Έναν νόμο που αυστηροποιεί τους κανόνες για τα άτομα με ιταλική καταγωγή που επιθυμούν να αποκτήσουν υπηκοότητα ενέκρινε η Ιταλία.
Προηγουμένως, σύμφωνα με το BBC, οποιοσδήποτε είχε Ιταλό πρόγονο που έζησε μετά τις 17 Μαρτίου 1861, την ημερομηνία ίδρυσης του Βασιλείου της Ιταλίας, πληρούσε τις προϋποθέσεις για να γίνει πολίτης βάσει του νόμου «jus sanguinis», δηλαδή του δικαιώματος από καταγωγή.
Σύμφωνα με τη νέα τροποποίηση, την οποία επικύρωσε το Κοινοβούλιο την Τρίτη, όσοι αιτούνται για ιταλικό διαβατήριο θα πρέπει πλέον να έχουν τουλάχιστον έναν γονέα ή παππού/γιαγιά που ήταν Ιταλός πολίτης εκ γενετής.
Η κυβέρνηση δήλωσε ότι άλλαξε τους κανόνες για να «ενισχύσει» τη σύνδεση μεταξύ της Ιταλίας και των πολιτών του εξωτερικού, να αποτρέψει την «κατάχρηση» και την «εμπορευματοποίηση» των διαβατηρίων και να απελευθερώσει πόρους για την εκκαθάριση εκκρεμών αιτήσεων.
Από τα τέλη του 2014 έως τα τέλη του 2024, ο αριθμός των Ιταλών πολιτών που ζουν στο εξωτερικό αυξήθηκε κατά 40%, από περίπου 4,6 εκατομμύρια σε 6,4 εκατομμύρια, όπως ανέφερε η κυβέρνηση.
Το BBC αναφέρει πως μέχρι τα τέλη Μαρτίου, όταν η κυβέρνηση της πρωθυπουργού, Τζόρτζια Μελόνι, εισήγαγε τον νέο νόμο, υπήρχαν πάνω από 60.000 εκκρεμείς νομικές διαδικασίες για την επαλήθευση της ιθαγένειας.
Το ιταλικό υπουργείο Εξωτερικών δήλωσε τότε ότι η αλλαγή «θα απελευθερώσει πόρους για να γίνουν οι προξενικές υπηρεσίες πιο αποτελεσματικές, στον βαθμό που θα μπορούν να αφιερώνονται αποκλειστικά σε όσους έχουν πραγματική ανάγκη, βάσει της ουσιαστικής τους σύνδεσης με την Ιταλία».
Ο υπουργός Εξωτερικών, Αντόνιο Ταγιάνι, δήλωσε ότι η βασική αρχή «δεν θα χαθεί» και οι απόγονοι Ιταλών θα εξακολουθούν να μπορούν να αποκτήσουν την ιθαγένεια, αλλά «θα τεθούν σαφή όρια, κυρίως για να αποφευχθούν καταχρήσεις ή φαινόμενα εμπορευματοποίησης των ιταλικών διαβατηρίων».
«Η ιθαγένεια πρέπει να αντιμετωπίζεται ως σοβαρό θέμα», τόνισε.
