Βρετανός πρώην στρατιώτης αντιμετωπίζει κατηγορίες για ανθρωποκτονία για τον φόνο δύο ανθρώπων στη «Ματωμένη Κυριακή» του Λόντοντερι, το 1972.

Η Εισαγγελία της Βόρειας Ιρλανδίας ανακοίνωσε πως υπάρχουν αρκετά στοιχεία για τη δίωξη του «Στρατιώτη F» για τους φόνους των Τζέιμς Ρέι και Γουίλιαμ ΜαΚίνεϊ, ενώ ο ίδιος αντιμετωπίζει κατηγορίες για απόπειρα ανθρωποκτονίας σε βάρος ακόμα τεσσάρων ανθρώπων.

Δεκατρείς άνθρωποι είχαν σκοτωθεί στην πορεία της 30ης Ιανουαρίου του 1972, που έμεινε στην ιστορία ως «Ματωμένη Κυριακή».

Σύμφωνα με την Εισαγγελία, όπως αναφέρει το BBC, δεν υπήρχαν επαρκή στοιχεία για τη δίωξη ακόμα 16 στρατιωτών και δύο άνδρες του επίσημου IRA.

Ο Λίαμ Ρέι, αδελφός του Τζέιμς, εξέφρασε τη θλίψη του για τις οικογένειες των άλλων θυμάτων της «Bloody Sunday». «Η καρδιά τους θα πρέπει να έχει ραγίσει. Ήταν μία θλιβερή ημέρα αλλά η οικογένεια Ρέι είναι ανακουφισμένη. Υπάρχουν πολλοί θλιμμένοι άνθρωποι σήμερα».

«Ήταν ένας μακρύς δρόμος για τις οικογένειες» σχολίασε ο διευθυντής της Εισαγγελίας. «Σήμερα θα είναι μία ακόμα πολύ δύσκολη μέρα για πολλές. Θέλαμε να τους συναντήσουμε από κοντά για να εξηγήσουμε τις αποφάσεις που πήραμε και να τους βοηθήσουμε να καταλάβουν τους λόγους» είπε για τους συγγενείς των θυμάτων.

Ο Βρετανός υπουργός Άμυνας δήλωσε πως η κυβέρνηση θα παρέχει πλήρη νομική υποστήριξη στον «Στρατιώτη F» και θα αναλάβει τα νομικά έξοδα.

«Έχουμε χρέος σε αυτούς τους στρατιώτες, που υπηρέτησαν με κουράγιο, για να φέρουν την ειρήνη στη Βόρεια Ιρλανδία» δήλωσε χαρακτηριστικά, όπως μεταδίδει το Reuters.

Η «Ματωμένη Κυριακή»

Δεκατρείς άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και δεκαπέντε τραυματίστηκαν την Κυριακή 30 Ιανουαρίου 1972, όταν στρατιώτες της 1ης Μεραρχίας Αλεξιπτωτιστών άνοιξαν πυρ κατά πολιτών που διαδήλωναν στο Bogside, κατεξοχήν καθολικό τμήμα του Λόντοντερι, στη Βόρεια Ιρλανδία. Τουλάχιστον 15.000 άνθρωποι είχαν βγει εκείνη την ημέρα στους δρόμους, προκειμένου να συμμετάσχουν στην πορεία για τα πολιτικά δικαιώματα.

Η ημέρα έμεινε στην ιστορία ως «Bloody Sunday», μία από τις πιο σκοτεινές στην ιστορία της Βόρειας Ιρλανδίας.

Οι οικογένειες των θυμάτων περίμεναν σχεδόν μισό αιώνα για να δουν αν θα υπάρξουν διώξεις ή όχι.