Kαλεσμένος στο «Στούντιο 4» της ΕΡΤ, με παρουσιαστές τη Νάνσυ Ζαμπέτογλου και τον Θανάση Αναγνωστόπουλο ήταν ο Θοδωρής Αθερίδης και με πολύ χιούμορ περιέγραψε τα παιδικά του χρόνια στη Θεσσαλονίκη.

«Μια φορά έχω δουλέψει στα 15 μου, με έβαλε η μάνα μου σε ένα παντοφλάδικο δίπλα στο μαγαζί της. Είχε μπουτίκ με ρούχα. Με το που πήγαινα κοιτούσα το ρολόι. Μαρτύριο. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα. Γι’ αυτό λέγεται δουλειά. Η μπουτίκ λεγόταν Φωφώ και ήταν Τσιμισκή 68. Εκεί μεγάλωσα, έκανα τα μαθήματά μου. Στο κάτω μέρος ήταν η βιοτεχνία. Γινόταν της παλαβής με μοδίστρες, κόφτρες. Στη μάνα μου έμοιασα που γράφω, σκηνοθετώ, παίζω. Είχε σπουδάσει μοδιστρούλα και έβλεπε ένα ρούχο και έφτιαχνε το ίδιο, έβγαζε το πατρόν με το μάτι.

Μεγάλωσα μέσα σε γυναίκες. Το πρώτο που κατάλαβα είναι ότι οι γυναίκες μας πουλάνε και μας αγοράζουν. Τις άκουγα που συζητούσαν, τι έλεγαν. Μέχρι και για τον οργασμό του άντρα τους και έκαναν η μία στην άλλη πώς κάνει ο άντρας τους, όταν τελειώνει και κατουριόντουσαν στο γέλιο. Ήταν σαν να είμαι σε ταινία νεορεαλιστικού γαλλικού σινεμά. Μετά είχα την αδελφή μου και τις φίλες της. Ήταν μεγαλύτερες και τις ήθελα όλες. Αυτές με έπιαναν, με χάιδευαν κι εγώ είχα τρελαθεί… Έτσι ξέρω πώς σκέφτονταν και γι’ αυτό δεν μπορώ να πουλήσω μούρη σε μια γυναίκα».

«Έχω εφαρμογή στο κινητό για τις αναταράξεις του αεροπλάνου. Φοβάμαι…»

Mεταξύ άλλων o αγαπημένος ηθοποιός αναφέρθηκε και στις κρίσεις πανικού που βιώνει από την εφηβική του ηλικία και αποκάλυψε πως με την ομοιοπαθητική κατάφερε να τις αντιμετωπίσει.

«Έκανα ομοιοπαθητική για τις κρίσεις πανικού. Ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης με έστειλε και βοήθησε. Είμαστε το 1992 να παίξουμε με τον Νταλάρα. Πριν βγω ανεβάζω σφυγμούς κάπου στους 200. Κάνω ομοιοπαθητική και μου έφυγε το άγχος. Αφού ανησυχούσα που δεν είχα άγχος. Είχε βοηθήσει, μετά δεν το τήρησα βέβαια. Αν πάρεις ένα αντικαταθλιπτικό ή ζάναξ κάνουν δουλειά, αλλά δεν κάνουν καλό. Παίρνω τα τελευταία τρία χρόνια αντικαταθλιπτικά. Είχα πονοκεφάλους, δεν είχα ψυχολογικά. Δούλευε από κάτω και το έκανε σωματικά. Πήρα παυσίπονα, περνούσε για μισή ώρα και ξαναρχόταν. Πήρα λεξοτανίλ και περνούσε για 4 ώρες. Μόλις πήγα στον γιατρό μου έδωσε αντικαταθλιπτικά. Γενικευμένη αγχώδης διαταραχή ήταν αυτό που διαγνώστηκα. Στα καλά καθούμενα αρχίζεις και νιώθεις άγχος».

Ο Θοδωρής Αθερίδης μίλησε στη συνέχεια για την κλειστοφοβία που τον ταλαιπωρεί από την παιδική ηλικία «Είχα αρρωστοφοβία από μικρός. Στα ασανσέρ δεν μπαίνω, ας πούμε. Στην Αγγλία έμπαιναν 20, 20 και λέω στην κοπέλα που ήταν στο ασανσέρ ότι έχω κλειστοφοβία. Και έχουν πρωτόκολλο! Μπήκε μαζί μου και με τους 2-3 φίλους μου, κοιτάς βίντεο, διάφορα πράγματα. Θα κρατούσε 42 δευτερόλεπτα. Μέναμε στον 21ο όροφο και κατέβηκα μια φορά με τις σκάλες. Ήθελα να κάνω εμετό από το γύρω γύρω» δήλωσε χαρακτηριστικά, ενώ στη συνέχεια αποκάλυψε και για την εφαρμογή που έχει στο κινητό για τις αναταράξεις στο αεροπλάνο.

«Έχω εφαρμογή στο κινητό για τις αναταράξεις του αεροπλάνου. Είναι πιο αξιόπιστη και από τον πιλότο! Βρήκα την εφαρμογή και σου βγάζει 24 ώρες πριν τι καιρό θα έχει. Τελευταία στιγμή πριν μπω στο αεροπλάνο κοιτάω τα πάντα. Λέει ο πιλότος θα έχουμε αναταράξεις πάνω από την Καστοριά, βλέπω την εφαρμογή και έλεγε μηδέν αναταράξεις. Και όντως είχαμε μηδέν αναταράξεις. Αν έμπαινα στο αεροπλάνο και έχει αναταράξεις και το ξέρω από πριν, θα είμαι καλύτερα. Δεν φοβάμαι τα αεροπλάνα, αλλά τον εαυτό μου στα αεροπλάνα. Φοβάμαι τι θα πάθω εγώ, που είναι κλειστό, μην πάθω πανικό».