Λίγες ώρες αφότου οι γιατροί έκριναν πως ο Anil Subba, οδηγός Uber από το Νεπάλ, κάτοικος Jackson Heights στο Κουίνς της Νέας Υόρκης, είναι αρκετά δυνατός για να βγει από τον αναπνευστήρα, εκείνος άφησε την τελευταία του πνοή.
Στην κοντινή συνοικία Corona ο 44χρονος Edison Forero, Κολομβιανός εργαζόμενος σε εστιατόριο, ψηνόταν ακόμα στον πυρετό όταν ο συγκάτοικός του του ζήτησε να εγκαταλείψει το νοικιασμένο δωμάτιό του.
Και πάλι στην περιοχή Jackson Heights, η 53χρονη Raziah Begum, χήρα, νταντά από το Μπαγκλαντές, φοβάται πως σύντομα θα προστεθεί στη λίστα των επιβεβαιωμένων κρουσμάτων κορονοϊού. Δύο από τις συγκάτοικούς της έχουν ήδη συμπτώματα της Covid-19. Όλοι στο διαμέρισμα έχουν μείνει χωρίς δουλειά και τρώνε ένα γεύμα την ημέρα.
«Πεινάμε τόσο πολύ, αλλά πιο πολύ φοβάμαι πως θα αρρωστήσω» λέει η 53χρονη, η οποία έχει διαβήτη και υψηλή πίεση.
Σε αυτή την πόλη που χτυπήθηκε σφοδρά από τον κορονοϊό, τη Νέα Υόρκη, λίγα μέρη έχουν δεθεί τέτοιο πλήγμα όπως η περιοχή Queens, όπου σε έναν «πυκνοκατοικημένο θύλακα μεταναστών έκτασης 18 τετραγωνικών χιλιομέτρων», όπως αναφέρουν χαρακτηριστικά οι New York Times, καταγράφηκαν πάνω από 7.000 κρούσματα κορονοϊού στις πρώτες εβδομάδες του ξεσπάσματος.
Η Νέα Υόρκη έστειλε χθες ένα σχετικά ενθαρρυντικό μήνυμα χθες, καθώς ο αριθμός των νοσηλευόμενων παρέμεινε σχεδόν σταθερός για πρώτη φορά από την έναρξη του lockdown. Οι αρχές ωστόσο προειδοποιούν πως είναι πολύ νωρίς για να κριθεί αν αυτό θα κρατήσει. Ο αριθμός των νεκρών εξακολουθεί να αυξάνεται, χθες η πολιτεία κατέγραψε νέο υψηλό μιας ημέρας με 799 θύματα.
Στον ένα μήνα μετά την έκρηξη των κρουσμάτων κορονοϊού στη Νέα Υόρκη, ο ιός δεν έχει κάνει διακρίσεις σε πλούσιους και φτωχούς. Καθώς όμως ο απολογισμός των θυμάτων μεγαλώνει, η διασπορά του ιού έφερε στην επιφάνεια τις αδιαμφισβήτητες ανισότητες της πόλης, σαρώνοντας τις συνοικίες των μεταναστών της εργατικής τάξης πολύ πιο γρήγορα από ό,τι άλλες.
Οι γειτονικές συνοικίες Corona, Elmhurst, East Elmhurst και Jackson Heights έχουν αναδειχθεί στο επίκεντρο του σαρωτικού ξεσπάσματος του κορονοϊού της Νέας Υότκης.
Έως την Τετάρτη οι κοινότητες αυτές, με πληθυσμό συνολικά περίπου 600.000 ανθρώπων, είχε πάνω από 7.260 κρούσματα κορονοϊού, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία. Το Μανχάταν, με σχεδόν τριπλάσιο πληθυσμό, έχει 10.860 κρούσματα.
Οι υπηρεσίες υγείας δεν έχουν δώσει στη δημοσιότητα στοιχεία για την εθνικότητα των ασθενών. Όπως οι εργαζόμενοι στον χώρο της Υγείας λένε, όπως γράφει η εφημερίδα, πως είναι αδιαμφισβήτητο πως η πανδημία έχει πλήξει δυσανάλογα τους ισπανόφωνους εργάτες, εργαζόμενους σε εστιατόρια και καθαριστές που αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού των περιοχών αυτών. Οι θάνατοι των λεγόμενων Latinos αποτελούν το 34% των συνολικών θανάτων στην πόλη της Νέας Υόρκης.
Στις γειτονιές αυτές ζουν επίσης μεγάλες κοινότητες Ινδών, Μπανγκλί, Κινέζων, Φιλιππινέζων, Νεπαλέζων και πολλών ακόμα εθνικοτήτων, οι οποίες έχουν δεχθεί σφοδρό πλήγμα από την πανδημία.
Το νοσοκομείο Elmhurst Hospital Center ήταν ένα από τα πρώτα που «χτυπήθηκε». Δεκάδες ασθενείς με Covid-19 βρέθηκαν να νοσηλεύονται ακόμα και στους διαδρόμους περιμένοντας για ένα κρεβάτι, τρομοκρατημένοι, μόνοι, και συχνά χωρίς να μπορούν να επικοινωνήσουν στα αγγλικά.
