Πάνω από 100 θύματα περιγράφουν τον Τζον Σμιθ ως ένα σαδιστικό τέρας, που ανάγκαζε τα αγόρια να γδύνονται προτού τα χτυπήσει αλύπητα με ραβδί για έως και 12 ώρες. Ο Σμιθ προέβαινε στις φρικιαστικές του κακοποιήσεις ακόμα και στον κήπο του σπιτιού του, λέγοντας στη σύζυγό του και την οικογένειά του ότι προσευχόταν με τους εφήβους, ενώ τοποθετούσε μια λευκή σημαία έξω, για να τους προειδοποιεί να μην πλησιάσουν.
Πολλοί ξυλοκοπήθηκαν με μπαστούνια μέχρι να ματώσουν, εκπαιδεύτηκαν μέσω ενός εκτεταμένου δικτύου «στρατοπέδων βασανιστηρίων» και αναγκάστηκαν να φορούν πάνες για να καλύψουν τα φρικτά τραύματά τους. Ο Σμιθ υποστήριζε ότι κάθε επίθεση γινόταν γιατί το αγόρι είχε «αμαρτήσει». Όταν τα αποτρόπαια εγκλήματά του, που εκτείνονταν σε τέσσερις δεκαετίες, αποκαλύφθηκαν, η Εκκλησία της Αγγλίας τον κάλυψε.
Ο ιεροκήρυκας Σμιθ είχε πρόσβαση στα θύματά του μέσω των κατασκηνώσεων της Christian Iwerne Trust τη δεκαετία του 1970 και του 1980, καθώς και μέσω του Christian Forum του Winchester College. Οι σαδιστικές του κακοποιήσεις, που περιλάμβαναν ακόμα και 1.400 χτυπήματα με ραβδί σε ορισμένα αγόρια, αποκαλύπτονται στο νέο ντοκιμαντέρ του Channel 4, See No Evil, το οποίο περιλαμβάνει και συνεντεύξεις με τη σύζυγό του και τα παιδιά του.
«Έβαζε το κεφάλι του βαθιά στον αυχένα μου και με φιλούσε απαλά»
Ένα από τα θύματα, ο Άντι Μορς, περιγράφει: «Στο τέλος ενός χτυπήματος, ο Τζον ακουμπούσε το ραβδί και με πλησίαζε, αγκαλιάζοντας την πλάτη μου, βάζοντας το κεφάλι του βαθιά στον αυχένα μου και με φιλούσε απαλά». Οι εφιάλτες του Άντι συνεχίζονται μέχρι σήμερα, με τα τραύματα από τη σωματική και ψυχολογική κακοποίηση να τον στοιχειώνουν.
Για έξι χρόνια, ο Σμιθ μπορούσε να κυκλοφορεί ελεύθερος στο σχολείο και να επιλέγει τα αγόρια που ήθελε να στοχοποιήσει. Ο πρώην αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπερι, Τζάστιν Γουέλμπι, ήταν ένας από αυτούς που παρακολούθησαν τις κατασκηνώσεις μεταξύ 1974 και 1981, ενώ ο Σμιθ ήταν πρόεδρος, αλλά αρνείται ότι γνώριζε για τις κακοποιήσεις.
Όταν οι κακοποιήσεις αποκαλύφθηκαν το 1982, και η Iwerne Trust συνέταξε έναν φρικιαστικό φάκελο με μαρτυρίες επιζώντων, ζητήθηκε από τον Σμιθ να φύγει από τις κατασκηνώσεις και να μην έρχεται σε επαφή με τα αγόρια από το Winchester College, το σχολείο όπου ο Ρίσι Σουνάκ ήταν Head Boy. Αντί όμως να καταγγελθεί στην αστυνομία, κανονίστηκε να φύγει από τη χώρα, με αποτέλεσμα να συνεχίσει την κακοποίηση αλλού.
