Η ομάδα που δεν δεχόταν ποτέ γκολ

Είναι ωραία φάση όταν μια ομάδα σου δίνει πάτημα να μιλήσεις για άμυνα. Ενα πράγμα το οποίο πολύ συχνά υποτιμάται σαν να πρόκειται για κάτι ντροπιαστικό, σαν να μην είναι καν μέρος του αγαπημένου μας παιχνιδιού, σαν να είναι unfair να παίζεις έτσι. Είναι πλέον πολύ συχνό, σχεδόν καθημερινό, το φαινόμενο η επίθεση να είναι το ποδόσφαιρο και η άμυνα το αντι-ποδόσφαιρο, όμως ευτυχώς, ακόμα κι αν είναι μειοψηφία, υπάρχουν άνθρωποι που καταλαβαίνουν ότι τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Οταν το επιτελείο ενός συλλόγου μελετά επί μήνες έναν αντίπαλο και ο προπονητής στήνει πλάνο το οποίο όταν εκτελείται εξασφαλίζει ένα, για παράδειγμα, 0-0, είναι τουλάχιστον άστοχο να πεις ότι το ματς δεν βλεπόταν επειδή δεν παρακολούθησες άμυνες που δέχθηκαν από τρία γκολ, έτσι ώστε να γίνει ‘ματσάρα’. Η τέχνη της άμυνας είναι ίσως πολύ πιο δύσκολη από εκείνη της επίθεσης και ο Τσόλο Σιμεόνε, ο άνθρωπος που όταν φορούσε ποδοσφαιρικά έπαιζε πάντα με το μαχαίρι στα δόντια, ευτυχώς μας την προσφέρει σταθερά τα τελευταία χρόνια. Το δύσκολο δεν είναι να επιλέγεις ποιον παίκτη θέλεις και χωρίς να υπάρχει περιορισμός να τον αγοράζεις για να δημιουργήσεις ένα σούπερ επιθετικό σύνολο. Το δύσκολο είναι να παίρνεις το 200% από αυτά που έχεις και να φτιάξεις έναν αγωνιστικό και πνευματικό μηχανισμό που θα βαράει σταθερά πάνω από τα κιλά του, που λένε και οι Αγγλοι. Ακόμα όμως και η Ατλέτικο Μαδρίτης, που έκανε το θαύμα του 2014 κόντρα στα μεγαλύτερα μεγέθη του ποδοσφαιρικού σήμερα και που είναι στα προημιτελικά του Champions League για 4η σερί χρονιά και έχει 2 τελικούς στην 3ετία, έχει haters επειδή… παίζει αντιποδόσφαιρο. Ρωτήστε τους fans της Παρί Σεν Ζερμέν πόσο θα ήθελαν η ομάδα τους να μπορούσε να παίξει έτσι έστω για 45 λεπτά στο Camp Nou. Αυτό που ένιωθαν δεν θα ήταν ντροπή όταν θα είχαν αποκλείσει την Μπαρτσελόνα… Εχοντας να αντιμετωπίσει πολύ πιο ισχυρά, από κάθε άποψη, κλαμπ, αν η Ατλέτικο κάνει αυτό που έχει συνηθίσει τους αφισιονάδος και κόντρα στην Λέστερ, θα δώσει το «παρών» στα ημιτελικά του Champions League για 3η φορά τα τελευταία 4 χρόνια. Στον επαναληπτικό του 2-4 της Γερμανίας με την Λεβερκούζεν, αν και χρειάστηκε η τριπλή επέμβαση-μύθος του Γιαν Ομπλακ για να παραμείνει το 0-0, οι Rojiblancos κλείδωσαν ξανά σε νοκ-άουτ αγώνα το Vicente Calderon, λίγους μήνες πριν κλείσει μια για πάντα. Ηταν πριν τρία χρόνια και κάτι. Στις 11 Μαρτίου του 2014, οι Colchoneros δέχθηκαν γκολ για τελευταία φορά στην έδρα τους σε νοκ-άουτ αγώνα Champions League. Ο Ρίκι Κακά, ο πιο πρόσφατος world-class παίκτης που πήρε την Χρυσή Μπάλα πριν το rivalry Μέσι-Ρονάλντο, πανηγύρισε στο Calderon φορώντας τη φανέλα της τελευταίας Μίλαν που εμφανίστηκε στην κορυφαία διοργάνωση. Το γκολ δεν είχε μεγάλη