Ο Σεμπαστιάν Λεκορνί αναλαμβάνει τα καθήκοντα του νέου πρωθυπουργού της Γαλλίας, σε μια κίνηση που αποτελεί έκπληξη για πολλούς. Η μεταβίβαση της εξουσίας από τον παραιτηθέντα Φρανσουά Μπαϊρού είναι προγραμματισμένη να γίνει αύριο το μεσημέρι στο Μέγαρο Ματινιόν, την επίσημη πρωθυπουργική κατοικία.
Ο 39χρονος πολιτικός αποτελεί ένα σπάνιο φαινόμενο στη γαλλική πολιτική σκηνή, καθώς είναι ο μοναδικός Υπουργός που έχει υπηρετήσει αδιάλειπτα από την πρώτη εκλογή του Εμανουέλ Μακρόν το 2017, επιβιώνοντας από αμέτρητους κυβερνητικούς ανασχηματισμούς. «Τα κατάφερε αρκετά καλά στον κόσμο του Μακρόν. Έχει κάτι από survivor », δήλωσε χαρακτηριστικά κοινοβουλευτικός αξιωματούχος.
Το προφίλ του νέου πρωθυπουργού: Ένας αθόρυβος, αλλά ικανός παίκτης
Πίσω από το χαμηλό του δημόσιο προφίλ και την σοβαρή εξωτερική του εικόνα, ο Σεμπαστιάν Λεκορνί θεωρείται ένας εξαιρετικά επιδέξιος και αποτελεσματικός πολιτικός παίκτης. Η ικανότητά του να ελίσσεται επιδέξια είναι γνωστή, με έναν γερουσιαστή της αντιπολίτευσης να σημειώνει: «Μπορείς να του κάνεις την ίδια ερώτηση τρεις φορές και ξέρει πώς να μην απαντήσει, ενώ σου δίνει την εντύπωση ότι είναι ένας καλός ακροατής».
Ο Σεμπαστιάν Λεκορνί ξεκίνησε την πολιτική του καριέρα μόλις στα 19 του χρόνια ως ο νεότερος κοινοβουλευτικός βοηθός της Γαλλίας. Παρόλο που προέρχεται από τη συντηρητική παράταξη, κατάφερε να κερδίσει τον σεβασμό από όλες τις πολιτικές πλευρές, δείχνοντας έναν ιδιαίτερο πραγματισμό που θυμίζει έντονα την πολιτική φιλοσοφία του Σαρλ ντε Γκωλ.
Η ενασχόλησή του με την τοπική πολιτική στη Νορμανδία (υπηρετεί ως δημοτικός σύμβουλος στην περιφέρειά του), όπου περνά τα περισσότερα Σαββατοκύριακα, ενισχύει την εικόνα ενός πολιτικού κοντά στους πολίτες.
Το πρόσωπο του γαλλικού επανεξοπλισμού
Ως Υπουργός Ενόπλων Δυνάμεων από το 2022, ο Σεμπαστιάν Λεκορνί έγινε το πρόσωπο της στρατιωτικής ενίσχυσης της Γαλλίας, ιδιαίτερα μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Κατά τη διάρκεια της θητείας του, καθοδήγησε την κοινοβουλευτική ψήφιση ενός νέου νόμου για τον αμυντικό σχεδιασμό που προβλέπει δαπάνες ύψους 413 δισεκατομμυρίων ευρώ έως το 2030.
Παράλληλα, είναι γνωστός για την επιφυλακτικότητά του απέναντι στους ευρωπαϊκούς θεσμούς, με ορισμένους κύκλους να τον περιγράφουν ως «όχι πολύ Ευρωπαίο στον τρόπο σκέψης του». Η κληρονομιά του, ωστόσο, έχει ήδη αρχίσει να γράφεται, καθώς η εικόνα που θέλει να αφήσει—και πιθανότατα θα αφήσει—είναι αυτή του προσώπου του γαλλικού επανεξοπλισμού.
