«Όταν προσεγγίζεις μια βόμβα, νιώθεις φόβο. Παγώνει το αίμα σου. Πρέπει να είσαι ήρεμος και να κάνεις τις σωστές κινήσεις με ακρίβεια χιλιοστού». Ο κ. Γιώργος Θεοχαρόπουλος, εν αποστρατεία αστυνομικός, υπηρέτησε επί 20 χρόνια στο Τμήμα Εξουδετέρωσης Εκρηκτικών Μηχανισμών (ΤΕΕΜ) της ΕΛ.ΑΣ. Ηταν ένας από τους δύο πυροτεχνουργούς που τραυματίστηκαν τον Απρίλιο του 1996 σε έκρηξη βόμβας στην οδό Τσακάλωφ στο Κολωνάκι. Σήμερα δηλώνει ότι ποτέ δεν μετάνιωσε για την «εθελοντική» ένταξή του σε μια από τις πιο επικίνδυνες υπηρεσίες της ΕΛ.ΑΣ.

Το 1987 ήταν από τους πρώτους αστυνομικούς που στελέχωσαν τη νεοσύστατη τότε υπηρεσία. Ως τότε την εξουδετέρωση μηχανισμών αναλάμβαναν οι πυροτεχνουργοί του Στρατού.

Ωστόσο επειδή δεν ήταν κατάλληλα εκπαιδευμένοι για αυτοσχέδιες βόμβες, ελήφθη η απόφαση να δημιουργηθεί αντίστοιχη υπηρεσία στην Αστυνομία. Ο κ. Θεοχαρόπουλος, όπως αναφέρει σε δημοσίευμά του το Βήμα, μαζί με συναδέλφους του ταξίδεψαν για εκπαίδευση στο εξωτερικό και ακολούθως έγιναν οι καθηγητές των πυροτεχνουργών που τις τελευταίες ημέρες «οργώνουν» την Αθήνα εξουδετερώνοντας παγιδευμένα με εκρηκτικά πακέτα.

«Ήμασταν εθελοντές και πήγαμε για το κέφι μας. Δεν ξέραμε τι θα αντιμετωπίσουμε. Ήταν μια νέα εμπειρία, μια πρόκληση. Επίσης τότε δεν είχαν οργανωθεί ακόμη κατάλληλα οι αρμόδιες υπηρεσίες παροχής πληροφοριών. Είχαμε μάλιστα να αντιμετωπίσουμε και κάτι ακόμη εξίσου δύσκολο με τις βόμβες. Στους παγιδευμένους χώρους υπήρχαν πολλοί άσχετοι ενώ θα έπρεπε να είναι “καθαροί”».

Δεν ξεχνά το πώς τραυματίστηκε. «Όταν έσκασε η πρώτη βόμβα, στον 1ο όροφο του κτιρίου, το θέμα υποβαθμίστηκε από τους αρμοδίους και δεν ερευνήθηκαν οι άλλοι όροφοι του εμπορικού κέντρου. Χάθηκε πολύτιμος χρόνος να φωνάζουμε σε ανώτατους αξιωματικούς να φύγουν καθώς υπήρχε κίνδυνος νέας έκρηξης. Τελικά “επιβεβαιωθήκαμε” λίγο αργότερα καθώς ο χρόνος της βόμβας, που δεν καταφέραμε να βρούμε εγκαίρως, έληξε και βρήκε εμένα και έναν άλλο συνάδελφο κοντά με αποτέλεσμα να τραυματιστούμε». Η ζωή ενός πυροτεχνουργού είναι συνδεδεμένη με τον κίνδυνο, ωστόσο «όσο πιο κατάλληλα είσαι εκπαιδευμένος τόσο λιγότερο κινδυνεύεις» λέει ο κ. Θεοχαρόπουλος. «Δύο “δεν” δεν μπορείς να πεις: “δεν πάω” και “δεν υπάρχει λύση”».

Το προσωπικό του ΤΕΕΜ βρίσκεται σε ετοιμότητα επί 24 ώρες, όχι μόνο σε περιπτώσεις σαν της περασμένης εβδομάδας με τα δεκάδες παγιδευμένα πακέτα και τις ακόμη περισσότερες φάρσες- ή τους λανθασμένους συναγερμούς. « Δεν υπάρχει ημέρα με… ρεπό. Στο βιβλίο συμβάντων θα δείτε ότι κάθε μέρα γίνονται από 20 ως 50 τηλεφωνήματα. Παράλληλα άλλοι κάνουν ελέγχους σε χώρους που θα επισκεφτούν έλληνες ή ξένοι επίσημοι κτλ.».

Μετά την έκρηξη δεν «κλείνει» ο φάκελος για τους πυροτεχνουργούς. Ακολουθεί ο στόχος να βρουν πώς κατασκευάστηκε η βόμβα και τι υλικά χρησιμοποιήθηκαν. «Μετά την περισυλλογή των υπολειμμάτων αρχίζουμε την έρευνα για να δούμε από πού προμηθεύτηκαν τα υλικά, πώς τα προμηθεύτηκαν κ.ά. Θέλει πάντως εξειδίκευση η κατασκευή μιας βόμβας και μάλιστα κινδυνεύουν και οι ίδιοι οι τρομοκράτες κατά τη διαδικασία».

Είναι δουλειά αμιγώς ανδρική; Το αντίθετο, αν σκεφτούμε ότι στο ΤΕΕΜ υπηρετούν τρεις γυναίκες πυροτεχνουργοί. Πολύτιμοι βοηθοί στο έργο ενός πυροτεχνουργού είναι οι εκπαιδευμένοι στην ανίχνευση εκρηκτικών σκύλοι και τα ειδικά ρομπότ.