Η Πέγκυ Ζήνα ήταν προσκεκλημένη στην εκπομπή της Αίθρας Λυκουρέζου στο YouTube, όπου αναφέρθηκε ιδιαίτερα στη Ζωή Λάσκαρη. Η αείμνηστη ηθοποιός έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην προσωπική ζωή της τραγουδίστριας, καθώς γνώριζε τον σύντροφό της, Γιώργο Λύρα.

Ανάμεσα σε άλλα η Πέγκυ Ζήνα περιγράφει το τρακ που είχε όταν πρωτοσυνάντησε τη Ζωή Λάσκαρη αλλά και τη συμβουλή που της έδωσε και την κρατάει στο μυαλό της μέχρι και σήμερα.

«Από τους πρώτους ανθρώπους που ξέραν ότι είμαι μαζί με τον Γιώργο (Λύρα), γιατί ήμουν μικρό κοριτσάκι και σε κάποιους θα έκανε εντύπωση αυτή η σχέση, ήταν η Ζωή Λάσκαρη. Θα πάμε μου λέει μια βόλτα στο Πόρτο Ράφτη να πάρουμε τη Ζωή, να πάμε να φάμε, να πιούμε καφέ γιατί θέλει να σε γνωρίσει γιατί της είπα ότι “νομίζω ότι βρήκα τον έρωτα της ζωής μου”.

Και βέβαια  η Ζωή, η οποία με το σκανάρισμα του ματιού καταλάβαινε σε δύο λεπτά τι ρόλο παίζει ο απέναντι άνθρωπος, σπουδαίο ένστικτο αυτό. Με αγάπησε από την πρώτη στιγμή.

Σε πιτσαρία πήγαμε, στην αρχή είχα πάρα πολύ τρακ γιατί γνώριζα μια πάρα πολύ έντονη προσωπικότητα, μια γυναίκα που είχα μεγαλώσει μαζί της και την θεωρούσα την ωραιότερη γυναίκα ηθοποιό, που όμως είχε και ταλέντο. Την θαύμαζα για αυτά που δεν είμαι εγώ. Την δυναμική γυναίκα.

Πήγαμε ήπιαμε έναν καφέ με περιεργαζόταν, με σκανάριζε. Μετά πήγαμε σε μια πιτσαρία και είχα άγχος μήπως δεν γίνω αρεστή με τον τρόπο που θα έτρωγα. Εκείνη το σαβουάρ βιβρ το ήξερε περισσότερο από εμένα και ας τελείωσα την ελληνογαλλική. Έρχεται η πίτσα και την παίρνει με το χέρι της και αρχίζει να τρώει. “Αγάπη μου, το κοτόπουλο, η πίτσα και το κρουασάν τρώγονται με το χέρι”, μου λέει. Με τρόπο σα να σε μαλώνει, αλλά ταυτόχρονα σε ηρεμεί κιόλας.

Στο πρώτο μας κιόλας ραντεβού μου έδωσε την πρώτη σημαντική συμβουλή “Να φροντίσεις από αυτή τη δουλειά να μην πεινάσεις ποτέ, να προσέχεις τα λεφτά σου, γιατί τα μεγαλύτερα λάθη γίνονται όταν πεινάς σε αυτή τη δουλειά. Εκεί γίνονται όλες οι λάθος επιλογές.” Ήταν από τις κουβέντες που, όχι τις κατάπιαμε (εκείνη και ο Γιώργος), μπήκε μέσα μας ριζώθηκε και δεν βγήκε ποτέ από το μυαλό μας, από τότε που παίρναμε πολύ λίγα λεφτά και μας ακολούθησε και στις εποχές που παίρναμε καλύτερα»