Το κείμενο ενός email που στάλθηκε τον Απρίλιο του 2011 από τον Τζέφρι Έπσταϊν προς την Γκισλέν Μαξγουέλ, αναφέρει: «Θέλω να καταλάβεις ότι ο σκύλος που δεν γάβγισε είναι ο Τραμπ. [Όνομα λογοκριμένο] πέρασε ώρες στο σπίτι μου μαζί του». Το όνομα, σύμφωνα με τον Λευκό Οίκο, είναι η Βιρτζίνια Τζιουφρέ, η οποία φυσικά πλέον δεν μπορεί να μιλήσει για τον εαυτό της, αφού έβαλε τέλος στη ζωή της.
Σε ένα άλλο email, ο Έπσταϊν ισχυρίζεται ότι «φυσικά ο Τραμπ γνώριζε για τα κορίτσια», πιθανώς αναφερόμενος σε αυτά που προμηθεύονταν ο Έπσταϊν και η Μαξγουέλ για σεξουαλικούς σκοπούς, χωρίς όμως σαφή ένδειξη άμεσης και λεπτομερούς γνώσης.
Ο Λευκός Οίκος αναφέρει: «Αυτά τα email δεν αποδεικνύουν απολύτως τίποτα πέραν του γεγονότος ότι ο πρόεδρος Τραμπ δεν έκανε τίποτα κακό». Τα μηνύματα όπως παρουσιάζονται δεν αποτελούν «απόδειξη», κάτι που πιθανώς είναι σωστό. Ωστόσο, από την άλλη, δεν αποδεικνύουν ότι ο Τραμπ δεν έκανε ποτέ κάτι επιλήψιμο, καθώς δεν γνωρίζουμε ποια είναι τα υπόλοιπα σχετικά στοιχεία.
Το πρόβλημα για τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών είναι ότι αυτά είναι μόλις τρία email που αφορούν τον Τραμπ, ενώ υπάρχουν χιλιάδες άλλα αρχεία, email, εικόνες, έγγραφα κάθε είδους, που δεν έχουν ακόμη δημοσιοποιηθεί και τα οποία θα μπορούσαν να εμπλέκουν διάφορους ανθρώπους με διάφορους τρόπους, συμπεριλαμβανομένου και του Ντόναλντ Τραμπ.
Στο πλαίσιο του MAGA, ή μάλλον μιας συγκεκριμένης πτέρυγας του κινήματος «Κάνε την Αμερική Μεγάλη Ξανά», η απάντηση στην ερώτηση «Τι αποκαλύπτουν οι τελευταίες αποκαλύψεις από τα αρχεία Έπσταϊν για τον Ντόναλντ Τραμπ;» είναι «όχι αρκετά». Σύμφωνα με εν ενεργεία, αλλά και πρώην συμμάχους από την πτέρυγα MAGA, όπως η Μάρτζορι Τέιλορ Γκριν, ο Τάκερ Κάρλσον και ακόμη και ο Στιβ Μπάνον, ο πρόεδρος θα έπρεπε να δημοσιοποιήσει όλα τα αρχεία.
Σημαντικό είναι ότι τέσσερα μέλη του Ρεπουμπλικανικού Κογκρέσου, η Γκριν, μαζί με τους Τόμας Μάσι, Νάνσι Μέις και Λόρεν Μπόεμπερτ (η ακτιβίστρια υπέρ των όπλων που έχει κατά καιρούς υιοθετήσει τη θεωρία συνωμοσίας QAnon και έχει κάνει καμπάνια για τέταρτη θητεία στη Βουλή των Αντιπροσώπων υποσχόμενη να αναζητήσει «την αλήθεια για τα UFO»), έχουν υπογράψει αίτηση και θα ψηφίσουν μαζί με τους Δημοκρατικούς υπέρ της δημοσιοποίησης όλων των αρχείων.
Αυτό αποτελεί περαιτέρω ένδειξη ότι η επιρροή του Τραμπ στο κόμμα του φθίνει και ότι η πίεση από το ίδιο του το ακροατήριο για τη δημοσιοποίηση των αρχείων θα αυξηθεί. Παράλληλα, θα ενταθούν οι θεωρίες συνωμοσίας που ο ίδιος ο Τραμπ είχε ενισχύσει όταν είχε υποσχεθεί να δημοσιοποιήσει όλα τα στοιχεία, υποτίθεται επειδή περιείχαν εκρηκτικές αποκαλύψεις για κορυφαίους Δημοκρατικούς.
