Ανάμεσα στα πιο γοητευτικά χωριά του Πηλίου, ο Λαύκος ξεχωρίζει για την πανοραμική του θέα στον Παγασητικό και για την ατόφια αυθεντικότητά του.
Πέτρινα αρχοντικά, σοκάκια που μοσχοβολούν βασιλικό και μια πλατεία που μοιάζει βγαλμένη από άλλη εποχή, συνθέτουν την εικόνα ενός τόπου που δεν υποκύπτει στον μαζικό τουρισμό.
Εδώ, στο καφενείο του Μανώλη Φορλίδα -το παλαιότερο της χώρας, που λειτουργεί αδιάκοπα από το 1785- η παράδοση δεν είναι απλώς παρελθόν, αλλά ζωντανή καθημερινότητα.
Χτισμένος σε υψόμετρο 310 μέτρων, μόλις 50 χιλιόμετρα από τον Βόλο, ο Λαύκος αγναντεύει από το νότιο Πήλιο μια πανοραμική θέα που κόβει την ανάσα. Η ονομασία του, σύμφωνα με την επικρατέστερη εκδοχή, προέρχεται από τη λέξη «γλαύκος», που σημαίνει καθαρός, φωτεινός -όπως ακριβώς και ο ορίζοντάς του.
Το χωριό διατηρεί ατόφιο τον παραδοσιακό του χαρακτήρα, μακριά από τον μαζικό τουρισμό. Πέτρινα αρχοντικά με λουλουδιασμένες αυλές, πλακόστρωτα σοκάκια, βρύσες με δροσερό νερό και μια γραφική πλατεία κάτω από τον αιωνόβιο πλάτανο συνθέτουν μια εικόνα γαλήνης και αυθεντικής φιλοξενίας.
Εκεί, στην πλατεία, βρίσκεται και το ιστορικό καφενείο Φορλίδα. Με ψάθινες καρέκλες, μαρμάρινα τραπεζάκια και το άρωμα του ελληνικού καφέ να πλανάται στον αέρα, αποτελεί ζωντανό μνημείο της λαϊκής παράδοσης. Από τον επάνω όροφό του, που κάποτε λειτουργούσε ως χάνι, έχουν περάσει σπουδαίες μορφές των γραμμάτων, όπως ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, ο Κώστας Βάρναλης, ο Γιώργος Σεφέρης και ο Δελμούζος.
Στους τοίχους του θα δείτε ασπρόμαυρες φωτογραφίες και σημάδια του χρόνου που διηγούνται την πορεία του μέσα στους αιώνες. Κι αν κάποτε σέρβιρε καφέ, κρασί, κρέας και κούρεμα στον ίδιο χώρο, σήμερα συνεχίζει να προσφέρει απλόχερα κάτι ανεκτίμητο -την αίσθηση της γνήσιας, παλιάς Ελλάδας.