Μετέφερε τη δράση του στη Ζιμπάμπουε
Ο Σμιθ, θεωρούμενος ο πιο παραγωγικός κατ’ εξακολούθηση κακοποιητής της Εκκλησίας, μετέφερε τη σύζυγό του Αν και τα τρία τους παιδιά, Πίτερ, Φιόνα και Καρολάιν, στη Ζιμπάμπουε το 1986, όπου ίδρυσε τις κατασκηνώσεις Zambesi Ministries, που απευθύνονταν αποκλειστικά σε αγόρια. Εκεί συνέχισε την κακοποίηση, ενώ το 1992 έγινε θέμα στα ΜΜΕ όταν ο μαθητής Γκιντ Νιάτσουρου, 16 ετών, πνίγηκε την πρώτη μέρα της κατασκήνωσης, μετά από αναγκαστικό γυμνό μπάνιο των παιδιών.
Οι φρικιαστικές αποκαλύψεις ήρθαν στο φως όταν η αναφορά της Iwerne Trust έφτασε στον δημοσιογράφο Άντριου Γκρέιστον, ο οποίος αποκάλυψε στη Sun: «Ήμουν σοκαρισμένος που αυτή η ιστορία δεν είχε ήδη δημοσιοποιηθεί, καθώς είχε καταγραφεί το 1982».
Πολλά από τα θύματα υπέφεραν σιωπηλά για δεκαετίες. Ο Άντι, μετά το πανεπιστήμιο στο Νόριτς, νόμιζε ότι θα ξεφύγει από τον Σμιθ. Αντίθετα, ο ιεροκήρυκας ζήτησε να γίνει νονός της κόρης του και η πίεση συνεχίστηκε. Ο Σμιθ τον οδηγούσε στο ηχομονωμένο υπόστεγο για ξυλοδαρμούς, όπου τα θύματα έπρεπε να γδύνονται και να υπομένουν τα χτυπήματα με ραβδί μέχρι να αιμορραγήσουν, ενώ μετά τους επευφημούσε για την αντοχή τους. Ο Άντι περιγράφει την εμπειρία ως «κόλαση», με το σώμα του να αιμορραγεί και τον πόνο να είναι ανυπόφορος. Στα 21 του χρόνια, ο Άντι επιχείρησε να αυτοκτονήσει για να ξεφύγει από τα βασανιστήρια, αλλά σώθηκε από τους συγκατοίκους του.
Παρά την απόπειρα αυτοκτονίας, η Εκκλησία και η Iwerne Trust απέφυγαν να τον φέρουν αντιμέτωπο με τις ευθύνες του και τον έστειλαν στο εξωτερικό. Ο Άντριου σχολίασε ότι η κακοποίηση των θυμάτων από την Εκκλησία ήταν εξίσου βλαπτική με την αρχική κακοποίηση. Έκθεση που συνέταξε ο ιερέας Μαρκ Ράστιν για 22 θύματα αποκάλυψε περιστατικά σοκαριστικής σκληρότητας, με ορισμένα αγόρια να δέχονται έως 1.400 χτυπήματα με ραβδί.
Η οικογένεια του σαδιστή
Ακόμα και οι οικογενειακές εμπειρίες καταγράφονται στο ντοκιμαντέρ. Ο γιος του Πίτερ περιγράφει την κατάσταση στο σπίτι τους, ενώ η κόρη του Καρολάιν τονίζει την πίστη της μητέρας τους στη «θεϊκή αποστολή» του Σμιθ, παρά την κακοποίηση που υπέστη και η ίδια. Η σύζυγός του, Αν, παρέμεινε δίπλα του μέχρι τον θάνατό του το 2018 από καρδιακή προσβολή στο Κέιπ Τάουν, ενώ ο Σμιθ αρνήθηκε να συνεργαστεί με την αστυνομία καθ’ όλη τη διάρκεια των ερευνών.
Η υπόθεση Σμιθ αναδεικνύει όχι μόνο τη σαδιστική κακοποίηση δεκάδων αγοριών για δεκαετίες, αλλά και την αποτυχία της Εκκλησίας και των οργανισμών που εμπλέκονται να προστατεύσουν τα θύματα και να αποδώσουν δικαιοσύνη.
