Ένα αρχαίο εργαστήριο που ανακαλύφθηκε στην Αίγυπτο ενδέχεται να προσφέρει νέα στοιχεία για τη βιβλική ιστορία του Μωυσή. Οι ερευνητές εντόπισαν ένα εργαστήριο τήξης χαλκού, πολλαπλά αρχαία κτίρια και παρατηρητήρια στον αρχαιολογικό χώρο Ουάντι αλ-Νασμπ, στο νότιο Σινά. Στο εσωτερικό του εργαστηρίου βρέθηκαν καμίνι για τήξη χαλκού, εργαλεία για την προετοιμασία πρώτων υλών, πήλινα χωνευτήρια, κεραμικά αγγεία και μεγάλες ποσότητες σκωρίας χαλκού, γεγονός που αποδεικνύει την εκτεταμένη μεταλλουργική δραστηριότητα της εποχής. Η περιοχή βρίσκεται κοντά στη ζώνη αρχαίων ορυχείων του Σεράμπιτ ελ-Χαντίμ, που ήταν ιστορικά γνωστή για την εξόρυξη τιρκουάζ και χαλκού.
Οι ερευνητές τόνισαν τη σημασία του εργαστηρίου, υπογραμμίζοντας ότι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι διέθεταν προχωρημένη γνώση εξόρυξης και μεταλλουργίας, απαραίτητη για την κατασκευή εργαλείων, όπλων και χειροτεχνημάτων. Η τοποθεσία βρίσκεται επίσης κοντά σε περιοχές που παραδοσιακά συνδέονται με τη διαδρομή της Εξόδου, συμπεριλαμβανομένου του Όρους Σινά, όπου σύμφωνα με τη Βίβλο ο Μωυσής έλαβε τις Δέκα Εντολές. Αν και οι αρχαιολόγοι δεν έχουν συνδέσει άμεσα τα ερείπια με τον Μωυσή ή τους Ισραηλίτες, βιβλικοί μελετητές σημειώνουν ότι Ισραηλίτες εργάτες δούλευαν ιστορικά σε αιγυπτιακές μεταλλευτικές δραστηριότητες, ενώ έχουν εντοπιστεί και πρωτοϊσραηλιτικές επιγραφές στο Σεράμπιτ ελ-Χαντίμ. Σύμφωνα με το βιβλίο της Εξόδου, ο Μωυσής έβγαλε τους Ισραηλίτες από τη σκλαβιά της Αιγύπτου και περιπλανήθηκαν για 40 χρόνια στην έρημο του Σινά, κατά τη διάρκεια των οποίων έλαβε τις Δέκα Εντολές στο Όρος Σινά.
Όπως αναφέρει η Daily Mail, το υπουργείο Τουρισμού και Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου, που ανακοίνωσε την ανακάλυψη, δήλωσε: «Αυτό προσθέτει μια νέα διάσταση στην κατανόηση της ιστορίας της βιομηχανικής και μεταλλευτικής δραστηριότητας στην αρχαία Αίγυπτο». Εκτός από το εργαστήριο, οι αρχαιολόγοι έφεραν στο φως δύο κτίρια από ψαμμίτη, το ένα στη δυτική είσοδο του Ουάντι αλ-Νασμπ και το άλλο στο σημείο όπου ο χώρος συναντά την έρημη κοιλάδα Ουάντι αλ-Σουρ. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι τα κτίρια αυτά χρησίμευαν αρχικά ως παρατηρητήρια για φρουρούς και εργάτες των ορυχείων, αλλά μετατράπηκαν σε εγκαταστάσεις παραγωγής χαλκού κατά τη διάρκεια της περιόδου του Νέου Βασιλείου της Αιγύπτου (1550-1070 π.Χ.). Ένα τρίτο κτίριο στο νότιο άκρο του Ουάντι αλ-Σουρ πιθανότατα λειτουργούσε ως κέντρο ελέγχου των μεταλλευτικών δραστηριοτήτων και περιείχε κάρβουνο από τοπικά δέντρα και καθαρισμένο πηλό για την κατασκευή φυσερών.
Το 1999, ο Αμερικανός αιγυπτιολόγος, Γκρέγκορι Μάμφορντ, έγραψε: «Τα ορυχεία λειτουργούσαν από αιχμαλώτους πολέμου από τη νοτιοδυτική Ασία, οι οποίοι πιθανότατα μιλούσαν μια βορειοδυτική σημιτική γλώσσα, όπως η Χαναανίτικη, που ήταν πρόγονος της φοινικικής και της εβραϊκής». Πολλοί βιβλικοί μελετητές έχουν επίσης αναφέρει στοιχεία πρωτοϊσραηλιτικών επιγραφών στο Σεράμπιτ ελ-Χαντίμ, που δείχνουν την παρουσία σημιτικών εργατών. Ερευνητές έχουν μάλιστα εντοπίσει και επιγραφές που αναφέρονται σε ένα από τα ονόματα του Θεού της Εβραϊκής Βίβλου, ενισχύοντας την άποψη ότι στην περιοχή εργάζονταν ομάδες που σχετίζονταν με τους Ισραηλίτες.
Σύμφωνα με τη Βίβλο, οι Ισραηλίτες ήταν σκλάβοι στην Αίγυπτο, εξαναγκασμένοι να χτίζουν πόλεις και να εργάζονται σε σκληρές συνθήκες. Ο Θεός επέλεξε τον Μωυσή για να αντιμετωπίσει τον Φαραώ και να απαιτήσει την ελευθερία τους. Μετά τις πληγές που έπληξαν την Αίγυπτο, ο Φαραώ τους άφησε ελεύθερους και εκείνοι διέφυγαν μέσω της Ερυθράς Θάλασσας, η οποία, σύμφωνα με τη Γραφή, χωρίστηκε ύστερα από θαύμα. Ο Μωυσής λέγεται ότι έλαβε τις Δέκα Εντολές στο Όρος Σινά κατά τον πρώτο χρόνο της πορείας τους, φτάνοντας τελικά στη Γη της Επαγγελίας, γνωστή και ως Χαναάν, περίπου το 1406-1407 π.Χ.
