Χρόνο προσπαθούν για ακόμη μια φορά να κερδίσουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες μεταθέτοντας τις σοβαρές αποφάσεις για την αρχιτεκτονική της Ευρωζώνης και του παγκόσμιου χρηματοοικονομικού συστήματος. Είναι ξεκάθαρο πλέον ότι οι τελικές αποφάσεις, συμπεριλαμβανομένου και του ελληνικού ζητήματος, θα ληφθούν στη Σύνοδο της Ομάδας των 20 (G20) στις Κάννες.

Είναι ενδεικτικό πως η ευρωπαϊκή συμφωνία για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με περίπου 100 δισ. ευρώ, η οποία προβλέπει ότι θα δοθεί εξάμηνη διορία στις τράπεζες έως τον Ιούνιο του 2012 προκειμένου να ενισχύσουν τον δείκτη βασικών ιδίων κεφαλαίων τους (Core Tier 1) στο 9%, συνδέεται άρρηκτα με τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF), για τον οποίο όμως δεν έχουν ληφθεί οριστικές αποφάσεις και σύμφωνα με πληροφορίες δεν αναμένεται ούτε σήμερα να ανακοινωθεί κάτι σχετικό.

Ωστόσο, ο EFSF διαθέτει μόλις 440 δισ. ευρώ και δεν έχει ακόμη προσδιορισθεί το πώς θα αυξηθεί η δύναμη πυρός του. Το πλέον κυρίαρχο σενάριο φέρει το Μηχανισμό να παρέχει εγγύηση στα νέα ομόλογα, που θα εκδίδουν χώρες, οι οποίες αντιμετωπίζουν προβλήματα. Ωστόσο, αυτή η εγγύηση δεν μπορεί παρά να είναι περιορισμένη και να μην αφορά στο σύνολο της έκδοσης, καθώς στη χειρότερη περίπτωση (που θα έμεναν απλήρωτες οι ομολογίες και θα έπρεπε να καλυφθούν οι εγγυήσεις), ο μηχανισμός δεν θα είχε τη χρηματοδοτική ισχύ να ανταποκριθεί και τα κράτη, που εγγυώνται για αυτόν με αξιολόγηση ΑΑΑ, θα οδηγούνταν σε υποβάθμιση. Είναι λοιπόν ξεκάθαρο πως η μόχλευση θα επιτείνει τα προβλήματα στην Ευρωζώνη και δεν ξορκίζει την κρίση εμπιστοσύνης.

Την ίδια στιγμή, οι κεφαλαιακές ανάγκες των τραπεζών παραμένουν απροσδιόριστες. Αξιολογώντας τα πλέον πρόσφατα στοιχεία, που υπάρχουν για την κατοχή κρατικών ομολόγων από τις ευρωπαϊκές τράπεζες, και λαμβάνοντας υπόψη κουρέματα της τάξης του 60% για τα ελληνικά ομόλογα, 40% για τα πορτογαλικά και 19% για τα ιρλανδικά, καθώς και διαγραφές της τάξης του 19% για τα ιταλικά και τα ισπανικά ομόλογα, αναλυτές αθροίζουν τις συνολικές απομειώσεις για τις ευρωπαϊκές τράπεζες στα 162 δισ. ευρώ. Ωστόσο, με το Core Tier 1 να τοποθετείται στο 9%, οι κεφαλαιακές ανάγκες των ευρωπαϊκών τραπεζών εκτοξεύονται τουλάχιστον στα 475 δισ. ευρώ. Εξ αυτών τα 32 δισ. ευρώ αφορούν στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα.

Το 24h.gr είχε πρώτο αποκαλύψει πως το σχεδιαζόμενο κούρεμα για τα ελληνικά ομόλογα θα αγγίζει το 60%, φέρνοντας στο φως τις προσαρμογές, που έκανε μεσοβδόμαδα η Credit Agricole στον ισολογισμό της Εμπορικής Τράπεζας. Μάλιστα, με κούρεμα 60% στο χαρτοφυλάκιο ελληνικών ομολόγων ύψους 600 εκατ. ευρώ, που διαθέτει η Εμπορική, η τράπεζα διαθέτει πλέον αρνητική καθαρή θέση και χρειάζεται τουλάχιστον 1 δισ. ευρώ για να επανέλθει στα εποπτικά επίπεδα.