σημασία. Η Ατλέτικο είχε νικήσει 0-1 στο San Siro στο πρώτο σκέλος της φάσης των «16» και ο Κακά ισοφάρισε σε 1-1 για να φύγουν τελικά οι Rossoneri από την ισπανική πρωτεύουσα με βαριά ήττα 4-1. Από τότε μέχρι σήμερα, πέρασαν τρία χρόνια και σε αυτό το διάστημα οι τερματοφύλακες της Ατλέτι δεν είδαν ποτέ την μπάλα στα δίχτυα τους. Τιμπό Κουρτουά, Μιγκέλ Ανχελ Μογιά και Γιαν Ομπλακ, όσες φορές χρειάστηκε να φορέσουν τα γάντια κράτησαν την εστία τους στο «μηδέν». Αφού απέκλεισαν την Μίλαν, οι Rojiblancos μετά το 1-1 στο Camp Nou, νίκησαν 1-0 την Μπαρτσελόνα στο Calderon με γκολ του Κόκε και στα ημιτελικά είδαν την Τσέλσι να φεύγει με 0-0 από την έδρα τους πριν χάσει στο Λονδίνο (1-3). Υστερα από έναν χρόνο, η Ατλέτικο ήταν ξανά παρούσα στο top-level του αθλήματος και αφού είχε ηττηθεί 1-0 στην Γερμανία νίκησε 1-0 την Λεβερκούζεν πριν την αποκλείσει στα πέναλτι στον δρόμο για τους «8». Εκεί αντιμετώπισε την Ρεάλ με την οποία αναδείχθηκε ισόπαλη χωρίς τέρματα πριν ηττηθεί στο Bernabeu και πει adios στον θεσμό. Και φτάνουμε στο πέρυσι, όπου το ρεκόρ χτιζόταν ακόμα. Στην πρώτη φάση των νοκ άουτ η PSV πήρε 0-0 στην Μαδρίτη για να υποκύψει και εκείνη στα πέναλτι και σειρά πήρε η Μπαρτσελόνα. Οι Καταλανοί, σε ένα ακόμα παιχνίδι τους που είχε αμφισβητούμενες διαιτητικές αποφάσεις, νίκησαν 2-1 στο Camp Nou, όμως στη ρεβάνς υποκλίθηκαν στο σύνολο του Τσόλο που πήρε μυθική πρόκριση χάρη στα δύο γκολ του Αντουάν Γκριζμάν (2-0). Η Ατλέτικο είχε κρατήσει ξανά την εστία της ανέπαφη και έκλεινε ραντεβού με την Μπάγερν Μονάχου του Πεπ Γκουαρδιόλα. Τον Απρίλιο του 2016 το Calderon ετοιμάστηκε για μάχη ακόμα μια φορά και μόλις στο 11′ οι 60.000 θεατές παραλίγο να το γκρεμίσουν όταν ο Σαούλ Νίγεθ έγινε Ντιέγο Μαραντόνα και αφού πέρασε όποιον συνάντησε πλάσαρε τον Νόιερ. Οι fighters του Σιμεόνε κράτησαν μέχρι το τέλος το 1-0 και μετά τη ρεβάνς πέρασαν στον τελικό για να συνεχίσουν φέτος το σερί μετά το 0-0 με την Λεβερκούζεν. Η συνέπεια και η συνέχεια των αμυντικών αρετών της Ατλέτικο στο κορυφαίο επίπεδο δείχνει ότι αυτό που κάνει ο Τσόλο δεν είναι απλά ένα παρκάρισμα λεωφορείου. Ακόμα και αν είναι όμως, πολλές ομάδες θα ήθελαν να έχουν τη δυνατότητα να μπουν σε αυτό το mode όποτε το επιθυμούν. Φέτος οι Rojiblancos ξεκίνησαν καλά και πάτησαν κορυφή, όμως η συνέχεια δεν ήταν καλή και έφτασε σε σημείο να παλεύει για την 4άδα. Σε μια κίνηση που δεν βλέπουμε συχνά, ο άνθρωπος χάρη στον οποίο έχουμε την τύχη να βλέπουμε αυτή την υπερομάδα τα τελευταία χρόνια, μείωσε τη διάρκεια του συμβολαίου του μέχρι το 2018 και τα ρεπορτάζ έδιναν σίγουρη αποχώρηση. Σίγουρα ‘δεν μπορείς να λες τα ίδια πράγματα στα ίδια κεφάλια για πάνω από τέσσερα χρόνια’, όμως δεν υπάρχει αυτή η Ατλέτικο χωρίς τον άνθρωπο που έχει πρώτος το μαχαίρι στα δόντια… Πηγή: gazzetta.gr