Στις 24 Ιουνίου 1995, το Βέλγιο βυθίστηκε στον τρόμο όταν οι οκτάχρονες φίλες Ζιλί Λεζέν και Μελίσα Ρούσο εξαφανίστηκαν από τους δρόμους της Grâce-Hollogne, προαστίου της Λιέγης. Η εξαφάνισή τους αποτέλεσε την απαρχή μιας από τις πιο φρικιαστικές υποθέσεις εγκλήματος στην Ευρώπη, με πρωταγωνιστή τον Μαρκ Ντιτρού, έναν καταδικασμένο παιδοβιαστή που θα γινόταν σύμβολο φρίκης και αποτυχίας της δικαιοσύνης.
Ο Ντιτρού απήγαγε τα δύο κορίτσια και τις μετέφερε στο σπίτι του στη Μαρσινέλ, όπου είχε κατασκευάσει ένα υπόγειο κολαστήριο. Εκεί κρατήθηκαν φυλακισμένες, κακοποιήθηκαν επανειλημμένα και τελικά πέθαναν από ασιτία, ενώ ο Ντιτρού βρισκόταν στη φυλακή για κλοπή. Η σύζυγός του, Μισέλ Μαρτέν, είχε λάβει εντολή να τις ταΐζει, αλλά δεν το έκανε. Οι φωτογραφίες των δύο κοριτσιών πλημμύρισαν τα παράθυρα σπιτιών σε όλη τη χώρα, σύμβολα ελπίδας και πένθους.
Τους επόμενους μήνες, ο Ντιτρού απήγαγε και δολοφόνησε δύο ακόμη κορίτσια, τις Αν Μαρσάλ και Εφί Λαμπρέκς, τις οποίες έθαψε ζωντανές. Τον Μάιο του 1996 απήγαγε τη 12χρονη Σαμπίν Νταρντέν και τον Αύγουστο την 14χρονη Λαετίσια Ντελέζ. Η διάσωσή τους λίγες μέρες αργότερα, έπειτα από μαρτυρία για την απαγωγή της Λαετίσια, οδήγησε τελικά στη σύλληψη του Ντιτρού.
Η αποτυχία των αρχών και η λαϊκή οργή
Παρά το βαρύ ποινικό του μητρώο για βιασμούς ανηλίκων, η αστυνομία απέτυχε να εντοπίσει τα πρώτα θύματα, ακόμη και όταν πραγματοποίησε έρευνα στο σπίτι του. Σε μια από τις επισκέψεις τους, οι αστυνομικοί άκουσαν παιδικές φωνές, αλλά τις αγνόησαν. Αυτή η εγκληματική αμέλεια εξόργισε την κοινή γνώμη.
Η οργή κορυφώθηκε τον Οκτώβριο του 1996 με τη «Λευκή Πορεία», όταν 275.000 – 350.000 άνθρωποι κατέκλυσαν σιωπηλά τους δρόμους των Βρυξελλών, απαιτώντας δικαιοσύνη και βαθιές μεταρρυθμίσεις. Ήταν η μεγαλύτερη διαδήλωση στο Βέλγιο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Η δίκη
Ο Μαρκ Ντιτρού δικάστηκε το 2004 και καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη για την απαγωγή, τον βιασμό και τη δολοφονία έξι κοριτσιών. Η σύζυγός του καταδικάστηκε σε 30 χρόνια φυλάκισης, ενώ ο συνεργός του Μισέλ Λελιάβρ έλαβε ποινή 25 ετών.
Η υπόθεση οδήγησε σε ριζικές αλλαγές στο βελγικό σύστημα δικαιοσύνης και αστυνόμευσης και στη δημιουργία του οργανισμού Child Focus για την αναζήτηση εξαφανισμένων παιδιών.
Σήμερα, ο Ντιτρού παραμένει έγκλειστος, αν και ο δικηγόρος του προσπαθεί να βρει ψυχίατρο που να τον κρίνει «μη επικίνδυνο», χαρακτηρίζοντάς τον «ένα ακίνδυνο λιοντάρι του τσίρκου». Ωστόσο, οι ειδικοί επιμένουν ότι ο κίνδυνος υποτροπής είναι εξαιρετικά υψηλός. Ακόμη και ο ίδιος ο συνήγορός του παραδέχεται ότι οι πιθανότητες απελευθέρωσής του είναι «σχεδόν μηδενικές».
Η υπόθεση του Μαρκ Ντιτρού παραμένει μέχρι σήμερα ανοιχτή πληγή για το Βέλγιο, υπενθυμίζοντας τι μπορεί να συμβεί όταν η κοινωνία και οι θεσμοί αποτυγχάνουν να προστατεύσουν τα πιο αθώα μέλη της.