«Είμαστε το επίκεντρο του επίκεντρου» λέει ο δημοτικός σύμβουλος Daniel Dromm, που εκπροσωπεί τις συνοικίες Elmhurst και Jackson Heights. «Έχει κλονιστεί όλη η γειτονιά».
Οι αρχές δεν ανακοινώνουν ακριβώς που καταγράφονται ημερησίως οι θάνατοι. Αλλά οι επικεφαλής κοινοτήτων κάνουν τους δικούς τους απολογισμούς, με στοιχεία που δείχνουν το δυσανάλογο πλήγμα του κορονοϊού στις κοινότητες μεταναστών.
Σύμφωνα με το New York Taxi Workers Alliance, 28 οδηγοί έχουν χάσει τη ζωή τους. Η πλειονότητα ήταν μετανάστες που ζούσαν στο Queens. Η οργάνωση Make the Road New York, που εργάζεται με Latinos, λέει πως οκτώ από τα μέλη της στο Queens είναι νεκρά. «Συμβαίνει μία τραγωδία» τονίζει ο διευθυντής Javier H. Valdés.
Η κρίση έχει μεταμορφώσει τη γειτονιά τους. Η κάποτε πολυσύχναστη και φασαριόζα Roosevelt Avenue έχει κατεβάσει ρολά, και το μόνο που σπάει την ανατριχιαστική ησυχία είναι οι σειρήνες ή τα τρένα που περνούν.
Μερικοί πλανόδιοι πωλητές επέστρεψαν αλλά πλέον πουλάνε μάσκες και είναι ντυμένοι με τις ολόσωμες στολές Tyvek.
Με τις εκκλησίες και τα τζαμιά κλειστά, οι οικογένειες των νεκρών μπορούν να τους πενθήσουν μόνο στα σπίτια τους.
Ο υπερπληθυσμός μπορεί να έχει παίξει ρόλο στην «τραγωδία» αυτή. Γιατροί και επικεφαλής κοινοτήτων λένε πως η φτώχεια, τα σπίτια με πολλούς παραπάνω από το κανονικό ενοίκους και η αδράνεια της κυβέρνησης έκανε τους κατοίκους ιδιαίτερα ευάλωτους στον ιό.
«Δεν πιστεύω πως ο δήμος επικοινώνησε τον βαθμό του κινδύνου»λέει η Claudia Zamora από την οργάνωση New Immigrant Community Empowerment, που δραστηριοποιείται στο Jackson Heights. Στις αρχές Μαρτίου, όπως λέει, οι υπεύθυνοι του δήμου μοίρασαν φυλλάδια με συμβουλές για το σωστό πλύσιμο των χεριών.
Ο 39χρονος Ángel, οικοδόμος από τον Ισημερινό, δεν θέλει να μιλήσει με τον επώνυμό του, λόγω του καθεστώτος μ το οποίο βρίσκεται στις ΗΠΑ. Όπως πολλοί, εργαζόταν σε οικοδομή στο Μανχάταν μέχρι που αρρώστησε. Από το νοσοκομείο Elmhurst Hospital τον έδιωξαν επειδή τα συμπτώματά του δεν έδειχναν απειλητικά για τη ζωή του, κι έκτοτε παλεύει μόνος στο διαμέρισμά του στην περιοχή Corona, το οποίο μοιράζεται με άλλους τρεις εργάτες. «Δεν έχω κανένα να με βοηθήσει» λέει.
Ο δήμος από την πλευρά του απορρίπτει τον ισχυρισμό πως άφησε τις γειτονιές μεταναστών να βρουν λύση μόνες τους. Όπως λέει, το υπουργείο Υγείας εξέδωσε ενημερωτικό φυλλάδιο για τον κορονοϊό σε 15 γλώσσες. Έγιναν εκστρατείες ενημέρωσης στο τρένο και την τηλεόραση ενώ επισημάνθηκε με κάθε τρόπο η σημασία της κοινωνικής αποστασιοποίησης.
Ο 28χρονος Ronny Barzola, με καταγωγή από ΗΠΑ και Ισημερινό από το Kew Gardens, που εργάζεται για την υπηρεσία ντελίβερι Caviar, είναι από τους τυχερούς που έχουν ακόμα δουλειά. Πλένει τα χέρια του με αντισηπτικό πολλές φορές μέσα στην ημέρα, αλλά ανησυχεί για τη μητέρα και την αδελφή του, που είναι και οι δύο άρρωστες στο σπίτι αλλά δεν έχουν κάνει εξέταση για κορονοϊό. «Είναι αδύνατη η απομόνωση όταν μοιράζονται όλοι ένα διαμέρισμα» εξηγεί.
