειάζεται να φτιάχνεις τη διάθεση των παιδιών σου κάθε φορά
Μου πήρε καιρό, αλλά τελικά κατάλαβα πόσο άχρηστο ήταν να λέω στις κόρες μου «Σκέψου θετικά!», «Δεν είναι και τόσο άσχημα!», ή «Μη φοβάσαι τους κλόουν!»
Προσπαθούσα να τις κάνω να νιώσουν καλύτερα, αλλά αυτό που τελικά τις παρηγορούσε ήταν να ακούσουν φράσεις όπως: «Ακούγεται ότι σε τάραξε πολύ το τεστ», «Αυτό στο σχόλιο σε πλήγωσε», ή «είναι δύσκολο να μάθεις την προπαίδεια».
Με τον καιρό κατάλαβα κάτι σημαντικό: Κάνουμε τους ανθρώπους πιο χαρούμενους όταν αναγνωρίζουμε ότι δεν είναι χαρούμενοι.
2. Δείξε την αγάπη σου μέσα από την αποδοχή
Ένα γονεϊκό δίλημμα με προβλημάτιζε για καιρό. Αγαπώ τις κόρες μου με όλη μου την καρδιά, δεν θέλω να αλλάξουν στο παραμικρό – τότε γιατί τις πίεζα συνεχώς να βελτιωθούν; Τελικά κατάλαβα: Η αγάπη είναι άνευ όρων, αλλά και απαιτητική. Η αγάπη σε δέχεται όπως είσαι, αλλά περιμένει και το καλύτερο από εσένα.
3. Όταν είσαι ευγενικός με τον εαυτό σου, γίνεσαι καλύτερος γονιός
Ένα απογοητευτικό κομμάτι της ευτυχίας είναι ότι δεν μπορούμε να αλλάξουμε τους άλλους. Ως γονιός, όμως, ανακάλυψα ότι όταν άλλαζα εγώ – όταν κοιμόμουν περισσότερο και ήμουν λιγότερο εκνευρισμένη, όταν άφηνα περισσότερο χρόνο στον εαυτό μου και δεν έτρεχα πανικόβλητη, όταν διατηρούσα το χιούμορ μου – οι κόρες μου ήταν πιο ήρεμες και χαρούμενες.
Όταν άλλαζα εγώ συμπεριφορά εκείνες επηρεάζονταν, και τότε συνειδητοποίησα: Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τους άλλους. Αλλά όταν αλλάζουμε εμείς, αλλάζουν και οι σχέσεις μας και μέσα από αυτές αλλάζουν και οι άλλοι.
4. Απόλαυσε κάθε στιγμή – τα παιδιά μεγαλώνουν σε μια στιγμή
Ένα από τα πιο σημαντικά μαθήματα ανατροφής το έμαθα πριν μερικά χρόνια, όταν οι κόρες μου ήταν ακόμα μικρές, πριν ενηλικιωθούν και μετακομίσουν στο δικό τους σπίτι.
Θυμάμαι ότι προσπαθούσα να εκφράσω ένα παράδοξο που βίωνα διαρκώς ως γονιός: Ένα κουραστικό Σάββατο ή μια δύσκολη εβδομάδα φάνταζαν ατελείωτα – αλλά η Δευτέρα Δημοτικού πέρασε σαν αστραπή.
Ξάπλωνα το πρωί και με έπιανε πανικός για όλα όσα έπρεπε να κάνω πριν επιστρέψω ξανά στο κρεβάτι – κι όμως, έφτανε η Πρωτομαγιά, κι αμέσως μετά τα Χριστούγεννα, και ξανά απ’ την αρχή.
Μετά από πολλές προσπάθειες, κατάφερα να το περιγράψω με λόγια: Εμείς οι γονείς ζούμε σε δύο χρονικές πραγματικότητες. Οι μέρες είναι μεγάλες, αλλά τα χρόνια είναι μικρά.