Το παράδειγμα αυτό καταδεικνύει το μέγεθος της διαπραγμάτευσης, που βρίσκεται σε εξέλιξη στις Βρυξέλλες μεταξύ του Διεθνούς Χρηματοοικονομικού Ινστιτούτου και της Ε.Ε., για το ύψος της συμμετοχής του ιδιωτικού τομέα στο δεύτερο πρόγραμμα στήριξης της Ελλάδας. Το IIF ξεκαθάρισε σήμερα το πρωί πως η τρέχουσα συζήτηση δεν είναι κοντά σε ολοκλήρωση, με το Διευθύνοντα Σύμβουλο του Ινστιτούτου, Charles Dallara, ο οποίος εμπλέκεται στις διαπραγματεύσεις, να σημειώνει πως οι συζητήσεις σημειώνουν περιορισμένη πρόοδο. Πάντως, το IIF φέρεται πως, επάνω στην ελληνική υπόθεση, παζαρεύει το ενδεχόμενο μελλοντικό κούρεμα, το οποίο θα αναγκασθούν να αναλάβουν τα χρηματοοικονομικά ιδρύματα και από διαγραφές στα χαρτοφυλάκια και άλλων κρατών της Ευρωζώνης.

Το IIF δηλώνει πως η διαπραγμάτευση θα παραμείνει ανοικτή για να διερευνήσει εναλλακτικές λύσεις σε εθελοντική προσέγγιση, που θα βασίζονται σε μια ρεαλιστική προοπτική για την ελληνική οικονομία και την αποκατάσταση της πρόσβασης της Ελλάδας στις αγορές. Πάντως, ήδη πληροφορίες φέρουν την Ευρωζώνη να θέτει τελεσίγραφο στις τράπεζες, είτε να αποδεχθούν εθελοντικά κούρεμα 50%, είτε να αναλάβουν το βάρος ενός πιστωτικού γεγονότος.

Το δίλημμα αυτό, που από μόνο του αποτελεί credit event, θα ήταν αρκετό σε πρόσφατες εποχές για να ενεργοποιήσει τα ασφάλιστρα έναντι κινδύνου χρεοκοπίας (CDS). Αυτό όμως δεν συμβαίνει για δύο λόγους. Αφενός διότι η G20 προχωρεί ήδη στη μεταρρύθμιση των εξωχρηματιστηριακών παραγώγων και πιέζει προς συμμόρφωση τους ανεξέλεγκτους μέχρι πρόσφατα παράγοντες της συγκεκριμένης αγοράς, και αφετέρου διότι ενεργοποίηση των CDS θα σήμαινε μόνο για την περίπτωση της Ελλάδας πως οι τράπεζες εκδότες των παραγώγων θα έπρεπε να πληρώσουν 60 δισ. ευρώ στους κατόχους τους, μειώνοντας περαιτέρω την επιβαρυμένη κεφαλαιακή τους θέση.

Η σημερινή Σύνοδος Κορυφής, και αυτή που θα ακολουθήσει την Τετάρτη, δεν αναμένεται να απαντήσουν με πειστικότητα στο πάγιο ερώτημα των αγορών «που θα βρεθούν τα χρήματα και με ποιο κόστος;». Οι πόροι για την ενίσχυση του EFSF, τα χρήματα για την ενίσχυση των τραπεζών, σε μια περίοδο μάλιστα που θα κινηθούν όλες μαζί προς εξεύρεση κεφαλαίων, αλλά και τα χρήματα για την εξυπηρέτηση του χρέους των χωρών, οι δανειακές ανάγκες των οποίων θα εξακολουθήσουν να υφίστανται παρά τα δημοσιονομικά συμμαζέματα, δείχνουν το μέγεθος της ευρωπαϊκής πρόκλησης. Αν και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα είναι η μόνη αρμόδια να απαντήσει σε αυτό, εξακολουθεί να μένει εκτός του κάδρου. Είναι λοιπόν ξεκάθαρο πως οι αποφάσεις για το μέλλον της Ευρωζώνης θα ληφθούν από εκείνους που έχουν τα χρήματα, ήτοι από την G20.

Πηγή: 24h.gr