Η Εμάν και ο Χικμάτ είναι ένα από τα 54 ζευγάρια που ενώθηκαν με τα δεσμά του γάμου σε μία δημόσια, μαζική τελετή που έλαβε χώρα στη Λωρίδα της Γάζας, και συγκεκριμένα στα ερείπια της νότιας πόλης Χαμάντ, στη Χαν Γιουνίς.
Οι νύφες ήταν ντυμένες με παραδοσιακές λευκές και κόκκινες φορεσιές και οι γαμπροί με ίδια κοστούμια. Τα ζευγάρια συνόδευαν εκατοντάδες Παλαιστίνιοι που γιόρταζαν μαζί τους το χαρμόσυνο γεγονός, ενώ μία κουστωδία από αυτοκίνητα μετέφερε τα ζευγάρια μέσα από ερειπωμένα κτίρια και συντρίμμια της πληγείσας περιοχής.
Ύστερα από δύο χρόνια πολέμου και απωλειών, ένα μήνυμα αισιοδοξίας για την επόμενη μέρα εκπέμπεται από τη Γάζα, με τον μαζικό γάμο να προσφέρει μία ανάσα ανακούφισης και κανονικότητας σε μελλόνυμφους και παρευρισκόμενους.
«Παρά τις αντιξοότητες, θα κάνουμε ένα νέο ξεκίνημα», λέει ο Χικμάτ και συνεχίζει τονίζοντας πως «με τη βοήθεια του Θεού, αυτό θα είναι το τέλος του πολέμου». Ο γάμος είναι ένα θεμελιώδες στοιχείο της κουλτούρας των Παλαιστινίων. Όσο διαρκούσε ο πόλεμος οι γάμοι ήταν ένα σπάνιο γεγονός. Γι’ αυτό και εκατοντάδες ήταν οι Παλαιστίνιοι που βγήκαν να γιορτάσουν μαζί με τους μελλόνυμφους το μικρό αυτό δείγμα κανονικότητας.
«Θέλουμε να είμαστε ευτυχισμένοι όπως και ο υπόλοιπος κόσμος. Κάποτε έκανα όνειρα για ένα σπίτι και μια δουλειά, για να είμαι κι εγώ όπως και όλοι οι άλλοι. Σήμερα το όνειρό μου είναι να βρω μια σκηνή για να ζήσω», λέει ο Χικμάτ. Και προσθέτει: «Η ζωή επιστρέφει στην κανονικότητα, αλλά όχι όπως ευχόμασταν να γίνει».
Ο εορτασμός χρηματοδοτήθηκε από την Al Fares Al Shahim, μια επιχείρηση ανθρωπιστικής βοήθειας που υποστηρίζεται από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Εκτός από τη διοργάνωση της εκδήλωσης, ο οργανισμός πρόσφερε στα ζευγάρια ένα μικρό χρηματικό ποσό και άλλα εφόδια για να ξεκινήσουν τη ζωή τους μαζί.
«Ο κάθε νέος γάμος, θα φέρει και απογόνους και θα συνεχιστούν έτσι οι παραδόσεις του λαού των Παλαιστινίων», σχολιάζει ο καθηγητής κοινωνιολογίας του Barnard College, Ράντα Σέρχαν, που αναδεικνύει τη γαμήλια τελετή ως σύμβολο ανθεκτικότητας και γενεαλογικής συνέχειας, όπως μεταδίδει το Associated Press.
Η Εμάν, που γιορτάζει τον γάμο ως μία ανάσα ελπίδας, δεν μπορεί παράλληλα να ξεχάσει πως από τη μαζική αυτή τελετή έλειπαν ο πατέρας της, η μητέρα και άλλα μέλη της οικογένειάς της που σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια του πολέμου. «Είναι δύσκολο να νιώσεις τη χαρά, μετά από τόση οδύνη», λέει η Εμάν, με τα δάκρυα να τρέχουν από το πρόσωπό της και συνεχίζει με την ελπίδα πως «Θεού θέλοντος, θα ξαναχτίσουμε τη ζωή μας βήμα βήμα».