Ο Subba, οδηγός εδώ και χρόνια, είχε σταματήσει να οδηγεί τον περασμένο μήνα, αφότου παρέλαβε έναν άρρωστο επιβάτη, όπως λέει στην εφημερίδα ένας ξάδελφός του. Στα 49 του, διαβητικός, αρρώστησε ο ίδιος και κόλλησαν και η γυναίκα του και δύο από τα παιδιά του.
Εκατοντάδες Νεπαλέζοι μετανάστες είναι επίσης άρρωστοι, προσθέτει, μεταξύ αυτών ακόμα ένας οδηγός , που πέθανε την Τετάρτη. «Κάποιοι είναι στην Εντατική, άλλοι με αναπνευστήρα, άλλοι στην ουρά» λέει. «Είμαστε πολύ στεναχωρημένοι».
Πολλοί κάτοικοι είχαν ήδη προβλήματα υγείας πριν προκύψει και ο κορονοϊός. Τα ποσοστά ανθρώπων με διαβήτη, υψηλή πίεση και άλλα χρόνια νοσήματα ήταν στο Queens πολύ υψηλότερα από τον μέσο όρο της πόλης.
Πολλοί κάτοικοι δεν έχουν ασφάλεια υγείας και εξαρτώνται από τα δημόσια νοσοκομεία ακόμα και για θέματα ρουτίνας, περιγράφει η Diana Ramírez Barón, γιατρός στην κλινική Grameen VidaSana στο Jackson Heights που υποδέχεται γυναίκες που δεν έχουν χαρτιά.
«Τους λένε να μείνουν σπίτι και να τηλεφωνήσουν στον γιατρό τους» λέει για τις βασικές οδηγίες του κράτους σε όποιον πιθανώς να έχει κορονοϊό. «Αλλά δεν έχουν γιατρό. Φοβούνται και πάνε στα Επείγοντα».
Όταν πήρε εξιτήριο, οι γυναίκες με τις οποίες μοιραζόταν το δωμάτιό της δεν την άφησαν να επιστρέψει, λέει η Marin, η οποία βρήκε τελικά καταφύγιο στο σπίτι μιας θείας της, η οποία επίσης πλέον την πιέζει να φύγει.
Ο Dromm λέει πως τέτοιες ιστορίες είναι πολλές και απευθύνει έκκληση στον δήμο να μετατρέψει άδεια ξενοδοχεία σε προσωρινή στέγη για ανθρώπους που παίρνουν εξιτήριο από το νοσοκομείο ή ασθενείς με ήπια συμπτώματα, οι οποίοι είναι πιθανό να μολύνουν άλλους. Ο δήμος λέει πως αναζητεί λύση για το πρόβλημα.
Ξεκάθαρες είναι και οι δυσκολίες της διαχείρισης των νεκρών, καθώς γίνεται λόγος για προσωρινούς τάφους και οι οικογένειες καλούν τα προξενεία για να βοηθήσουν στον επαναπατρισμό θυμάτων.
Εντωμεταξύ, οι ανάγκες των ζωντανών αυξάνονται. Χιλιάδες έχουν μείνει χωρίς δουλειά και όσοι δεν έχουν χαρτιά έχουν εξαιρεθεί από την ομοσπονδιακή βοήθεια. Στην προσφορά τροφίμων της οργάνωσης La Jornada οι περισσότεροι ήταν μέχρι πρόσφατα μητέρες που μεγάλωναν μόνες τα παιδιά τους. Τώρα τα δύο τρίτα είναι άνδρες που προσπαθούν να θρέψουν τις οικογένειές τους. Ο διευθυντής Pedro Rodríguez ανησυχεί για τον αριθμό των ανέργων, «έρχεται τσουνάμι» λέει.
Παρά την απελπισία, πολλοί είναι εκείνοι που βρίσκουν τρόπο να βοηθήσουν τους άλλους. Μεξικανές γιαγιάδες μοιράζονται συνταγές για αντιμετώπιση του πυρετού με βότανα. Πακιστανοί οδηγοί παραδίδουν σπιτικά γεύματα και Νεπαλέζοι εθελοντές μοιράζουν προστατευτικό εξοπλισμό σε εκείνους που πρέπει να συνεχίσουν να δουλεύουν.
Για χιλιάδες ανθρώπους, ωστόσο, η ζωή πλέον είναι ό,τι περικλείεται στους τοίχους των μικρών νοικιασμένων δωματίων τους.
Η νταντά Begum, είναι παγωμένη από τον φόβο της. Καθαρίζει σχολαστικά το μπάνιο του διαμερίσματος ξανά και ξανά και προσπαθεί να μην κολλήσει από τος συγκατοίκους της, που ασθενούν. Ο σπιτονοικοκύρης περιμένει να πληρωθεί το ενοίκιο του Απριλίου και τους απειλεί με έξωση.
Για παρηγοριά στρέφεται στο Κοράνι, που έχει στο κομοδίνο της. «Προσεύχομαι κάθε μέρα» λέει. «Προσεύχομαι ο κορονοϊός να φύγει από την Αμερική».
