Πιο ικανοί-γενετικά- στην καταπολέμηση μικροβιακών μολύνσεων είναι οι άνθρωποι που ζουν σε παραδοσιακά αστικές περιοχές, σύμφωνα με νέα βρετανική έρευνα.
Μπορεί οι πόλεις να διευκολύνουν την εξάπλωση μιας ασθένειας, όμως διαχρονικά αυξάνουν τις πιθανότητες οι απόγονοι όσων επιβιώνουν να έχουν καλύτερες αντιστάσεις στα επικίνδυνα μικρόβια.
Οι ερευνητές του Universitiy College και του Πανεπιστημίου του Λονδίνου μελέτησαν ανθρώπους σε όλο τον κόσμο που έχουν στον οργανισμό τους μια γενετική παραλλαγή, η οποία τους προσφέρει φυσική αντίσταση στην φυματίωση και στην λέπρα. Όπως διαπίστωσαν, το συγκεκριμένο γονίδιο είναι πιο κοινό σε όσους προέρχονται από περιοχές με μακρά ιστορία αστικοποίησης, όπου οι συγκεκριμένες ασθένειες είναι πιθανότερο να επικρατούσαν στο παρελθόν.
Το φαινόμενο συνδέεται με τη λεγόμενη εξελικτική «επιλεκτική πίεση» που ασκείται στους πληθυσμούς των πόλεων, όσον αφορά την αντίστασή τους στις ασθένειες. Όταν ο πληθυσμός μιας αστικής περιοχής εκτίθεται σε μια φονική ασθένεια, όσοι μπορούν να κληροδοτήσουν τα γονίδιά τους στην επόμενη γενιά, βοηθούν στη μελλοντική καταπολέμηση της νόσου.
Οι ερευνητές ανέλυσαν και συνέκριναν δείγματα DNA από 18 διαφορετικούς σύγχρονους ανθρώπινους πληθυσμούς στην Ευρώπη, την Ασία και την Αφρική. Παράλληλα, έλαβαν υπόψη τους ιστορικά και αρχαιολογικά δεδομένα για το πότε εμφανίστηκε η πρώτη πόλη ή αστικός οικισμός σε κάθε περιοχή.
Η προστατευτική γονιδιακή παραλλαγή βρέθηκε σχεδόν σε όλους τους ανθρώπους που ζουν από την Μέση Ανατολή μέχρι την Ινδία, καθώς και σε αρκετά μέρη της Ευρώπης, όπου υπάρχουν πόλεις εδώ και χιλιάδες χρόνια. Αντίθετα, η συγκεκριμένη γενετική ποικιλομορφία ήταν σαφώς πιο σπάνια στους πληθυσμούς των περιοχών που είχαν πιο σύντομη ιστορία αστικοποίησης.