Η περιέργεια του κοινού βρίσκεται ήδη στα ύψη. Τώρα, όμως, ακόμα και οι υποστηρικτές του θέτουν δημόσια το ερώτημα τι έχει να κρύψει ο Τραμπ και γιατί παραβιάζει μια βασική του υπόσχεση; Το κενό που αφήνουν τα αδημοσίευτα αρχεία Έπσταϊν γεμίζει με τις πιο ακραίες θεωρίες συνωμοσίας, από το Area 51 και τη δολοφονία του Τζον Κένεντι, μέχρι την ιστορία του «Pizzagate», το QAnon και τις υποτιθέμενες επιθέσεις στον Τραμπ και στον Τσάρλι Κερκ. Όσο πιο εξωφρενική η θεωρία, τόσο μεγαλύτερη η διαδικτυακή επισκεψιμότητα που θα δημιουργηθεί.
Πράγματι, κυκλοφορούν ήδη πολλές φήμες σχετικά με τον θάνατο του Επστάιν ή την «αυτοκτονία» του, αν προτιμάτε, και τις συνεντεύξεις της Μάξγουελ με το υπουργείο Δικαιοσύνης και την προοπτική προεδρικής χάριτος. Η πραγματικότητα όσων έχει κάνει ο ίδιος ο Τραμπ, όσο σοβαρά και αν είναι, αν και ο ίδιος αρνείται οποιαδήποτε τέτοια υπόθεση, θα είναι σχεδόν σίγουρα πιο ήπια από ό,τι μπορεί να σκεφτεί η συλλογική φαντασία των οπαδών του MAGA.
Ο Τραμπ βρίσκεται σε ένα επίπονο δίλημμα, αποτέλεσμα της δικής του επιλογής. Θα μπορούσε εύκολα να μπλοκάρει ολόκληρη τη διαδικασία. Ακόμη κι αν η Γερουσία, ίσως μετά τις ενδιάμεσες εκλογές του Νοεμβρίου του επόμενου έτους, αποφασίσει ότι τα αρχεία πρέπει να δημοσιοποιηθούν, ο Τραμπ θα μπορούσε ακόμη να ασκήσει βέτο. Η ιστορία δείχνει ότι μια απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου θα μπορούσε να επιβάλει τη δημοσιοποίηση, όπως συνέβη το 1973 με το σκάνδαλο Watergate και την παράδοση των ηχογραφήσεων από τον Ρίτσαρντ Νίξον στο Κογκρέσο.
Ωστόσο, το παρόν Ανώτατο Δικαστήριο έχει ήδη ενισχύσει την «εκτελεστική ασυλία» και έχει χορηγήσει στον Τραμπ προστασία όσον αφορά τις επίσημες αρμοδιότητές του. Έτσι, ο Τραμπ μπορεί να βασιστεί σε μια πιθανή υποστήριξη του βέτο του. Εκτός αν εκλεγεί Δημοκρατικό Κογκρέσο και πρόεδρος το 2028 και αποφασίσουν να δημοσιοποιήσουν τα αρχεία (κάτι που δεν έκανε ο Τζο Μπάιντεν).
Η δημόσια γνώμη και το κίνημα MAGA παίζουν καθοριστικό ρόλο σύμφωνα με τον Ιndependent. Το κίνημα, εκ φύσεως αμφιλεγόμενο και μόνιμα παρανοϊκό, διχάζεται στο ζήτημα, ενώ οι Αμερικανοί πολίτες έχουν άλλα επείγοντα προβλήματα στο μυαλό τους. Καθώς ο Τραμπ προσεγγίζει μια αναγκαστική «απόσυρση» (όπως φαίνεται, δεν μπορεί να θέσει υποψηφιότητα για τρίτη θητεία), το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα θα βρεθεί όλο και πιο εξασθενημένο από τη σκιά του Έπσταϊν και από την πτώση του Τραμπ.
Ένα είναι πλέον σαφές: δεν πρόκειται για «απάτη των Δημοκρατικών» που μπορεί να αγνοηθεί. Πολλοί από τους πιστούς του Τραμπ θα συνειδητοποιήσουν ότι το είδωλό τους έχει αδύναμα σημεία και τους λέει ψέματα και η οργή ενός «οπαδού απογοητευμένου» θα είναι τεράστια. Όπως πιθανώς θα έλεγε ο ίδιος ο Τραμπ, η οργή του MAGA απέναντί του θα είναι πρωτοφανής.
